Slide… glide!
demon June 28th, 2010
Επέστρεψα…
… για λίγο έστω. Ιδιαίτερα λίγο. Και είμαι πραγματικά καλά. Τόσο που ελπίζω να μην πάθω τίποτα από την υπερφόρτωση και την έντονη ακτινοβολία! λολ
Φτου-φτου. ΜακριάαααααΑ
Είμαι διχασμένη μεταξύ 2 χωρών. Την οποία μία θα αφήσω πίσω μου πολύ σύντομα, δίχως τύψεις, δίχως δεσμεύσεις, δίχως προσμονές.
Και άρα… ΦΕΥΓΩ guys. Ναι, φεύγω!!!
Συμφώνησα με την καλύτερη δουλειά που θα μπορούσα να είχα ζητήσει. Και ανακάλυψα το καλύτερο σπίτι που θα μπορούσα να έχω βρει.
Τέλος Ιουλίου φεύγω.
Από τη γΕλλάδα.
Χάρισμά σας. Όχι σε σένα, μα σε όσους θέλουν να συνεχίσουν να αναπνέουν το δηλητήριό της.
Εγώ δε θέλω άλλο. Μου έφτασε. Αν έχω να ζήσω ακόμη άλλα τόσα (;) χρόνια, τότε θέλω να αρχίσω να μου δίνω και να κάνω για μένα. Μόνο. Φτάνει η μαλακία.
Προτιμώ να φορτίζομαι επειδή π.χ. βρέχει, επειδή σχόλασα μισή ώρα αργότερα, επειδή έχει κίνηση, επειδή λέκιασα το αγαπημένο μου φόρεμα, επειδή η γλάστρα μου δεν εμφάνισε ακόμη τα μπουμπούκια της, επειδή μου τελείωσα το γάλα, επειδή δεν πρόλαβα το Mall ανοιχτό, επειδή βαριέμαι να λουστώ, επειδή ξέχασα να πλύνω τα πιάτα, επειδή μου τελείωσε το απορρυπαντικό, επειδή βαριέμαι να ξεπακετάρω την τελευταία βαλίτσα, επειδή έκανα λάθος κι αγόρασα μια καλύτερη κρέμα προσώπου!
ΝΑΙ –
Μετρώ -κι εσείς ελπίζω μαζί μου- τις μέρες μέχρι να εξαφανιστώ από αυτό τον πλανήτη. Και μετά πάλι στο συννεφάκι μου θα είμαι.
Πάλι στον ηλεκτρονικό μου πάπυρο θα αφιερώνομαι. Αλλά θα έχω και τόσα άλλα, πολλά…
Μέχρι και οι επέτειοι πήγαν στράφι αυτό το μήνα. Το 31ο κλειδί μού το κλέψαν οι νεράιδες των σκέψεών μου και σε λίγο, θα μπω στη σοφίτα να πάρω από τη φωλιά το επόμενο της blogosfairas.
Λίγο ακόμη απέμεινε. … ΝΑΙ!!!
Πηγή εικόνας: kittyd.deviantart.com
Εννοείς ότι φεύγεις δια παντός εξωτερικό????! … Δίχως τύψεις, δίχως δεσμεύσεις, δίχως προσμονές? Αυτό και αν θα πει ΒΗΜΑ!!
Εύχομαι τα καλύτερα!
Που θα πας ρε δαίμονα και θα αφήσεις την χρεωκοπημένη αγΕλλαδίτσα σου?
Ναι, Πέτρο. Αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ εννοώ, λολ. Φεύγω. Bye-bye γΕλλάδα. Πως το λένε; Σ’ευχαριστώ για την ευχή. Να είναι μία και δυνατή.
Α ρε Κωστή. Μου έλειψες ρε συ, που ήσουν; Το φαντάζεσαι πως τόσο καιρό που γράφω ότι σκοπεύω να την κάνω, είσαι ο πρώτος που με ρωτά για το πού το έβαλα! Δε λέω όμως. Όχι ακόμη. Πρώτα θα συμβούν εκείνα που μου πρέπουν. Θα φύγω. Θα γεμίσω το σπίτι και την πρώτη μου ζωή και μετά, με ανακούφιση πια, θα πω. Θα σας πω τα πάντα! Αλλιώς!
Υ.Γ. Λίγη υπομονή ακόμη.
Φεύγεις ;
Ζηλεύω.
Καλά να εισαι, καλά να περνάς, με χαμόγελο πάντα.
Δε μου αρεσει αλλα σου αρεσει. Και δε με νοιαζει που θα πας. Ξερω οτι δε θα σε χασω. Και δε θα με χασεις. Οπου και να πας, στο ιδιο συννεφακι πανω θασαι -και θελω να σαι καλα!
Άλλα είναι τ’ άλλα κι άλλο της παρασκευής το γάλα, ότι να’ναι εδώ μέσα… Ρε δε μας χέζεις ρε Νταλάρα; Άντε και ξεκουμπίδια ρε και μη ξεχάσεις την αρμάθα με τα κωλοκλειδιά σου! Δυο χρόνια δεν έχω καταλάβει Χριστό τι στο διάολο λες! Δυο χρόνια μας έχεις φλομώσει στο ψέμα, δεν έχεις πει ούτε μισή αλήθεια! Ποιος, που, πότε, τι, γιατί; Όλο λες και τίποτα δε λες! Όλα ένα αόριστο, ακαθόριστο, ακαταλαβίστικο, ροζ συννεφάκι για 13χρονες παρθενωπιπίτσες με οικολογικές ευαισθησίες. Όλο κλωκλώ, φιλολογικές παρλαπίπες, κωλοσβουρίτσες και καθόλου αυγό. Μα καλά για πόσα κιλά μαλάκες μας περνάς τελικά, ο-ε-ο; Ποιός νομίζεις ότι σε παίρνει στα σοβαρά ρε βλάκα; Όλοι σε κράζουν. Εσύ δεν έχεις ζωή ρε μαλάκα, μια μεγάλη συλλογή από (παρλα)πίπες μπλε έχεις. Όλα για σένα είναι μια άσκηση ύφους, ένα λογοτεχνικό παιχνίδι, μια άσκηση επί χάρτου. Ε λοιπόν πάρτο και χώστο στο κώλο σου! Ένας άνθρωπος που περιγράφει με τις ώρες το γαμήσι, έχει να γαμήσει από του αγίου ποτέ ρε γύφτουλα! Άντε και χάσου ρε! Κρύψου κάτω από τα στρώματα, στην τρισάθλια σκοτεινή γκαρσονιέρα σου, παρέα με την καθημερινή στατιστική τζούρα μπροστά στο pagerank της μίζερης εικονικής ζωούλας. Fuck this, you’re gone, μας κούρασες λέμε, στον αγύριστο.
Yeap Johnny boy. Μαζεύω τις κεραίες μου και πάω να εκπέμψω από αλλοΥ!
Μάνα, το συννεφάκι αυτό, το γυάλινο και χορταστικό, όλα τα βλέπει. Θα είμαι καλά. Και θα μιλάμε.
Οκ… μαζόχους μπίγκους! Αλήθεια, 2 χρόνια τι στο διάολο κάνεις και με διαβάζεις; Καλοσώρισμα δεν έχει για την πάρτυ σου την προβληματική, πλην όμως ειλικρινή (θέλω να πιστεύω). Και χαίρομαι που με περνάς για άντρα! Άιντε, άιντε, βάλε κάνα ραλάκι τώρα να ξεκαβλώσεις. Ανήλικο.
χάθηκα δαίμονα.με πήραν οι υποχρεώσεις μου και με σήκωσαν….
Να μου πεις όταν με το καλό θα τα έχεις κανονίσει όλα…
χαχαχα θεός ο fuck off! Δύο χρόνια σε διαβάζει και δεν κατάλαβε χριστό χαχαχα!
Γράψε ρε δαίμονα και κανα…”Λόλα Να ένα μήλο” να σε καταλαβαίνουμε!
φιλία πολλά
Τελικα κανεις δε θα μεινει στην GR … Την εγκαταλλειπουμε ολοι… Ασε που ξεχνας και τα ελληνικα χωρις να το καταλαβεις!!!! Καλη τυχη διαολακο….
Και καλο μηνα σε ολους!
Ναι ρε Κωστή, πως δεν το είχα σκεφτεί; Υπάρχει όμως ξέρεις και η εφημερίδα των γαύρων στα περίπτερα… λολ
Σ’ευχαριστώ Demi. Καλό μήνα! ναι. πανεύκολα τα ξεχνάμε. Άσε που ενώ στην Ελλάδα όταν μιλάς Αγγλικά θεωρείσαι ψώνιο, στο εξωτερικό είσαι και γαμώ όταν τα μιλάς καλά και με προφορά! Μόνο εμείς οι κομπλεξικοί έχουμε πρόβλημα… Κι εσύ φεύγεις?
Εγω λειπω μερικα χρονια απο Ελλαδα.. Εφυγα σιχτιριζοντας ολο της το μεγαλειο, αλλα μετα απο μερικες βδομαδες αρχισε να μου λειπει. Μετα απο 2 μηνες περιπου τρελαθηκα, ηταν απιστευτο, μου ελλειπε η Ελλαδα και η πολη μου. Οταν περναει ο καιρος θυμασαι τα καλα… τις λεπτομερειες που κανουν ομως τη διαφορα και που δεν υπαρχουν πουθενα αλλου. Στην ομορφοτερη χωρα να εισαι… παλι θα σκεφτεσαι το μερος που σε γεννησε.. Δε τη θυμαμαι την Ελλαδα με κακια και μιζερια… Χαρα στον Ελληνα που ελληνοξεχνα!! χιχιχιχι
Ναι, καταλαβαίνω τι λες. Μακάρι να μου συμβεί κι εμένα μια τόσο αναζωογονητική αποτοξίνωση λοιπόν, ώστε να… φτάσω στο σημείο να μου λείψει η “πατρίδα”. Αν και, ποτέ δεν την αιστάνθηκα πατρίδα μου. Not really.
Και ξέρεις, τελικά αυτή η νοσταλγία είναι που έχει καταστρέψει όσους βλακωδώς επέστρεψαν…
Μείνε όπου είσαι. Στο λέω ούσα έξω από το χορό. Ελπίζω να συνεχίσω να το λέω κι από κει που θα είμαι εγώ!
*