blog +Ο- σφαιρα

demon November 28th, 2007

Είσαι σπίτι και κοιμάσαι. Σε φαντάζομαι. Χωμένο κάτω από τις κουβέρτες, με τα μαξιλάρια πάνω στο πρόσωπό σου και το στόμα σου ελαφρώς ανοιχτό! Γυρνάς πλευρό αλλά δεν είμαι εκεί. Ψαχουλεύεις στα σκοτεινά με το χέρι τα δροσερά σεντόνια της μεριάς μου, αλλά δεν πιάνεις κωλαράκι. Κάτι λείπει από εκεί. Οι καμπύλες μου!

Γυρνάς ατάραχος στον τοίχο σου και συνεχίζεις να ροχαλίζεις ελαφριά. Ίσως την επόμενη φορά που θα με αναζητήσεις με τα χέρια σου, να εμφανιστώ! Ίσως πάλι να καταλάβεις ότι λείπω και να πεταχτείς στον ύπνο σου. Ναι, θα το ήθελα.

Θα ήθελα όμως να ήμουν εκεί και να σου χάιδευα το πρόσωπο. Ή απλώς να σε κοιτάζω μέσα από τις χαραμάδες που σχηματίζει το απόλυτο σκοτάδι. Να ψηλαφίσω την πλάτη σου. Να βάλω το χέρι μου στο στήθος σου και να νιώσω τις ανάσες σου. Να σε αφήσω στους ύπνους σου, με τη σιγουριά ότι είσαι στο διπλανό δωμάτιο.

Να προσέχω να μην σε ξυπνήσω, να μην κάνω θόρυβο, να μην πατήσω εκείνο το σημείο στο ξύλινο πάτωμα που είναι ασταθές. Να μην αγγίξω πολύ δυνατά τον ύπνο σου.

Θα μου φυλάξεις μια θέση στο όνειρό σου; Κι ως θεατής έρχομαι. Να καθίσουμε παρεούλα στην κερκίδα και να δούμε ένα κορίτσι κι ένα αγόρι να πιάνονται χεράκι, να περνάνε την εύπλαστη, διάφανη πύλη και να ερωτεύονται.

Μείνε στα ζεστά εσύ. Κουκουλώσου. Φτιάξε το μαξιλάρι κι ανάσανε. Είμαι ακριβώς πίσω σου. Και κάτω από τα σκεπάσματα έχω βάλει το χέρι μου μέσα στο δικό σου και τη γάμπα μου πάνω στο πόδι σου. Μόνο έτσι μπορώ κι εγώ να κοιμηθώ. Αγγίζοντάς σε.

Έστω και με την αύρα μου…

Θα με αφήσεις να σε πιτσιλίσω με τα σαρκικά μου “θέλω”;

Πηγή: popsik.blogsome.com

• HardcOre
• Comments(0)

demon November 27th, 2007

Το απόγευμα μόλις ξεκίνησε την τσάρκα του. Μετά από μέρες μαζεύτηκα σπίτι μου. Στα πραγματάκια μου! Στη μουσική ΜΟΥ, στις κρέμες, στα ρούχα, στα κεριά ΜΟΥ. Μασουλάω χουρμάδες κι έχω βάλει στο στερεοφωνικό τον “Mesiah” του Haendel. Ο πιο αριστουργηματικός Μεσσίας.

Κι όπως ακουμπάνε με χάρη ο ένας φθόγγος πάνω στον άλλο, έτσι αποχαιρετούν το παλλόμενο κορμί μου οι έγνοιες του σήμερα. Όλα τα νεύρα και η ένταση φεύγουν προς τα κάτω, σαν τη σαπουνάδα. Ξεμυτίζουν από τους πόρους μου, γλιστράνε και στο τέλος μου ρίχνουν ένα φιλί και σκάνε, χρωματιστά, σαν την αντανάκλαση.

Μέσα στις πορείες κι εγώ σήμερα. Πως τα καταφέρνω πάντοτε κι όταν το κέντρο γίνεται η χαρά του πεζού, αλωνίζω την άσφαλτο; Ούτε επίτηδες να το ‘κανα.

Πάνω στο μηχανάκι μου, χωρίς φρένα και λάστιχα, αποφάσισα να κάνω δουλειές. Ακαδημίας κλειστή; Εκεί κι εγώ! Στήλες Ολυμπίου Διός, Σύνταγμα, Ομόνοια…

Λεπτές, ερυθρόλευκες κορδέλες με εμπόδιζαν από το να φτάσω πιο σύντομα στον προορισμό. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να περιγράψεις την… ατμόσφαιρα. Λυρικά λοιπόν: άλλη όρεξη δεν είχα σήμερα, από το να αντιμετωπίζω αργόσχολους κι ανεγκέφαλους μπάτσους να στέκονται μπρος από την ταινία “stop-εξουσία”, να σε αγριοκοιτάνε σα βρωμιάρηδες ναυτικοί που ψάχνουν για κλεμμένους θησαυρούς, να σου γρυλλίζουν και να στο παίζουν δύσκολοι. Τον μπροστινό μου με το XT τον άφησαν να περάσει, εμένα όχι. “Εϊ, θα σηκώσεις την ταινία να περάσω;”, “Όχι, ο δρόμος είναι κλειστός”.

Οι φίλοι μας τα ζώα… πάντα εκεί! Σαν τη σημαδούρα.

Τίποτα. Απλώς έκανα μερικές ωραίες παρανομίες, ένα κυκλάκι και βγήκα εκεί που ήθελα. Τσάμπα το σάλιο, τσάμπα που σε κοίταξα, τσάμπα που “φόρτωσα”.

Και τώρα, απλώς σε αποβάλλω. Περιττός είσαι ούτως ή άλλως.

Τώρα μεταμορφώνομαι και πάλι και δίνομαι στη Μουσική. Πράες νότες, μελιστάλακτες αρμονίες και μια κολορατούρα σοπράνο να σε κάνει να δακρύζεις. Πως το λένε, όταν η ψυχή σου αλλάζει θέση, όταν ζεσταίνεται το αίμα σου, οι μύες του προσώπου σου χαλαρώνουν κι αισθάνεσαι απόλυτα ευτυχισμένος με τους ήχους; Αυτό είμαι ΤΩΡΑ.

Τα λέμε σε λίγο.

• HardcOre
• Comments(0)

demon November 24th, 2007

Δε σε ξέρω. Φαντάζομαι πως είσαι άντρας. Γι’αυτό γράφεις έτσι σκληρά, κοφτά, εριστικά. Αποκλίνεις από τον κόσμο, από τα κοινά, τις μόδες, τα καθημερινά προσωπεία, τα χιτάκια. Μένεις κλειδωμένος στους καπνούς σου, δεν καπνίζεις όμως ποτέ μπροστά σε άλλους.

Γράφεις σε διάφορες σελίδες της blogosfairas κι αρνείσαι να δημιουργήσεις το δικό σου ιστολόγιο. Ισχυρίζεσαι ότι ακούς φανατικά gothic. Μένεις κάπου στο κέντρο της πόλης. Cool.

Για τη δουλειά σου δε λες πολλά. Μονάχα ότι τη βαριέσαι μέχρι θανάτου. Στα hobby όμως έχεις επεκταθεί, αφήνοντας το λόγο σου ελεύθερο. Και δε σε χορταίνω… Κάνεις blogging, ταξιδεύεις Ευρώπη φανατικά και σε κάθε ευκαιρία, κλαμπάρεις τις Πέμπτες, συχνάζεις Ψυρρή προσπαθώντας να ανακαλύψεις νέες “τρύπες” με ρακόμελα, απεχθάνεσαι την μπάλα και το τηλέφωνο, κοιμάσαι πάντοτε με το φως αναμμένο και προτιμάς ή βαρύ θέατρο ή ταινίες splatter. Σχήμα οξύμωρο… χυμαδιό.

Κατά τα άλλα, είσαι ένα κωλόπαιδο μοναχοπαίδι που κονόμησε κάποια χρήματα από τους γονείς του -γέρους τους λες εσύ με θράσσος-, σκέφτεσαι να ρετουσάρεις το δωμάτιό σου πριν ο νέος χρόνος σε πουλήσει σε μια παρτίδα τάβλι, ορέγεσαι το ιδανικό θηλυκό, μια διασταύρωση της Αντζελίνας Τζολί και της Σαρλίζ Θερόν και κάπου στο σπίτι σου κρύβεις ένα πόστερ με την Μπριγκίτε Νίλσεν -ω ναι!-, για το οποίο ντρέπεσαι!

Ναι, είσαι άντρας τελικά. Ωραία… Όσο αφιερώνεις χρόνο στο profile σου τόσο σε φαντασιώνομαι, ούσα σίγουρη ότι είσαι αρσενικό. Και ως φύλο και ως “αρχίδια”. Γουστάρω. Αρχίζω να σε κάνω τρελό κέφι. Και τι θα γίνει όταν θα θελήσω να σε βάλω σε κουτάκι, σε πραγματικό χρόνο, να σε ψηλαφίσω; Υπάρχεις;

“Ναι, γεια… Σε διαβάζω καιρό τώρα και… εμ… θα ήθελα να σε συναντήσω!”. Ναι, καλά… Δεν υπάρχει περίπτωση! Όχι, όχι, όχι. Αρνούμαι!

Ας το γυρίσω στο φιλοσοφικό πάλι. Μου ταιριάζει καλύτερα.

Αναρωτιέμαι τι να σε ορίζει εσένα. Ε;

Η ταράτσα στις “Μοίρες” όπου ακούς τις μουσικές σου; Το τσιγάρο σου που είναι η βραδινή ηδονή σου πριν πας για ύπνο; Το τζιν που καταπίνεις μέχρι να καούν οι φωνητικές σου χορδές; Οι άντρες φίλοι που δεν θα τους πούλαγες η κόλαση να σε επισκεπτόταν; Ή μήπως το ότι είσαι ένας ντροπαλός μάγκας που είναι όσο άνθρωπος χρειάζεται για να χωράει στη γοητεία του; Είτε, απλώς όπως θα έλεγες/έγραφες εσύ: “ξεφτιλίκια”!

Καληνύχτα μάγκα μου.

Πηγή: siteimages.guggenheim.org

• HardcOre
• Comments(0)

demon November 11th, 2007

Ρε μωρό, θα ασχοληθείς μαζί μου;

Τι θες;

Μπορείς να μου ανυψώσεις το ηθικό;

Έχεις ωραίο κώλο.

Άμα με πιάσει η παράνοιά μου, έλα και κόλλησέ με βίαια πάνω σου. Άρπαξέ μου τα χέρια, δέσε μου τα πίσω και ξεκίνα να γλύφεις το λαιμό μου. Ράισέ με ολόκληρη και κλέψε τις ανάσες και τους σπασμούς που κάνει το σώμα μου. Χύσε πάνω μου το κρασί και φτιάξε σχέδια με τα δάχτυλά σου.

Αναποδογύρισέ με σαν κλεψύδρα και παίξε με τα μαλλιά μου. Φτιάξε μπούκλες και κάλυψε τους ώμους μου. Ρούφηξε την πλάτη μου και σφίξε τα πόδια μου γύρω σου, σαν πλεξούδες.

Ο απόλυτος έρωτας… χέρια πιασμένα σε τέλεια ακινησία, πόδια μπλεγμένα το ένα μέσα στο άλλο, οι ρώγες να αγγίζουν το στήθος κι ο λαιμός να τεντώνεται λίγο πριν τον οργασμό. Ένα τεράστιο σπίρτο έτοιμο να τυλίξει τις φλέβες και τη διέγερση του ΤΩΡΑ.

Κάνε κυκλικές κινήσεις με το ραβδί σου και τρέλανε τους πόρους στην πλάτη μου. Ερέθισέ με και κάνε τη φωνή μου ηδονή. Άσε με να βγω από μέσα μου και να αιωρηθώ καθισμένη πάνω σου…

Δε θα μ’αφήσεις ποτέ;

Τσου.

Γιατί;

Γιατί είσαι ωραίο γκομενάκι, μωρό μου.

Χύμα ερωτόσφαιρα, στην πράξη τελείως προσωπική, που, μόνο να περιγράψεις τα καρέ της μπορείς.  

Πηγή: www.blogovanje.com

• HardcOre
• Comments(0)

demon November 4th, 2007

“Είναι η δική σου blog-ό-σφαιρα μωρό, κάνεις ό,τι θέλεις…”

“Ok, δε γλιστράς τώρα κάτω από το γραφείο, να μου δώσεις την πρώτη μου έμπνευση για το ημερολόγιό μου;”

Προχτές φέρθηκα μάλλον… άχαρα στον γκόμενό μου, αλλά η υπόθεση είχε τρελό γέλιο. Ή τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο ίδιος. Ποιος ξέρει; Μαζοχισμός ή όχι, εμένα με συμφέρει να τον πιστέψω.

“Μωρό, σε έπαιζα πολύ δυνατά κι εκεί που σου ψιθύριζα στο αυτί ότι σ’αγαπώ, σε ακούω να ροχαλίζεις!!!”

Ok

• HardcOre
• Comments(0)