Γυάλινα βήματα!
demon November 12th, 2009
Κάτω από κάθε βήμα έβρισκα όλα αυτά τα έτη άνισα κομμάτια καθρέφτη. Όλα τους γυαλισμένα καλά, δίχως ίχνος βρωμιάς, σκόνης, σάλιου ή δακτυλικού αποτυπώματος.
Και τα σήκωνα αυτά τα κομμάτια γυαλιού. Τα έχωνα μέσα στα χέρια μου, στις τσέπες των χεριών μου τα έβαζα.
Και τα φυλούσα και τα μετρούσα και τα θυμόμουν.
Δε σε συζητάω πια. Παράξενο είναι. Βγαίνω να περπατήσω γύρω από την πάχνη των σύννεφων και δεν είσαι πια το επίκεντρό μου.
Οι λέξεις και οι κουβέντες δε σε μαγνητίζουν πια. Δεν αιστάνομαι την ανάγκη να μιλάω συνεχώς για σένα.
Και ίσως είναι και πιο ανακουφιστικό έτσι.
Δεν ξέρω.
Τον καθρέφτη θα τον συμπληρώσω μια μέρα όμως.
Που ξέρεις; Ίσως στο τέλος, λίγο πριν χαρίσω την ψυχή μου στον αέρα, να γίνω εγώ το εσωτερικό του. Το είδωλό του, και το δικό μου. Το αληθινό… για πάντα ;
Πηγή εικόνας: indelirium.deviantart.com