Καλημέρα. Τεράστια Καλημέρα!
demon February 25th, 2011
Έβρεξε κι ούτε που το κατάλαβα. Έριξε νεροποντή για ένα 10λεπτο. Μάλλον στα όνειρά μου θα ‘μουν. Είχε πολλή κίνηση απόψε εκεί μέσα. Εικόνες εναλλάσσονταν, μυτερά χωνάκια λάμπανε, πέταλα βγαλμένα από το φεγγάρι με οδηγούσαν όλο και πιο βαθιά. Στην ψυχή μου. Και σε όσα δε θέλω να ξέρω. Μα τα γνωρίζω.
Είναι παράξενο. Είμαι εδώ κι αιστάνομαι πως μου συμβαίνουν πιο γρήγορα τα πράγματα. Είμαι δω μονάχα 6 μήνες (ναι, τους έκλεισα) κι όμως, έχουν διαδραματιστεί πολλές σκηνές κι έχουν προκληθεί αμυχές.
Αλλά ξέρεις, είναι ίσως η πρώτη φορά στην ηλεκτρονική ζωή μου, που νιώθω πως δεν μπορώ να τα γράψω στον διαδικτυακό μου πάπυρο. Γιατί… γιατί δε θέλω να είμαι άδικη, γιατί δε θέλω να αποκρυσταλλώσω τίποτε ακόμα, γιατί δε θέλω να κάνω κείνο που δε μου αρέσει να μου κάνουν. Ξέρω γιατί ήρθα ‘δω. Πως μπορώ λοιπόν και μάλιστα να το γράψω, να εκφράσω τι δε μου αρέσει; Κι είναι πολλά…
Από την άλλη, πάντα ήμουν τυχερός άνθρωπος. Κι εδώ, στην Κύπρο, με έχει πιάσει για πρώτη φορά στη ζωή μου μια απίστευτη κακοτυχία. Το πιστεύω. Δεν ξέρω τι άλλαξε, ποια χορδή τρύπησε την αύρα μου και ξεχύθηκαν όλα τα χρώματα έξω. Αλλά πρέπει τώρα, με έναν μαγικό τρόπο, να γραπώσω την απόχη μου και να τα βρω όλα, ένα προς ένα. Να τα φέρω πίσω. Σε μένα.
Πάντως, ο τροχός εξακολουθεί να γυρίζει. Ευτυχώς.
Καλημέρα. Παρασκευή. Καλή μέρα.
