demon February 14th, 2010
Χρόνια πολλά βέλη θανατηφόρα, που μετράτε παλμούς και ζωτικά όργανα, υπερένταση και εξάψεις.
Λίγο πριν εκπνεύσει το τέλος, βγαίνει παγανιά ο Άγιος Βαλεντίνος με κόκκινο σκουφί και διάφανο μάτι και ψάχνει για θύμα. Γυμνό ή ντυμένο.
Καρδούλες παντού, καρδούλες στα όνειρα, χαραγμένες σε σοκολατένιες φέτες, μα μια καρδιά ίσως σπάσει και χυθεί από μέσα μπλε μελάνι, άσπιλο, αγνό.
Χρόνια πολλά Βαλεντίνε της πλάκας και της αφασίας. Του παραποιημένου και του τώρα.
Βέλη και δηλητήριο, μαζί στο χορό. Λευτεριά στον Βαλεντίνο λοιπόν. Στρώσε τις σταγόνες ζωή!
Πηγή εικόνας: mrmotts.deviantart.com
demon February 10th, 2010
Χρόνια πολλά μαμά…
Θα είμαι πάντα το κωλόπαιδό σου. Η αλήτισσα, που τα πάντα καταστρέφει, τα πάντα δοκιμάζει και πάντα σε ξαφνιάζει!
Εντάξει, δεν είμαι τόσο κωλόπαιδo πλέον, αλλά διατηρώ επάξια τον τίτλο. Αν το θες!
Χρόνια πολλά μαμά! Να υπάρχεις στη ζωή μου, στη ζωή μας για ακόμη τόσα χρόνια, εύχομαι. Να ταξιδέψεις ακόμη μακρύτερα. Να κοιτάξεις (επιτέλους) τον εαυτό σου, θέλω. Και να πάρεις άπειρα δώρα. Μικρά και μεγάλα, που να σε γεμίσουν ενθουσιασμό και ικανοποίηση.
Εύχομαι. Δεν μπορώ να αλλάξω όσα σε στεναχωρούν, γιατί αν μπορούσα και το έκανα, θα άλλαζα όλη τη ρότα. Τη δική σου, τη δική μου. Ίσως και την ύπαρξή μου…
Χρόνια πολλά μαμά. Ναι, πέρασαν 34 χρόνια, όπως λες, για να σε πω “μαμά” αλλά τελικά το σημαντικό είναι αυτό που έχω μέσα μου για σένα. Είτε το πιστεύεις είτε δε θες.
Χρόνια πολλά Αλίκη, λοιπόν. Να είσαι υγιής, ακμαία, δημιουργική και τόσο γενναιόδωρη όσο ήσουν στη μισή ζωή μου.
Σ’αγαπώ να ξέρεις…
demon February 4th, 2010
Είμαι ένα βήμα πριν και ένα μετά. Γαμώτο… και θέλω τόσο να δημοσιεύσω το site Ζαχαροπλαστικής μου… αλλά έχει μερικά τεχνικά θεματάκια ακόμη. Αν και… Είναι στον αέρα και μετράει βηματισμούς λιγούρηδων!
Λοιπόν, λοιπόν, συγκεντρωθείτε. Η blogosfaira μου γιορτάζει. ΠΑΛΙ! Δε βαρέθηκε;
Αν και μου την έχει σπάσει ο καιρός, η αστάθεια, η παγωμάρα των στιγμών και των τοίχων, η απουσία γενικά… Λέω βίβα. Γιορτάζω ρε.
Άντε και να σου πω κάτι; Χέστηκα. Κι ας μην είναι πανέτοιμο. Εγώ θα το ανεβάσω. Οσωνούπω.
Λοιπόν, μυτερές καρδιές μου. Σας ευχαριστώ που με ανέχεστε και που, κάποιοι, με γουστάρετε κιόλας.
Φιλί *
Cheers
Πηγή εικόνας: katyt.deviantart.com
demon February 2nd, 2010
Καλό μήνα (2-2).
Αυξομειώσεις στον καιρό, στον αέρα, στη θερμοκρασία. Αυξομειώσεις και στη διάθεση, τη λίμπιντο, τον εσωτερικισμό.
Είμαι εδώ ή προτιμώ να λείπω;
Άντε ρε ήλιε, νίκα επιτέλους τη μουντίλα του καυσαερίου, των πολιτικών, της καθημερινότητας, του χρήματος και του κρίματος, της ποίησης και της κύησης, των χρεών και των λοιπών καταστροφών…
Λοιπόν, το αποφάσισα: Ναι, ευχήθηκα τύχη για το 2010 κι ακόμη αισιόδοξα το βλέπω. Πολύ μέσα μου. Αλλά για τώρα, θα απέχω. Με τόσο κακή διάθεση, σκαμπανεβάσματα και ελλείψεις σε ενέργεια και κοινωνικότητα, τι να το κάνω;
Ψυχή γεμάτη πασχαλίτσες! Άσχετο.
Πηγή εικόνας: amandurhh.deviantart.com
demon January 21st, 2010
Αγάπη τι θες να κάνουμε για τα γενέθλιά σου; Θες να πάμε να δούμε (δεις!) το “Avatar”;
Πωπω, πρέπει να ξεστολίσω any time soon (very soon) το Χριστουγεννιάτικο δέντρο που ξέμεινε να καλύπτει τον ένα τοίχο του σαλονιού, θυμίζοντάς μας 1 μήνα μετά ότι πρέπει να πάρει τον πούλο. Λατρεύω τα φωτάκια και το άστρο πίσω του. άσχετο
Θες να πάμε… Applebee’s; Θες… sex?!!! ναι, ναι!
Θες relax χωρίς να σου ζητήσω να κάνεις οποιαδήποτε δουλειά σήμερα; ΝΑΙ! Εντάξει, αναμενόμενο.
Και του χρόνου.
(Εγώ πάλι θέλω The book of Eli και ΦΥΣΙΚΑ, το μωρό μου, τον άπαιχτο Robert Downey Junior, που μεγαλούργησε πάλι).
Άντε, τελειώνει η εβδομάδα, σε περιμένει και το relax. (ενδιάμεσα της HORECA ε;).
demon January 20th, 2010
Περάσαμε εξαιρετικά!
Αυτή ήταν βραδιά. Η δική σου βραδιά. Και την περίμενα πως και πως. Η έκπληξη πέτυχε, όλη η παρέα πέρασε φίνα και τα δώρα που έλαβες ήταν απίθανα. Είχα πει σε όλους τι θες και τι χρειάζεσαι και τα απέκτησες. Έτσι, ως δια μαγείας…
Σου έκανε εντύπωση κάθε φορά που άνοιγες και κοιτούσες τα δώρα σου και σα μικρό παιδί, γυρνούσες προς το μέρος μου και μου ‘λεγες: Κοίτα… ένα… Τι ωραία! Κι εγώ σου έλεγα με ανακούφιση και χαρά: Το ξέρω!
Ήταν αστείο. Ήταν πετυχημένο. Ήταν απλώς πολύ καλό.
Είχα καταστρώσει σχέδιο και είχα και συνεργούς. Εξαφανίστηκα προχτές από το σπίτι, δήθεν ότι είχα να γράψω κάτι κείμενα και να βοηθήσω έναν φίλο. Το πλάνο ήταν αυτό: Πέρασα από ένα ζαχαροπλαστείο και πήρα ένα μεγάλο κουτί για τούρτες. Το συναρμολόγησα. Ήρθα σπίτι σου, σήκωσα τα μανίκια και μπήκα στην κουζίνα για να φτιάξω την τούρτα: Sachertorte. Ζαχαρένια τούρτα με χώρα προέλευσης την Αυστρία.
Διακόσμησα το γλυκό, το άφησα στο ψυγείο σου να κρυώσει, σου άφησα και το κουτί και οδηγίες φυσικά κι έφυγα.
Κι απόψε, βγήκαμε. Και 1 λεπτό μετά τις 00:00, η μουσική ακούστηκε, τα κεράκια φάνηκαν και μια γλυκιά σοκολατένια τούρτα ξεπρόβαλλε σε μια γυάλα. Ήταν η τούρτα σου. Η τούρτα σας. Η τούρτα μας!
Τη φύσηξες κι ευχήθηκες. Ελπίζω μόνο να ήταν κάτι δυνατό.
Κι απολαύσαμε τα γέλια σου και το καταπληκτικό, τρυφερό σου πράσινο βλέμμα, τη ντροπαλότητά σου καθώς όλοι σου ευχόμασταν και τη χαρά σου όταν έπαιρνες τα δώρα. Ένα προς ένα. Ό,τι ήθελες καρδιά μου.
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ σύντροφέ μου. Για πάντα…
demon January 19th, 2010
Προχτές είχαμε επέτειο. Και είμαστε τόσο απεγνωσμένα παιχνιδιάρηδες και ανταγωνιστικοί ως προς το ποιος θα ευχηθεί πρώτος, που τους τελευταίους μήνες… το ξεχνάμε και οι δύο! Παρόλα αυτά, ενστικτωδώς -κι αυτό με εντυπωσιάζει- είχες φροντίσει για την έκπληξή σου.
Ξύπνησα, σηκώθηκα, πήγα να κάνω πιπί μου και βρήκα στο κουμπί για το καζανάκι ένα γαλάζιο τριαντάφυλλο (το αγαπημένο μου!). Βγήκα να πάρω τη βούρτσα μου να χτενίσω τα μαλλιά μου και άγγιξα το δεύτερο, πύρινο τριαντάφυλλο. Κι όταν ήρθα προς την κουζίνα να σε φιλήσω, με περίμενε στην πόρτα ένα τρίτο, λευκό τριαντάφυλλο κι εσύ με ένα ποτήρι φυσικό χυμό!
Έχουν αλλόκοτη δυναμική οι μέρες αυτές. Σήμερα έχει γενέθλια η θεία μου. Αύριο έχει τα γενέθλιά του ο σύντροφός μου, ο κουμπαράς μου! Είναι αρρωστούλης, έχει ευαίσθητο στομαχάκι και νομίζω πως ο οργανισμός του το σκέφτεται σοβαρά να αρρωστήσει. Μα κι εγώ είμαι ανάμεσα σε “αψού” και ζέστη-κρύο. Αλλά εγώ λέω να τη σκαπουλάρω πάλι!
Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που είναι τα γενέθλιά σου. Τολμώ να πω πως χαίρομαι παραπάνω από σένα! Μεγαλώνεις, μου έρχεσαι, σου δίνεται η δυνατότητα να δεις κάποια, πολλά πράγματα αλλιώς. Και ζεις μια άλλη δεκαετία της ζωής σου.
Είσαι ο κουμπαράς μου! Και με τρελαίνεις ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ! Είσαι ό,τι πιο τρυφερό μπορούσα να ευχηθώ για μένα!
Και σ’αγαπώ.
(κάθε φορά)
Πηγή εικόνας: poivre.deviantart.com
demon January 6th, 2010
Είναι υπέροχο. Ήταν υπέροχο. Ένας ολόκληρος κόσμος, ένας πλανήτης τόσο απόλυτα τόσο αφαιρετικά και τόσο ολωτικά να γιορτάζει το ίδιο γεγονός. Ο χρόνος άλλαξε, ο χρόνος φούσκωσε, ο χρόνος πέρασε και αυτό το πορτάκι…
Το 2010 μπήκε σα διαμάντι. Ή θα ρουφήξει ή θα δώσει ή και τα δυο!
Κάπου σκουντούφλησε αλλά τελικά μου έφερε κι εμένα το κλειδί μου. Το 25ο κλειδί στα γενέθλια της blogosfairas! Άλλος ένας μήνας για ακόμη ένα χρόνο…
Ελπίζω η καθίζηση που αιστάνομαι να είναι παροδική. Μου έχουν λείψει τα δώρα. Μου έχουν λείψει τόσα. Ελπίζω να προσγειωθεί σύντομα το ουράνιο τόξο στο μέτωπό μου επάνω.
demon December 25th, 2009
Έγινε και αυτό! Εγώ δοκίμασα από τη… χηνόπαπια και έφαγα, ναι έφαγα, γέμιση σήμερα. Απίστευτο. Έχω και τα πειστήρια, αμέ.
Χθες το βραδάκι λοιπόν, αφού την έσπασα σε όλους παραγγέλνοντας πίτσα (!), ανοίξαμε 3-4 διαφορετικά κρασιά και μετά τις 00:00 καθίσαμε κοντά στο τζάκι, πίναμε, μιλάγαμε, γελάγαμε, ακούγαμε μουσική, θυμόμασταν, ευτυχούσαμε! Πόσο μου αρέσουν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά δεν περιγράφεται.
Νωρίτερα είχε ξεκινήσει η διαδικασία για την χηνόπαπια και τη γέμισή της. Βοήθησα κι εγώ στο γέμισμα. Φτιάξαμε και σγουρόπιτα. Δε μου άρεσε ιδιαίτερα, εξαιτίας του φύλλου της. Μύρισε το σπίτι πορτοκάλι και δαμάσκηνα και κουκουνάρι και κάστανα και… οικογένεια!
Χρόνια πολλάααααα… Είναι καλά. Είμαι καλά. Και του χρόνου να υπάρχουμε για να ξαναβρεθούμε γύρω από μια ιδέα, ένα τραπέζι, ένα γέλιο βροντερό και πολλά χάδια στο μυαλό μας.
Υ.Γ. Έλαβα δώρο από τα «πεθερικά» μου, ένα περιδέραιο. Ευχαριστώ σας…
demon December 25th, 2009
Χρόνια πολλά αστέρια μου ακούραστα…
Έχεις μια ολόκληρη βδομάδα να σκεφτείς, να θυμηθείς, να ελπίσεις, να αλλάξεις ρότα και προσωπείο.
Χαμογέλα μωρέ, τι θα σου κοστίσει; Μια υπόληψη; Μια μαγκιά; Μια αλητεία;
Εγώ σου εύχομαι… Θα τα πάρεις τα μυτεράκια αστέρια μέσα στη βδομάδα λίγα-λίγα.
Να τα κολλήσεις σε όλες τις τζαμαρίες της ζωής σου, να πάρει φως τούτο το φιλμ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΥΜΠΑΝ … κι εσύ
Πηγή εικόνας: Polly Ashley