demon January 26th, 2010
Απίστευτη μέρα! Βγήκα το πρωί και αιστάνθηκα μέσα από τη ζελατίνα το χιονόνερο να μου παγώνει το πρόσωπο και το λαιμό, ψηλά και να μου υγραίνει το πράσινο μάτι.
Παρόλο που ήμουν ντυμένη υπερβολικά ανθεκτικά, ένιωθα τον έντονο αέρα και το ψύχος που ερχόταν. Δυσάρεστο. Χειμώνας. Ξαφνικός.
Μαζεύτηκα κατά το μεσημέρι νωρίς. Ήρθες κι εσύ σα Σούπερμαν. Με την μπέρτα του, με την αναμπουμπούλα, ο μάγος με τα δώρα!
Μου ζήτησες να σου δώσω το μικρό λαχανί σκαμπό κάτω από το γραφείο μου. That’s a new one…
Σκύβω και τι να δω; Με περίμενε Η ΈΚΠΛΗΞΗ. Αυτό που αναμένω τόσο καιρό με αγωνία μεγάλη. Το ΜΙΞΕΡ Μου!!! Ολοκαίνουργιο, κατευθείαν παραγγελία από Γαλλία, με όλα τα high tech εξαρτήματά του και το ειδικό βάρος του, φυσικά-φυσικά. Wow… Ήθελες να μου το χαρίσεις τα Χριστούγεννα αλλά δεν είχε βγει ακόμη και το καπάρωσες.
Μου λες να σου δώσω το φορτιστή της μηχανής σου κι όπως απλώνω το χέρι πιάνω μια βιντεοκάμερα! Έλα ρεεεε ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ!!! Κι άλλο δώρο; Αυτό είναι για εμάς, για το site μας και για κοινή χρήση, αλλά τι σημασία έχει; Είναι δώρο. Και είναι τέλειο. Η μαγεία συνεχίζεται.
Μπαίνω στην κουζίνα να στήσω την ομορφιά μου και με περιμένουν δύο κουτάκια σοκολατάκια Max Perry. Ήσουν Χαλάνδρι και με σκέφτηκες. Άντρα μουυυυυ…. Δεν έχω λόγια. Με σκλάβωσες, με κάρφωσες, με ευχαρίστησες, με σκέφτηκες.
Σ’ευχαριστώ. Μεγάλο.
P.S. Μη δίνεις σημασία. Μόλις ξύπνησα. Δεν ήθελα να κοιμηθώ άλλο.
demon January 20th, 2010
Περάσαμε εξαιρετικά!
Αυτή ήταν βραδιά. Η δική σου βραδιά. Και την περίμενα πως και πως. Η έκπληξη πέτυχε, όλη η παρέα πέρασε φίνα και τα δώρα που έλαβες ήταν απίθανα. Είχα πει σε όλους τι θες και τι χρειάζεσαι και τα απέκτησες. Έτσι, ως δια μαγείας…
Σου έκανε εντύπωση κάθε φορά που άνοιγες και κοιτούσες τα δώρα σου και σα μικρό παιδί, γυρνούσες προς το μέρος μου και μου ‘λεγες: Κοίτα… ένα… Τι ωραία! Κι εγώ σου έλεγα με ανακούφιση και χαρά: Το ξέρω!
Ήταν αστείο. Ήταν πετυχημένο. Ήταν απλώς πολύ καλό.
Είχα καταστρώσει σχέδιο και είχα και συνεργούς. Εξαφανίστηκα προχτές από το σπίτι, δήθεν ότι είχα να γράψω κάτι κείμενα και να βοηθήσω έναν φίλο. Το πλάνο ήταν αυτό: Πέρασα από ένα ζαχαροπλαστείο και πήρα ένα μεγάλο κουτί για τούρτες. Το συναρμολόγησα. Ήρθα σπίτι σου, σήκωσα τα μανίκια και μπήκα στην κουζίνα για να φτιάξω την τούρτα: Sachertorte. Ζαχαρένια τούρτα με χώρα προέλευσης την Αυστρία.
Διακόσμησα το γλυκό, το άφησα στο ψυγείο σου να κρυώσει, σου άφησα και το κουτί και οδηγίες φυσικά κι έφυγα.
Κι απόψε, βγήκαμε. Και 1 λεπτό μετά τις 00:00, η μουσική ακούστηκε, τα κεράκια φάνηκαν και μια γλυκιά σοκολατένια τούρτα ξεπρόβαλλε σε μια γυάλα. Ήταν η τούρτα σου. Η τούρτα σας. Η τούρτα μας!
Τη φύσηξες κι ευχήθηκες. Ελπίζω μόνο να ήταν κάτι δυνατό.
Κι απολαύσαμε τα γέλια σου και το καταπληκτικό, τρυφερό σου πράσινο βλέμμα, τη ντροπαλότητά σου καθώς όλοι σου ευχόμασταν και τη χαρά σου όταν έπαιρνες τα δώρα. Ένα προς ένα. Ό,τι ήθελες καρδιά μου.
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ σύντροφέ μου. Για πάντα…
demon January 19th, 2010
Προχτές είχαμε επέτειο. Και είμαστε τόσο απεγνωσμένα παιχνιδιάρηδες και ανταγωνιστικοί ως προς το ποιος θα ευχηθεί πρώτος, που τους τελευταίους μήνες… το ξεχνάμε και οι δύο! Παρόλα αυτά, ενστικτωδώς -κι αυτό με εντυπωσιάζει- είχες φροντίσει για την έκπληξή σου.
Ξύπνησα, σηκώθηκα, πήγα να κάνω πιπί μου και βρήκα στο κουμπί για το καζανάκι ένα γαλάζιο τριαντάφυλλο (το αγαπημένο μου!). Βγήκα να πάρω τη βούρτσα μου να χτενίσω τα μαλλιά μου και άγγιξα το δεύτερο, πύρινο τριαντάφυλλο. Κι όταν ήρθα προς την κουζίνα να σε φιλήσω, με περίμενε στην πόρτα ένα τρίτο, λευκό τριαντάφυλλο κι εσύ με ένα ποτήρι φυσικό χυμό!
Έχουν αλλόκοτη δυναμική οι μέρες αυτές. Σήμερα έχει γενέθλια η θεία μου. Αύριο έχει τα γενέθλιά του ο σύντροφός μου, ο κουμπαράς μου! Είναι αρρωστούλης, έχει ευαίσθητο στομαχάκι και νομίζω πως ο οργανισμός του το σκέφτεται σοβαρά να αρρωστήσει. Μα κι εγώ είμαι ανάμεσα σε “αψού” και ζέστη-κρύο. Αλλά εγώ λέω να τη σκαπουλάρω πάλι!
Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που είναι τα γενέθλιά σου. Τολμώ να πω πως χαίρομαι παραπάνω από σένα! Μεγαλώνεις, μου έρχεσαι, σου δίνεται η δυνατότητα να δεις κάποια, πολλά πράγματα αλλιώς. Και ζεις μια άλλη δεκαετία της ζωής σου.
Είσαι ο κουμπαράς μου! Και με τρελαίνεις ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ! Είσαι ό,τι πιο τρυφερό μπορούσα να ευχηθώ για μένα!
Και σ’αγαπώ.
(κάθε φορά)
Πηγή εικόνας: poivre.deviantart.com
demon October 17th, 2009
Περίεργη μέρα η σημερινή. Δυνατή. Ιδιαίτερη.
Έχουμε τη μεγάλη μας επέτειο. Αυτή που, μια φορά το χρόνο, μας κάνει να μετράμε, να χαμογελάμε, να κερδίζουμε, να αιστανόμαστε τόσο τυχεροί.
Είναι αυτή η επέτειος, αυτή η στιγμή που με κάνει να σε βλέπω τόσο όμορφο. Ακόμη και μέσα στις μικρές, κοφτές αγωνίες σαν ανάσες, φαντάζεις κι εσύ μαζί με την ημέρα αυτή, ιδιαίτερος. Ένα δικό μου πλάσμα, που μπορεί και θέλει να είναι μαζί μου, στον κόσμο μου, κάτω από το νερό και μέσα στ’άστρα!
Σ’αγαπώ αστερία μου…
σ’αγαπώ .-
Πηγή εικόνας: starduskdreams.deviantart.com
demon September 14th, 2009
Ντελικάτα!
Ναι, αυτή είναι η σωστή λέξη.
Ντελικάτα. Έμπηξε την άκρη του τακουνιού της μέσα στο δέρμα του, τσιρίζοντας.
Έστρεψε το κεφάλι της προς το ανοιχτό παράθυρο και, ασθμαίνοντας, μέτρησε. Μέτρησε και ψέλλισε συνάμα.
1… σ’αγάπησα
2… σ’ανέχτηκα
3… σε βαρέθηκα
Και τσούλησε το σώμα της προς το παραμερισμένο τζάμι.
Πηγή εικόνας: chaim-mishaal.deviantart.com
demon June 2nd, 2009
-Πες μου!
Τι θες να σου πω μωρό μου?
-Κάτι όμορφο…
Όπως?
-Κάτι όμορφο για μας!
Σαν τι;
-Έλα, πες μου!!
Είσαι τα πάντα μου…
-Αυτό είναι για μένα, δεν είναι για μας.
Πηγή εικόνας: am4terasu.deviantart.com
demon March 9th, 2009
Μόνο σε σένα θα μπορούσα να είμαι έτσι.
Να δείχνω τις αδυναμίες μου όταν νιώθω αδύναμη. Να τις παραδέχομαι, αντί να τις ντύνω και να τις κάνω ό,τι θέλω. Σχεδόν προτερήματα. Να ξαπλώνω το κεφάλι μου πάνω στο στήθος σου, όταν είμαστε όρθιοι, να κουλουριάζομαι και να αφήνομαι ολάκερη στο όλο σου. Και το σχήμα μου ταιριάζει τελικά γάντι μέσα στην αγκαλιά σου. Τι μοναδικά τέλειο!
Μόνο σε σένα θα μπορούσα να ζητώ συγνώμη με αυτό τον ψιθυριστό, σχεδόν απολογητικό, γεμάτο αγάπη, τόνο.
Μόνο εσένα θα μπορούσα, απλώς αγγίζοντάς σε, να σε βλέπω σαν έναν πολύτιμο, καλόψυχο άνθρωπο που δε θέλω ποτέ να πάθει το παραμικρό δυσάρεστο.
Είμαι μοβ όπως τα ζουμπούλια μπροστά μου και η φαντασίωσή μου για απόψε, η παρηγοριά μου, μυρίζει τόσο έντονα όσο κι αυτά τα μικρά καμπανάκια μες το νερό.
Πηγή εικόνας: ryosaeba.deviantart.com
demon February 14th, 2009
Έσκισα βιαστικά μια σελίδα από το μαγικό μου τετράδιο.
Έγραψα πάνω με glitter πράσινο: σ’αγαπώ έρωτά μου.
Το τσαλάκωσα κοιτάζοντάς σε με πολλά υπονοούμενα.
Και το πέταξα προς τη μεριά σου.
… ευτυχώς αντί να το θεωρήσεις σκουπίδι και να το ρίξεις στον κάλαθο, το ξετύλιξες! Και μου έσκασες ένα τεράστιο, ζουμερό χαμόγελο.
Χρόνια πολλά άντρα μου!
Υ.Γ. Ναι ρε, ενίοτε είμαι καλά. Πολύ καλά.
Πηγή εικόνας: droool.deviantart.com
demon January 24th, 2009
Πονάει το αριστερό αυτάκι μου. Και λίγο ο λαιμός μου. Κορίτσια, όμορφα περάσαμε χτες στο μπαρ με τη σανγκρία, τους μεζέδες και την κουβεντούλα μας, αλλά το γιλεκάκι το στενό που φόρεσα, με πρόδωσε. Ή μήπως η βροχή μετά που με έλουσε σα λάβα;
Δε θέλω να σκεφτώ, να νιώσω, να καταλάβω τι μας συμβαίνει.
Θα μείνω, σαν παύση, στις φυλλωσιές με τις οποίες με σκέπασες χτες τα ξημερώματα, όταν επέστρεψα κοντά σου. Όταν με κοίταξες, ξάπλωσες μέσα μου και μου χάρισες λιγοστό ακόμη οξυγόνο.
«Μη με πονάς για να με πονέσεις. Δεν υπάρχει λόγος. Είμαι εδώ για σένα. Και θα είμαι για πάντα. Είσαι η ζωή μου»… ψέλλισες.
Πηγή εικόνας: thesynchronicitygrid.deviantart.com
demon December 17th, 2008
Τα χέρια μου να κρατάνε το κεφαλάκι σου… Τόσο απόλυτα, τόσο καθαρά, τόσο μες το όνειρο…
Μια άγκυρα ξεκινά από την ψυχή μου και δένει εσένα επάνω της.
Έχουμε επέτειο σήμερα. Χριστουγεννιάτικα, γιορτινά θα ήθελα να γράψω. Να είναι. Μα δεν είναι. Αν και, σήμερα αιστάνθηκα μετά από μέρες πως ηρεμώ. Ηρεμούμε όλοι.
Πήρα το τραμ πρώτη φορά, από μια πλατεία της Γλυφάδας. Είχα χρόνο. Βόλταρα τελικά, μέχρι να φτάσω στο Σύνταγμα. Είχα γιατρό το βραδάκι κι έτσι έκανα κοπάνα!
Πέρασα δίπλα από τα νέο-ανεγερθέντα σπίτια από σοκολάτα. Εκεί και το καρουζέλ και φυσικά, το δέντρο. Χάρη μας το ΄κανε φέτος ο ανύπαρκτος Κακλαμάνης. Μα καλά, βλάκας είναι; Αφού την Παρασκευή πάλι τα ίδια θα ‘χουμε.
Ξυπνήσαμε! Κι η πόλη δεν θα είναι ποτέ η ίδια. Κι όταν θα γίνεται κάτι, αν ποτέ ξαναγίνει κάτι, όταν θα μοιάζει αυτό που συμβαίνει με κάτι, με αυτό που έγινε, οι φλέβες μας θα ξυπνούν. Και πάλι.
Και εμείς έχουμε επέτειο. Σήμερα. Δεν πειράζει που δεν είναι γιορτινή, τελικά. Είναι επέτειος όμως. Δική μας. Είμαστε ζωντανοί. Και είμαστε μαζί. ΝΑΙ
στο αfιερώνω
Πηγή εικόνας: dream-factory.deviantart.com