Χρόνια πολλά – Το 25ο κλειδί

demon January 6th, 2010

Είναι υπέροχο. Ήταν υπέροχο. Ένας ολόκληρος κόσμος, ένας πλανήτης τόσο απόλυτα τόσο αφαιρετικά και τόσο ολωτικά να γιορτάζει το ίδιο γεγονός. Ο χρόνος άλλαξε, ο χρόνος φούσκωσε, ο χρόνος πέρασε και αυτό το πορτάκι…

Το 2010 μπήκε σα διαμάντι. Ή θα ρουφήξει ή θα δώσει ή και τα δυο!

Κάπου σκουντούφλησε αλλά τελικά μου έφερε κι εμένα το κλειδί μου. Το 25ο κλειδί στα γενέθλια της blogosfairas! Άλλος ένας μήνας για ακόμη ένα χρόνο…

Ελπίζω η καθίζηση που αιστάνομαι να είναι παροδική. Μου έχουν λείψει τα δώρα. Μου έχουν λείψει τόσα. Ελπίζω να προσγειωθεί σύντομα το ουράνιο τόξο στο μέτωπό μου επάνω.

time-train.jpg

Η πάπια που ήταν χήνα – Καλά Χριστούγεννα!

demon December 25th, 2009

Έγινε και αυτό! Εγώ δοκίμασα από τη… χηνόπαπια και έφαγα, ναι έφαγα, γέμιση σήμερα. Απίστευτο. Έχω και τα πειστήρια, αμέ.

Χθες το βραδάκι λοιπόν, αφού την έσπασα σε όλους παραγγέλνοντας πίτσα (!), ανοίξαμε 3-4 διαφορετικά κρασιά και μετά τις 00:00 καθίσαμε κοντά στο τζάκι, πίναμε, μιλάγαμε, γελάγαμε, ακούγαμε μουσική, θυμόμασταν, ευτυχούσαμε! Πόσο μου αρέσουν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά δεν περιγράφεται.

Νωρίτερα είχε ξεκινήσει η διαδικασία για την χηνόπαπια και τη γέμισή της. Βοήθησα κι εγώ στο γέμισμα. Φτιάξαμε και σγουρόπιτα. Δε μου άρεσε ιδιαίτερα, εξαιτίας του φύλλου της. Μύρισε το σπίτι πορτοκάλι και δαμάσκηνα και κουκουνάρι και κάστανα και… οικογένεια!

Χρόνια πολλάααααα… Είναι καλά. Είμαι καλά. Και του χρόνου να υπάρχουμε για να ξαναβρεθούμε γύρω από μια ιδέα, ένα τραπέζι, ένα γέλιο βροντερό και πολλά χάδια στο μυαλό μας.

Υ.Γ. Έλαβα δώρο από τα «πεθερικά» μου, ένα περιδέραιο. Ευχαριστώ σας…

christmas-2009-synexeia.jpg

Διακοπές για έναν…

demon December 23rd, 2009

Τελικά οι διακοπές και ειδικά οι μίνι διακοπές, οι οποίες πιέζουν και δεν είναι αρκετές για να ξεγελάσουν, είναι ένας καλός δείκτης για να μάθει κάποιος τι είναι αυτό που λείπει από το έτερόν του ήμισυ.

Εκεί, λοιπόν, που εσύ έχεις κάνει τα σχέδιά σου, τις ευχές κι επιθυμίες σου και περιμένεις πως και πώς να βρεθείς με τον φιλενάδο σου για να κάνετε ό,τι δεν προλαβαίνετε ή δε χορταίνετε τον υπόλοιπο χρόνο, την τρως τη χαστούκα και μάλιστα βιαίως.

Εξηγούμαι: Λέω, να ασχοληθούμε ο ένας με τον άλλο, να κάνουμε βόλτες, να κοιμηθούμε αρκετά παραπάνω, να πηδηχτούμε σαν τα κουνελάκια, να ηρεμήσουμε παρέα και να απολαύσουμε ξανά τον εαυτούς μας, χώρια και μαζί! Κι εσύ… θες να παίξεις Diablo μια και βρήκες παρέα! Θες να φας! Θες να ξεκωλωθείς στην τηλεόραση και τη σκουπιδαρία. Γενικώς να χορτάσεις το μυαλό σου με μαλακίες. Σαν αγοράκι.

Διακοπές για έναν…

imgp8828.JPG

Προτιμώ να ζω τη σκιά της μέρας

demon December 9th, 2009

Μόλις ξύπνησα.

Ούτε 5 ώρες.

Μα δεν άντεχα άλλο. Τα έχω κάνει σκατά. Κοιμάμαι στις 11:00, ξυπνάω στα μισά της μέρας και δουλεύω όλο το βράδυ: η χαρά μου.
Αλλά και το βράδυ σώνεται κάποτε… Η μοίρα του και η απογοήτευσή μου.

Κάπως έτσι είπα να κόψω μια μέρα στη μέση, σα ζουμερό λεμόνι, και να κοιμηθώ από τα μεσάνυχτα. Να ξυπνήσω όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι νωρίς-νωρίς -μισώ τους νορμάλ ανθρώπους-, και να γυρίσω τούμπα την κλεψύδρα.

Τα λατρεύω τα βράδια. Πάντα μπορούσα να αποδώσω καλύτερα όταν το τεράστιο μαντεμένιο καπάκι σκέπαζε το φως. Από το σχολείο. Είναι στα γονίδια. Είναι και στο κεφάλι. Είναι και στο κέφι. Και στη λόξα μου.

Κάπως έτσι, έχει πάει 05:28 κι εγώ είμαι στη μέση του πουθενά, ανάμεσα σε σαλόνι και γραφείο, να χαζεύω τη σειρά με τα λαμπιόνια που τρέχουν σα φωτεινά μυρμήγκια πάνω-κάτω στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Άναψα και τα κεριά μου γύρω μου, έβαλα και το Μάτι μέσα που χάλαγε κόσμο -πάλι!- και προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι κάνω!

Άντε, καλή δουλίτσα… Καλημέρα κόσμε της γης. Για άλλη μια μέρα!

x-mas-tree.jpg

Σχέδια πριν κάτσω κάτω από το γκι!

demon December 4th, 2009

Έχει γενέθλια ο Πανούλης μου σήμερα. Ο μαγικός θείος! Ο οποίος πήγε χτες και εμβολιάστηκε κατά του κακού ιού. Έτσι.

Και όπως τον πήρα σήμερα τηλέφωνο, μου είπε για όλη τη φάση, για το φυλλάδιο που του έδωσε η γιατρίνα, για τις αμελητέες αντενδείξεις κλπ.. Βέβαια ο θείος ανήκει στις ευπαθείς ομάδες, μια και έχει κάνει εγχείρηση πνεύμονα. Και φυσικά φτάσαμε στο δια ταύτα και ο μαγικός θείος με ρώτησε αν σκοπεύουμε εγώ κι ο άντρας να κάνουμε το πολυπόθητο και πολυσυζητημένο εμβόλιο. Όχι!

Η απάντηση ήταν πιο σύντομη από ό,τι ανέμενε, φαντάζομαι. Γιατί; Μα για πολλούς λόγους.

Είναι θέμα, είναι. Αλλά ξέρεις, δεν προλαβαίνω κιόλας τώρα να ασχοληθώ.

Το σχέδιο έχει ως εξής:

Φουλάρισμα τρελό κι απίστευτο γκάζι μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου, οπότε κι έχουμε βάλει στόχο να βγει το site ΜΑΣ στον αέρα! Μετά, ανεβαίνουμε με την ανεμόσκαλα στο αεροπλανάκι και προσγειωνόμαστε Θεσσαλονίκη, με τελικό προορισμό τη Χαλκιδική για… Merry-Merry X-Mas με την αγαπημένη φαμίλια του άντρα μου!

Και μετά, επιστροφή Αθήνα για την δεύτερη πιο σημαντική, για μένα, γιορτή του χρόνου: την Πρωτοχρονιά! Γιατί η πρώτη είναι ΦΥΣΙΚΑ τα γενέθλιά μου. Όχι που θα είχες αμφιβολίες.

Πρωτοχρονιά. Η μέρα που, κλείνει ένα κουτί κι ανοίγει ένα πορτάκι προς επόμενο δάσος, επόμενα χρώματα, επόμενα μονοπάτια, τα οποία θα διασταυρωθούν με το παρελθόν και το μέλλον.

Αυτό είναι το πλάνο. Αυτή είναι η ιδέα. Αυτή είναι η κόκκινη αναμονή. Η κορδέλα με τα χιλιάδες γκι επάνω, τα πλαστικά κοφτερά αστεράκια και τις καραμελένια μπαστουνάκια με τα ριγέ όνειρα!

Α, παραλίγο και θα το ξέχναγα: αύριο στολίζω δέντρο! Χρόνια πολλά Πανούλη. Να αντέξεις για πολύ ακόμη… plz!

Πηγή εικόνας: angelusnoir.deviantart.com

Χρόνια πολλά – Το 25ο κλειδί

demon December 3rd, 2009

Αγγίζω το χρυσάφι γύρω μου. Το μαζεύω με σαλιωμένα δάχτυλα και το ακουμπάω στις ατελείωτες τζαμαρίες. Το σέρνω και προκαλώ αυτό τον συρτό, εκκωφαντικό, ενοχλητικό, λαστιχένιο θόρυβο. Ζωγραφίζω σύννεφα από χρυσάφι.

Βλέπω το χρυσάφι πάνω μου. Και το ξηλώνω!

Χρόνια πολλά σου blogosfaira. Ψάρεψες κι άλλα τόσα κλειδιά. Κι έφτασες τα 25, αισίως.

Άραγε οι πατημασιές χαμογελάνε; Ή μονάχα οι δαχτυλιές;

ΣΜΑΤΣ…

Πηγή εικόνας: butterfly-cool.deviantart.com

Μια νύχτα για μένα

demon December 1st, 2009

Μου φέραν κάτι φίλοι από τη Νάξο τυριά. Παράξενα, γεμάτα καπνιστές, αλμυρές και βαριές μυρωδιές. Να τα χαρώ. Να τα γευτώ. Από την Τυροκομία Νάξου κατευθείαν στο πιάτο μου, στην Αθήνα!

Έτσι!

Άνοιξα κι εγώ ένα μπουκάλι κρασί από ένα γνωστό οινοποιό στο Διμηνιό της Κορινθίας, όπου κάποτε περνούσα τα καλοκαίρια μου στο εξοχικό μας, έκοψα άγαρμπα δείγμα από τη τυριά, προσπαθώντας σκληρά να μην τα τραυματίσω, να μην τα θρυμματίσω. Δύσκολο.

Το ένα έμοιαζε με Έμενταλ. Στο χαρίζω! Το άλλο με καλή γραβιέρα. Και το τρίτο ήταν ένα σκληρό τυρί, με άρωμα γλυκάνισου, τυλιγμένο σε μαύρο σουσάμι.

Πεπαλαιωμένο τυριά. Σαν το ουίσκι ένα πράγμα. Προσωπικά προτιμώ το gin.

Γέμισα μια τεράστια πιατέλα από φυσητό γυαλί, πρόσθεσα και μερικές ελίτσες γεμιστές, πήρα και το ποτήρι μου σχεδόν ξεχειλισμένο και κάθισα στην πολυθρόνα.

Να τα πω λιγάκι με τις σκέψεις μου, πριν ζαχαρώσω. Πριν χαλαρώσω. Πριν ζαλιστώ όσο πρέπει για έναν γλυκό, γρήγορο ύπνο.

Καλό μήνα να πω; Α ναι. Είναι κι αυτό. Μπήκε. Όχι που θα κώλωνε! Μπήκε κι ο Δεκέμβρης. Μαζί και η ολόγιομη κυρά.

Σεργιάνι πάνω από τα κεφάλια μας. Μην ρίχνεις τρίμματα καλέ! Εκτός κι αν είναι όνειρα…

Πηγή εικόνας: the-dark-silhouette.deviantart.com

Έχω στη χούφτα μου αγκάθια

demon November 30th, 2009

Είχαμε βγει απόψε μια μεγάλη παρέα, όλο ζευγάρια! Για φαγητό σε ένα μεζεδοπωλείο που ανακάλυψα πάνω στη Φωκίωνος Νέγρη. Περιοχή που παλιότερα δεν εκτιμούσα, λόγω της περαντζάδας και της ομοιότητάς της με άλλες περιοχές και μέρη. Τώρα όμως που μετακόμισα κάπου εδώ, έχει την πλάκα της όλη αυτή η απλωσιά. Φυσικά αρκετά άλλαξαν. Μαγαζιά έκλεισαν και χώροι έμειναν αδειανοί.

Έχει ζωή όμως εδώ. Κάθε ώρα. Έχει και πλάκα να βλέπεις τα δυο παρκάκια της Φωκίωνος Νέγρη να έχουν καταληφθεί ουσιαστικά από τους ιδιοκτήτες σκύλων, που τα βγάζουν βόλτα εδώ πέρα.

Έχει και τα πρεζόνια του αυτό το κομμάτι. Μου θύμισε πολύ Εξάρχεια. Έχει όμως και μια ενέργεια. Και άσχετα άτομα. Χαμένα μπαρ να το παίζουν… after hours club, στην καλύτερη! Έχει και την αγορά. Και τα μεζεδοπωλεία. Και τις παρακμιακές καφετέριες…

Εδώ μέσα κάπου χώθηκα κι εγώ απόψε. Σε ένα από αυτά τα σπιτάκια τα διάτρητα, τα τζαμένια. Μαζί με άλλα τόσα άτομα, να τσιμπήσουμε μεζέδες, να πιούμε ρακές, να γελάσουμε βροντερά, να ευχηθούμε στους εαυτούς μας και να ανακαλύψουμε τη διαφορετικότητα στη βαρεμάρα, την απόσταση των ανθρώπων, ακόμη κι αν είναι 21 ολόκληρα χρόνια μαζί! Με 6 κουτσούβελα παρακαλώ. Από 2 (το μικρότερο) μέχρι 19 χρόνων!

Είδα δυο ανθρώπους τόσο απομακρυσμένους, που η Αμερική μοιάζει άξαφνα κοντά. Δυο ανθρώπους τόσο χτικιασμένους ο ένας από τον άλλο, που σε κάνει να αναρωτιέσαι. Πόσο νόημα έχει. Και άλλους δυο, που αιστάνονται τόση αηδία ο ένας για τον άλλο, ώστε αυτή η ουσία έχει χτενίσει το πάτωμα.

Και θυμήθηκα τις προάλλες που τα έλεγα διαδικτυακά με μια γνωστή, στα ξένα. Κι έσπευσε όταν πιάσαμε τα προσωπικά μας, να μου πει πως η δουλειά στο σπίτι τα φταίει. Ο κοινός επαγγελματικός χώρος. Έλα όμως που όσο κι αν ακούγεται πειστικό κάτι τέτοιο, ξέρεις, δεν είναι πανάκεια αυτή η συμβουλή!

Πως μπορείς να με συμβουλεύσεις ή να δεις αν έχω πρόβλημα, όταν έχεις κάτω από τη μασχάλη μια θήκη μαγική, από την οποία τραβάς μαντήλια πολύχρωμα; Και γιατί εγώ, εμείς, θα έπρεπε να ταιριάξουμε σε αυτή την ψεύτικη μαγεία; Ε;

Όχι λοιπόν. Υπάρχουν και πιο δύσκολα πράγματα. Να σκεφτείς. Και ξέρεις, μπορεί να μην έχεις και απάντηση. Επειδή μπορεί να μην ξέρεις τον άλλο, επειδή μπορεί απλώς να συμβαίνουν περισσότερα ή λιγότερα. Λίγα πράγματα είναι πραγματικά απλά. Ειδικά όταν τα γεννάνε δυο άνθρωποι.

Ναι λοιπόν. Συζητώντας σχεδόν πείστηκα πως, μπορεί και να ‘χεις δίκιο. Φεύγοντας όμως, σχεδόν αμέσως συνήλθα. Πόσο μακριά είσαι. Απλώς σ’ενδιέφερε μια εικόνα που έχεις για μένα, να τη βάλεις να δουλέψει και μέσα στη σχέση.

Πραγματικά. Υπάρχουν και οι λευκές κάρτες με το ερωτηματικό από πίσω. Χρησιμοποίησέ τες.

Καλή βδομάδα χαλικάκια του ανεμοστρόβιλου!

Πηγή εικόνας: bingevil.deviantart.com

Ο χρόνος κοιτάζει ποτέ τη σκιά του;

demon November 18th, 2009

Κακή μέρα περιμένω να έρθει. Και το γνωρίζω. Άσχημο αυτό.

Έχω γκαζώσει τελείως στη δουλειά. Ξενυχτάω. Και προσπαθώ να κοιμάμαι περισσότερο τη μέρα. Αλλά αύριο πέφτουν όλα πάνω μου.
Θα είμαι μόνη και θα πρέπει να διακτινιστώ σε χιλιάδες μέρη, να συναντήσω κόσμο, τεχνίτες, να κλείσω “τρύπες”, κενά, προβλήματα, διαρροές.

Δύσκολη μέρα θα είναι και αγχώνομαι γιατί θα το φορτωθώ όλο αυτό μόνη.

Κι έχω τρελή δουλειά κατά τα άλλα. Μου θυμίζει μια φίλη που με κορόιδεψε τις προάλλες: «Σιγά, να κάνεις και κάνα διάλειμμα, ε;». Και θέλω να αντέξω, να τα καταφέρω, να έχω διάθεση και οίστρο. Χέσε τους γύρω μου και το χρόνο τον ίδιο!

Γίνεται;
Pretty please?

Πηγή εικόνας: zztorazz.deviantart.com

Κάποτε…

demon November 10th, 2009

Τα, πλέον, τρία μέλη της οικογένειας μπουκλίτσα, γιόρτασαν προχτές την ονομαστική γιορτή του άντρα, σπιτικά, γύρω από την τηλεόραση (… τζάκι), με ένα μπολ φακές (… λονδρέζικα σοκολατάκια) και ένα ζεστό ποτήρι κόκκινο κρασί με κανέλα (… σαμπάνια). Μου θύμισε Γερμανία, τελείως!

Ευχαριστούμε για τις ευχές, όποιος μας θυμήθηκε. Όποιος μας ξέχασε… θα έχει άλλη μια ευκαιρία, του χρόνου πια!

Σκεφτόμουν ξανά πόσο δύσκολο είναι να είσαι υγιής άνθρωπος και να κυκλοφορείς σε αυτή τη γη.

Να πατινάρεις, να φωτογραφίζεις, να κολυμπάς γύρω από άλλους ανθρώπους, να γεύεσαι ξένες αύρες, ξένα φώτα, ξένα κοχύλια.

Ναι, είναι δύσκολο να είσαι υγιής άνθρωπος και να υπάρχεις.

Χωρίς εμμονές, χωρίς φοβίες, χωρίς παράνοιες, ασθένεις και ανισορροπίες.

Φόνους, διαρρήξεις ξένων ψυχών. Εντάξει, εάν έχεις κλέψει τη δική σου, μπορείς πάντοτε και να επιστρέψεις τη λεία. Έστω και τραυματισμένη.

Να υπάρχεις λοιπόν, ισορροπημένος, ολοκληρωμένος, με όλες σου τις μνήμες καλά συνδεδεμένες.

Χωρίς μετάνοια, χωρίς λαιμαργία.

Να κοιτάς και να γνωρίζεις, να σκανάρεις και να μπορείς να λειτουργείς. Χωρίς να σου κρέμονται λέπια, σάλια και ματαιοδοξίες.

Σοφία που να σε δένει με τον εαυτό σου. Εσύ κι εσύ …

Πηγή εικόνας: dreameeer.deviantart.com

« Prev - Next »