Πώς να τρελάνεις… τον εαυτό σου!
demon November 5th, 2007
Δε θέλει και πολύ. Κάτι το αλκοόλ, κάτι το υπερβολικό, εγκεφαλικό παιχνίδι, κάτι η τσίτα ανάγκη να φτάσεις τον άλλο στα άκρα.
Ποτέ μου δε θα το καταλάβω κι αρνούμαι να το δεχτώ, γαμώτο. Όλα καλά, super και πολύχρωμα. Ανεβαίνω στη μηχανή του μετά από μια γκάζι νύχτα έξω με φίλους, ροκάκια και το πάρτι στο bar “Alligator”, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Μετά από δεν ξέρω κι εγώ πόσα τζιν, Gordon’s δυστυχώς όχι Bombay, και 2-3 μπύρες στα γρήγορα -ΕΓΩ δεν πίνω μπύρες!!!- αποφασίζω να παίξω.
Θα μου πεις… που πας μικρή μου; Γιατί το χαλάς; Ή τουλάχιστον έτσι θα μου πει ο άντρας. Γιατί υποτίθεται ότι όταν “παίζεις” όλα επιτρέπονται. Ίσως να έπρεπε πριν να του αφήσω μήνυμα στον καθρέφτη. Ή να προειδοποιήσω ότι υπάρχουν στιγμές, σκοτεινές, μεταμεσονύχτιες πάντα και βαμμένες με αλκοόλ, κατά τις οποίες τρελαίνω απλώς τον εαυτό μου! Και φυσικά τους γύρω μου… Φυσικά.
Κι ανεβαίνω στη Fazer όλο χάρη και με φαντασιώσεις κι αποφασίζω τόσο μαλακισμένα να μην κρατηθώ. Κάπου στις κατηφόρες της Ηλιούπολης, έβαλα τα χεράκια πίσω στις χειρολαβές και κρατήθηκα για αντίσταση. Εντάξει, μαλακίζομαι μαζί με τη νύχτα, αλλά θυμάμαι πώς να είμαι καλή αναβάτισσα. Μην το γειώσουμε τελείως το θέμα.
Ύστερα από 6-7 λεπτά, φτάνουμε σπίτι του. Κι εγώ κάτι νεύρα ΝΑ! Γιατί; Επειδή δε μου είπε σε όλη τη διαδρομή να κρατηθώ!!! Ω, ναι. ΕΓΩ δεν τα έβαλα τα χεράκια μέσα από τα μπούτια του, εγώ δεν κρατήθηκα, αλλά και πάλι ΕΓΩ είχα νευριάσει, γιατί δε μου φέρθηκε σαν 3χρονο γλυφειτζούρι.
Ώρες μετά βγήκε το πόρισμα: “Δεν το κατάλαβες ότι δεν κρατήθηκα καθόλου;”. “Το κατάλαβα”. “Και γιατί δε μου είπες τίποτα;”. “Γιατί ήταν επιλογή σου”!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πάρ’τα. ΤΕΛΟΣ.
Έλα μετά πες μου, ότι από τη μία θες να είσαι ανεξάρτητη, ενήλικη κι απόλυτη γκόμενα αλλά θες στη δική σου μαλακόσφαιρα, ο άλλος να επέμβει. Αλλιώς, φουντώνεις για κάτι ωρίτσες.
Ξίδι.
Τελικά, όταν η γκόμενα τρελαίνει τον εαυτό της, κάνει τον καλύτερο αφρό… Shaker.
P.S. Θα το ξανακάνω!