You are my night wish…
demon November 8th, 2007
Σκέφτομαι να σου τα δώσω ‘ΟΛΑ. Μια απίστευτα συνειδητοποιημένα αγάπη συμβαίνει μέσα μου. Κι όταν μου δίνεις αυτό το βλέμμα και σε βλέπω να λιώνεις μπροστά στα μάτια μου, ξέρω ότι αυτό που κάνουμε είναι ισορροπημένο στο υπερπέραν, με κάθε χρώμα, κάθε ύλη, κάθε άγγιγμα που έχει δοθεί ποτέ.
Αν ποτέ σε κοιτάξω και δω απλώς δυο γυαλιστερές χάντρες, θα φύγω. Θα μουτζουρώσω το τέλος και δε θα σε πάρω μαζί μου.
Απόψε έτρεμες πάνω στο σώμα μου και με ακούμπησες παντού πάνω στην έξαψή σου. Και κάθε παλάμη που έβαζες πάνω μου, ήταν κι από ένα σημάδι. Να είσαι εκεί… catch me and don’t let me fall. Είσαι το αστρικό όνειρο του τώρα μου.
Κατέβασέ με από το σύννεφό μου κι άσε με να παίξω γύρω σου. Απλώς να αγγιζόμαστε κάθε στιγμή, κάθε ανάσα, κάθε χωροσκέψη.
Δεν υπάρχει τίποτα αληθινό γύρω μου. Απλώς ό,τι κάνουμε, κάθε μέρα, έτσι γίνεται. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, γιατί έτσι είναι εναρμονισμένο από το υλικό που είμαστε φτιαγμένοι. Είναι δυνατόν χωρίς να περιμένεις και χωρίς να ανοίγεις το φως κάθε μέρα, να τυλίγεσαι γύρω από τον πύρινο ιστό;
Θέλω να είσαι το πρώτο πράγμα που βλέπω κάθε πρωινό και το τελευταίο πριν κλείσω το παραμύθι μου κάθε βράδυ. Κάθε φορά που μοιράζεις απλόχερα και τόσο παιδικά χρυσόσκονη, βρίσκομαι από κάτω και τη γλείφω λυσσαλέα. Και ξέρω ότι σε κάποιο κουτί μέσα σου, η ψυχή σου γνωρίζει πως φέγγεις για μένα.
Είσαι το εξωπραγματικό πλάσμα που κλέβω κάθε μέρα από τη ζωή. Σε φυλακίζω στο δικό μου μέτρημα και σε στροβιλίζω μέχρι την αυγή με κάθε μου φιλί. Αυτό θα κάνω για όλες τις υπόλοιπες ανάσες μου! Θα σε έχω πάνω μου, όποτε γελάω κι όποτε κρύβομαι. Απλώς να με θες, να με αγαπάς, να με φροντίζεις και να με διεκδικείς.
Και η ζωή ξεκινά ξανά… Αν καβαλήσω το ουράνιο τόξο ίσως και να προφτάσω το φάντασμά μου. Ίσως να προλάβω να στεγνώσω τα δάκρυα πριν αυτά χτυπήσουν γη. Κράτησέ με τώρα και για όσο σε θυμάμαι. Κι απλά ταξίδεψε μέχρι τις ρίζες μου. Αγάπησέ με για όσο αντέχεις, ξανά.
Πηγή: neraidokosmos1.wordpress.com