My precious…
demon March 31st, 2008
Είναι μεταφυσικά αλλόκοτο. Τις τελευταίες μέρες βλέπω και βλέπεις απανωτά όνειρα κι εφιάλτες με εμάς! Και την επόμενη μέρα, διηγούμαστε τι είδαμε! Ενός είδους διαγωνισμός…
Έχεις ξαπλώσει τώρα… Σ’ακούω να ροχαλίζεις ελαφρά. Είσαι πτώμα. Πόνεσαν οι γάμπες σου από την ορθοστασία σήμερα κι είμαστε και οι δύο ελαφρώς κρυολογημένοι, οπότε αυτό που μας περιτριγυρίζει, μας εξαντλεί.
Σ’ακούω να ανασαίνεις. Χαίρομαι που κοιμάσαι, που ξεκουράζεσαι κι ελπίζω μονάχα, να κάνεις όμορφα όνειρα, όμορφες σκέψεις, όμορφη ζωή μέσα στον ύπνο σου.
Θυμήθηκα το απόγευμα που άνοιξα ελάχιστα τις συρόμενες πόρτες κι έχωσα παιχνιδιάρικα το πρόσωπό μου, το πράσινό μου μάτι, να σε πιάσει. Να σε δει. Να σου στείλει ένα πεταχτό φιλί.
Και μόλις με είδες, έδωσες έναν πήδο, σηκώθηκες από τον καναπέ και ήρθες κοντά μου. Και φιληθήκαμε. Και ρουφήξαμε ο ένας την ενέργεια του άλλου. Και σου μίλησα. Από μέσα μου.
Την ώρα που σου έδινα τα χείλη μου σου έλεγα…
~
Κοιμήσου! Ονειρέψου όμορφα τώρα, ακούς;
Κι όταν σε ξαναφιλήσω, αύριο, σε λίγες ώρες, μόλις δώσω το κορμί μου στο δικό σου, θα σου πω…
Θα σου πω κι άλλα. Από αυτά, που δε θα μάθεις ποτέ. Από αυτά που τα ξέρεις. Που τα μαθαίνεις μονάχα στους ύπνους σου!
στο αfιερώνω
εγκρίνεις?!
φυσικά!!!!
Γιούπι…
Καλή φάση!
Ποιο μωρέ Βάσκες;
Πειράζει πολύ που τα δικά μου πικάντικα όνειρα έχουν πλήθη από γυναίκες/???
Γι’αυτό και είναι δικά σου, αγγελάκι : ) Ή μήπως να σε λέω βαζελάκι? Χρόνια παντοτινά κι από δω. Έχω τύψεις, γιατί στα είπα καθυστερημένα.
αυτά που λέγονται μέσα από τις σιωπές είναι τα ακριβότερα και τα πιο σημαντικά. Κράτα για πάντα αυτές τις στιγμές στη ζωή σου. Είναι ό,τι πιο όμορφο. Στιγμές ευτυχίας τις θεωρώ…
Είναι θησαυρός, ναι, Kalynama. Κι όσο σιχαίνομαι την ησυχία, τόσο μπορώ να ακούσω πεντακάθαρα τη σιωπή.
Όμορφη η κοπέλα στη φωτογραφία (μάλλον εσύ είσαι).
Και σε ωραία στιγμή την πέτυχε ο φωτογράφος.
Αλλά και η συζήτηση που ανοίξατε όμορφη είναι κι αυτή…
καλημέρα, τρυφερή σαν τις σκέψεις σου…
Τελικά δεν είσαι και τόσο demonοκόριτσο..μάλλον προς το αγγελοκόριστο συγκλίνεις..Τί κρίμα, και περίμενα να έχεις κερατάκια..
“Τελικά δεν είσαι και τόσο demonοκόριτσο..μάλλον προς το αγγελοκόριτσο”
Όναρ δεν είδες τα μάτια της ακόμα…..
Ούτε το αγριεμένο της βλέμμα…
Ίσως γι’ αυτό τα έχει κλειστά..Καλημέρες ανοιχτές..
Ψιτ… ανανεωμένος ψίθυρος (mourningwhisper) εδώ… ανοίξαμε και σας περιμένουμε (ή άλλως έφτιαξα το μπλογκ επιτέλους χαρ χαρ χαρ)
Έβαλε τη φωτογραφία της κι έφυγε η ίδια. Ωραία οικοδέσποινα!
Μικρή για αύριο σου έχω πρόταση.. εμφανίσου Καλό ξημέρωμα
Λοιπόν, τώρα Demon αρχίζω κι ανησυχώ…
θελω να πιστεύω πως είσαι εκεί έξω… καλύτερα απο δω μέσα.. και να μην αρχίσω να τρελλαίνομαι ως γνήσια μάνα υστερική, το παιδι καλέ, που ειναι το παιδι;
Γιώργο… αυτό ψάχνω. Πως να ανοίξω ξανά τα μάτια μου, χωρίς να ματώσω.
Συβίλλα, καλημέρα κι από μένα. Μία αυτή τη φορά. Μια και σίγουρη!
Όνειρο… πρόσεξε τι εύχεσαι : )
Κωστή, Lol, σε γουστάρω.
Πρωινέ ψίθυρε… ένα nick τη φορά Pls. Καλορίζικο. Να πετάξει εύχομαι.
Μολυβούπολη, στο συννεφάκι μου πήγα. Αλλά σκάλωσα
Μαλινάκι, ήσουν η τελευταία που έδωσα σημεία ζωής. Και ναι, ήταν… αργά.
Να μην ανησυχείς, να είσαι εκεί, Μολυβούπολη : )
Μάνα, πίστεψέ με, μέσα στην παράνοιά μου, κατάφερα να σε σκεφτώ. Τι μου φταις κι εσύ, όμως.
Η ηρεμία στο πρόσωπό σου!
Δε σου λέω, δε σου λέω πού ήμουν! lol