Μετακομίζω και δολοφονώ τους τοίχους σου!
demon September 13th, 2008
Ετοιμάζομαι για δεύτερη –και μισή μη σου πω- μεγάλη μετακόμιση. Αυτή τη φορά σημαίνουσα όσο και η μισή, που έγινε όταν επέστρεψα από Σαντορίνη, στο σπίτι του άντρα.
Σπίτι είχα. Αμέ! Εξάρχεια. FOREVER.
Η μισή μετακόμιση έγινε λοιπόν όταν επέστρεψα από το νησί του τυχοδιωκτισμού μου. Μπήκα σπίτι σου. Σαν γκόμενα, αρχικά, φαντάζομαι τώρα πια. Ή σαν ένας ενθουσιασμός που είχες αγωνία να δεις πού πάει. Κι όσο περνούσαν οι μήνες, τόσο φόρτωνα τα συρτάρια και τα ντουλάπια σου με πράγματα δικά μου. Κι έχω πολλά, γαμώτο. Πάντα έχω πολλά!
Τον περασμένο Δεκέμβρη έκανα μια μεγάλη μετακόμιση, προσωπική. Άφησα το σπίτι στα Εξάρχεια κι έφερα όλο μου το υλικό βιός Πατήσια. Σε δικό μου σπίτι. Αλλιώς ποτέ δε θα πάταγα Πατήσια. Μπλιαχ. Εξάρχεια και πάλι Εξάρχεια. Πολύ καυσαέριο και κοινοτυπία εδώ… (μακάρι να αλλάξω γνώμη στην πορεία).
Παρά το γεγονός ότι είχα σπίτι, εξακολούθησα κι έμεινα μαζί σου, στο δικό σου, το δικό μας. Ηλιούπολη. Κάτω ακριβώς από το βουνό, τον Υμηττό. Σκατά περιοχή. Εγώ είμαι του κέντρου. Εδώ είναι ωραία μόνο για να περπατάς, να κόβεις βόλτες, να αθλείσαι, να οδηγείς χωρίς να φοράς κράνος!
Πέρασε ο καιρός και σε… 3 μερούλες θα γίνει αυτό που περιμένω 11 μήνες! Καλά, ίσως τα παραλέω. Αλλά, την Τρίτη αν όλα πάνε σύμφωνα με τα γραμμένα του σύμπαντος, αφήνεις επιτέλους την Ηλιούπολη και μπαίνουμε στο σπίτι μας, Πατήσια. Ένα σπίτι που, ενώ το φόρτωσα με τα πράγματά μου, ποτέ δεν το έζησα. Ένα σπίτι που θα είναι ισότιμα δικό μας και θα το κάνουμε το πιο όμορφο, με δεδομένο τις δυνατότητές μας. Ένα σπίτι που μου λες ότι “μας βλέπεις μέσα σε αυτό”!
Επιτέλους μετακομίζουμε. Και πάλι μαζί. Αλλά αυτό το βήμα θα σημαίνει ότι πλέον κανείς δε θα μπορεί να φύγει. Ούτε εγώ από την Ηλιούπολη για να σε εκδικηθώ, να αιστανθώ όπως παλιά, να γίνω εργένισσα έστω και για λίγο. Ούτε εσύ –αν και δεν το έκανες ποτέ.
Η μαύρη γάτα μου μπορεί να περιμένει. Άλλωστε πριν σκοτώσω τούτο το σπίτι (σου), θα την ξανακάνω μπάνιο. Και τις δύο. Μπας και γίνουν λιγότερο τριχωτές, βρώμικες και μαύρες!
Πηγή εικόνας: eikoweb.deviantart.com
Καλως ηρθατε λοιπον στη γειτονια μου, εστω κι ετσι.. παντα η κορη θελει ναναι κοντα στη μανα ε; Και κρατα τουτο: οχι το σπιτι σου, κι οχι το σπιτι του. Το σπιτι σας. Αυτο θαναι παντα το μονο, αδιαιρετο, που θα πρεπει ναχει παντα χωρο και για τους δυο σας.
Kαλή διαμονή λοιπόν στο…σπίτι σας!
Θέλει, θέλει! Ευχαριστούμε πριγκιπέσσα.
Είναι αστείο, αλλά είναι ακριβής η ευχή σου, Νιόβη μου.
Επέστρεψα ξαφνικά, ευχές και δαίμονες σε κυκλώνουν, αντιθέσεις στα μυαλά όλων
“Μακρινή κι απρόσιτη
η γοητευτική άγνωστη
στέκεται στο παράθυρο
βαθιά μεσάνυχτα
κοιτάζοντας αχόρταγα
με χρυσές ίριδες.
Η Κυρία της Νύχτας.
χάνεται μήνες
έπειτα νιώθεις
πανίσχυρα μάτια
καρφωμένα στήν πλάτη σου.
Η Κυρία της Νύχτας.Δέχεται το χάδι
με συγκατάβαση
χωρίς οικειότητες.
Δέν τρώει ποτέ.
Αψογοι τρόποι
πειθαρχημένη περιέργεια
αυστηρό ινκόγκνιτο
Η Κυρία της Νύχτας.
Γάτα ρομαντική?
Γάτα-Μποβαρύ
πού δραπετεύει όταν μπορεί
από τη μικροαστική
ασφυξία?”
Ν.Δήμου,Το βιβλίο τών γάτων.
ενα μικρό δωράκι για τίς γάτες σου!
καλό φθινόπωρο!
να μετακομισετε…να εισαστε και πιο κοντα μου…και να ερχομαι συνεχεια για καφεεεε!!Και τωρα εχεις δικιο να φοβηθεις καινα θες να μεινετε Ηλιουπολη!!!χαχαχαχα!!φιλακιαααααα
Αρλεκίνε, κράτησες τη μάσκα και το δάκρυ σου; Μην εξαφανίζεσαι έτσι, όνειρο…
Καλό Φθινόπωρο να ‘χουμε Κόκκινη Κίσσα! Σ’ευχαριστώ για την αφιέρωση.
!!! Ευούλα… είσαι τυχερή που καφέ πίνει ο άντρας, οπότε θα έχουμε ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ! Και είσαι ευπρόσδεκτη κι από τους δυο μας. Το γνωρίζεις αυτό.