Ένα για τη νύχτα
demon November 22nd, 2007
“Θες να χωρίσουμε;”
Γιατί το λες αυτό τώρα;
“Για πλάκα” –
Σκέφτομαι… όταν μια σχέση παύει να είναι ένα ακόμη παιχνίδι γάτας-ποντικιού που θα κρατήσει κάποιες νύχτες και θα χαλάσει κάποιο ξημέρωμα, χαλάει πιο εύκολα ή πιο δύσκολα;
Μπορεί να φαίνεται ότι το σοβαρό συνοδεύεται και από το δύσκολο. Όμως θαρρώ πως όταν κάτι γίνεται στιβαρό, συνήθως γκρεμίζεται από ένα και μόνο φύσημα παρά από τον ίδιο τον ανεμοστρόβιλο.
Είμαστε τόσο σίγουροι ότι θέλουμε να είμαστε μαζί, να ζήσουμε, να παλέψουμε, να χτίσουμε, να γελάσουμε, να δούμε, να γνωρίσουμε και τελικά, πόσο έτοιμοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε το απλό; Την κουρτίνα πριν ανοίξει για τη σκηνή, για την επόμενη πράξη ή έστω για την πρόβα;
Όσο σε κατευνάζει η ιδέα ότι μοιράζεσαι την ψυχή σου με έναν ακόμη άνθρωπο που μυρίζει όπως κι εσύ, τόσο ανατριχιάζεις στην ιδέα ότι θα είσαι μαζί του μια ζωή. Και ίσως η ένωσή σας να μην τελειώσει καν εκεί.
Ίσως κάθε φορά που γυρνάς την υδρόγειο με τα δάχτυλά σου, περνώντας πάνω από ωκεανούς και βουνά με τα μάτια, να προσγειώνεσαι στην ίδια σχεδία. Με τον ίδιο ερασιτέχνη οδηγό, να προσπαθεί να σε εντυπωσιάσει, πηγαίνοντας αντίθετα στο ρεύμα. Κλωτσώντας πετραδάκια μέσα στο πηγάδι, αιχμαλωτίζοντας τα μικρά πούπουλα του αέρα, κλείνοντας το ράμφος στα παγώνια και κοιτάζοντας ανάποδα την πυξίδα.
Όταν ο βορράς γίνει νότος, οι αγωνίες μου θα αναγεννηθούν σε σταλαγματιές από επιθυμίες. Πολύχρωμες και πολυγωνικές, διάφανες κι εξαιρετικά λαμπερές. Κι εσύ θα καθρεφτίζεσαι στα περισσότερα κρυσταλλάκια. Χωρίς το συγκεκριμένο χιούμορ όμως : ) Μα με εμένα στο μέτωπο, για πάντα.
Πηγή: upload.wikimedia.org