Snow globe
demon December 10th, 2008
Μπήκα σπίτι. Είχες σβήσει όλα τα φώτα. Τρεμόπαιζε η ζεστάδα του δέντρου σε όλο το σαλόνι.
Λαμπιόνια χρώματος πορτοκαλί χόρευαν ένα μονοπάτι μέχρι το αστέρι.
Κοίταξα τριγύρω. Τριαντάφυλλα πορφυρά παντού. Πλησίασα στο γραφείο μου. Άναψα δυο κεριά και γύρισα παιχνιδιάρικα τη γυάλινη σφαίρα που αγόρασα προχτές.
Κοίταξα βιαστικά την πολύχρωμη ώρα μέσα στο usb hub και έκανα να βγάλω το μπουφάν.
Με κάθισες στον καναπέ, δίπλα στη γάτα. Και μου ζήτησες να ακούσω κάτι…
Έσκασα στα γέλια. Και μετά σε κοίταξα με τα μάτια ορθάνοιχτα. Κι άκουσα όλο το στίχο μέχρι τέλους. Σε κοιτούσα κι εσύ το ίδιο. Μου χαμογελούσες, μου έκανες γκριμάτσες τρυφερές και μου έστελνες καρδούλες. Εμάς…
Σ’ευχαριστώ για την ερωτική εξομολόγηση, ψιθύρισα στην αγκαλιά σου, μετά την τελευταία νότα. Love of my life, Queen.
Είναι υπέροχο. Μου έκανες ερωτική εξομολόγηση. Και είσαι εδώ!
στο αfιερώνω
είναι ωραία η ζωή γμτ… αρκεί να μπορούμε να τη δούμε… αυτή τη ζεστασιά του σπιτιού, δεν την αλλάζω με τίποτα…. καλό βράδυ να έχετε
))
Καμμια φορα οι καλυτερες εξομολογήσεις γινονται με στιχους και νοηματα… καλο βραδυ: κι ακολουθήστε τα πορτοκαλιά λαμπιονια-ξερουνε που θα σας πανε!
Μωρέ, και το μέσα και το έξω είναι όμορφα. Τα πάντα είναι και τα πάντα μπορούν να γίνουν, kalynama. Απλώς, το μέσα, εγώ, μέχρι να γνωρίσω τον άντρα και να το ζήσω σε όλο του το μεγαλείο (!), το περιφρονούσα είναι η αλήθεια. τα φιλιά μου, καλή σου νύχτα…
Ναι, αυτά σίγουρα ξέρουν μανούλα. Δε σε έχω ξεχάσει. Θα παίξω. Να συνέλθω μόνο λιγάκι. Να μην το πιέσω και βγει ψεύτικο… *