νανάκι ? σ’αγαπώ!
demon December 17th, 2008
Τα χέρια μου να κρατάνε το κεφαλάκι σου… Τόσο απόλυτα, τόσο καθαρά, τόσο μες το όνειρο…
Μια άγκυρα ξεκινά από την ψυχή μου και δένει εσένα επάνω της.
Έχουμε επέτειο σήμερα. Χριστουγεννιάτικα, γιορτινά θα ήθελα να γράψω. Να είναι. Μα δεν είναι. Αν και, σήμερα αιστάνθηκα μετά από μέρες πως ηρεμώ. Ηρεμούμε όλοι.
Πήρα το τραμ πρώτη φορά, από μια πλατεία της Γλυφάδας. Είχα χρόνο. Βόλταρα τελικά, μέχρι να φτάσω στο Σύνταγμα. Είχα γιατρό το βραδάκι κι έτσι έκανα κοπάνα!
Πέρασα δίπλα από τα νέο-ανεγερθέντα σπίτια από σοκολάτα. Εκεί και το καρουζέλ και φυσικά, το δέντρο. Χάρη μας το ΄κανε φέτος ο ανύπαρκτος Κακλαμάνης. Μα καλά, βλάκας είναι; Αφού την Παρασκευή πάλι τα ίδια θα ‘χουμε.
Ξυπνήσαμε! Κι η πόλη δεν θα είναι ποτέ η ίδια. Κι όταν θα γίνεται κάτι, αν ποτέ ξαναγίνει κάτι, όταν θα μοιάζει αυτό που συμβαίνει με κάτι, με αυτό που έγινε, οι φλέβες μας θα ξυπνούν. Και πάλι.
Και εμείς έχουμε επέτειο. Σήμερα. Δεν πειράζει που δεν είναι γιορτινή, τελικά. Είναι επέτειος όμως. Δική μας. Είμαστε ζωντανοί. Και είμαστε μαζί. ΝΑΙ
στο αfιερώνω
Πηγή εικόνας: dream-factory.deviantart.com
λιγη χαρα μεσα στην γενικοτερη παγωμαρα.
Παντα τετοια!
Και του χρονου αν γινεται πολυ πιο γιορτινα.
demonitsa… giortina i oxi… einai i mera pou sas 8umizei oti poreueste parea.xairomai polu gia sas..na eiste panta kala!
αυτό το μαζί που όλα τα ξεπερνά…
μοναδικό…
Καλημέραααααααααααααα βροχερή…
Σε ευχαριστούμε, roadartist. Χάθηκες… Είναι γιορτινά, αν μπορούμε να χαμογελάμε, ναι, είναι!
Σματς, νυχτερινή!
Καλημέρα kalynama, καλημέρα ουράνιο τόξο?