blog +Ο- σφαιρα

demon November 25th, 2007

Μα τι είναι αυτή η μαλακία που βαράει εσάς τους άντρες κι όταν αρχίσει η γκόμενα να σας κατσαδιάζει με το δίκιο της, εσείς απλώς σκάτε; Γουρλώνετε τις χάντρες σα μικροί κι ανυπεράσπιστοι ασβοί, κοιτάτε μες τα μάτια, αφού πρώτα ελέγξετε εξονυχιστικά όλο το ταβάνι, τους τοίχους και το δάπεδο, κι απλώς περιμένετε. Μέχρι ή να χτυπήσει το τηλέφωνο, κουδούνι, πόρτα κλπ. ή να εκραγεί η άλλη και να βάλει τα κλάματα. Οπότε και από θύτης περνάτε στο ρόλο του παρηγορητή.

Τι μας λες;!

Ok, παρεξηγηθήκαμε από μια χαζομάρα και μισή. Έφταιγες, φυσικά. Κι εγώ πληγώθηκα. ΦΥΣΙΚΑ. Και σου ζήτησα τα ρέστα. (φυσικά). Κι εσύ απλώς ανασήκωσες τους ώμους, μου χάιδεψες τα μαλλιά μπας και πιάσει το “κόλπο” κι απέμεινες να κοιτάς μια τα μάτια μου μια τον τοίχο. Μια τα μάτια μια τον τοίχο.

Ε, στο τέλος κι αφού είχα χάσει κάθε κουράγιο και συναίσθημα, σε ρώτησα: “Μα γιατί όταν κάνετε μαλακία και η γκόμενα σας λέει ότι τη γράφετε, αντί να επανορθώσετε δε μιλάτε; Δεν έχεις να πεις τίποτα;;; Με έκανες να κλάψω κι εγώ δεν κλαίω”. Για να λάβω τη χρυσή, πέρα για πέρα αντρική απόκριση: “Γιατί είστε εύφλεκτες μωρό μου. Δεν ξέρεις ποτέ πώς θα αντιδράσει η άλλη”. Ok, πώς σου φαίνεται ο καναπές για απόψε;

Ήταν τόσο απλό. Αρκεί να με έπαιρνες αγκαλιά -που με πήρες- και να μου ζητήσεις να μη φύγω απόψε. Ναι γαμώτο. Αρκούσε να μου πεις πώς νιώθεις! Αρκούσε να μου πεις τι θες, ότι με θες.

Γιατί δε μου είπες ότι θες να μείνω; “Μα το ξέρεις ότι δε θέλω να φύγεις”. Κι ότι μ’αγαπάς το ξέρω, αυτό δε σημαίνει ότι δεν το λέμε. Και πάλι αυτή η γαμημένη η σιωπή, που καλύπτει τα πάντα σαν τον πιο διαπεραστικό, λευκό θόρυβο.

Μη μας το ξανακάνεις αυτό, να χαρείς. Δεν υπάρχει λόγος να μη μιλάμε. Δεν υπάρχει λόγος να μη μου λες. Μ’αγαπάς, το ξέρω. Άφησέ το εκεί λοιπόν.

~

στο αfιερώνω

• Σαλιάρα
• Comments(3)