Αποχρώσεις του μαύρου ή Η αγάπη είναι τόπι
demon December 7th, 2007
Κάποιος να μου λύσει την απορία. Η αγάπη είναι τόπι; Δεν περίμενα ποτέ από τον εαυτό μου ότι θα καθόμουν να έγραφα για την αγάπη. Είτε ότι θα χρησιμοποιούσα αυτή τη λέξη. Ή ότι θα κόλλαγα τόσο πολύ σε ερωτήματα που σχετίζονται με αυτή.
Κι όμως συνέβη. Άλλο ένα από εκείνα τα πράγματα που δεν προγραμματίζεις και γι’αυτό ακριβώς είναι πιο γλυκά αλλά και πιο επώδυνα όταν συμβαίνουν.
Λοιπόν, ερωτώ: η αγάπη είναι τόπι; Όταν το πάρεις πρέπει να το δώσεις πίσω στον ιδιοκτήτη του; Οφείλεις να το πετάξεις κι εσύ με φόρα, για να δείξεις ότι… παίζεις; Καλό είναι να το στροβιλίσεις και λίγο, για να δώσεις ένα προσωπικό ύφος στην πάσα; Όσο πιο ψηλά το πετάξεις, τόσο πιο όμορφα θα νιώσεις; Θα δεις να φτάνει η μπάλα στη γη μετά από περισσότερη ώρα, όπως ακριβώς πιο πολύ διαρκεί και μια καλή σχέση;
Και τι γίνεται με αυτούς που μπαίνουν στη μέση και προσπαθούν να κλέψουν τις πάσες; Προσπαθούν να σπάσουν την αλυσίδα, την κίνηση, τη συνοχή; Ή τι γίνεται όταν ένας από τους δύο παίκτες δε βάλει αρκετή δύναμη ή υπερβεί τα όρια και η μπάλα είτε δε φτάσει μέχρι τον παραλήπτη είτε πετάξει πολύ μακριά του;
Έτσι δεν είναι και η αγάπη; Αν κάνεις λιγότερα, η καρδιά της χτυπά πιο αδύναμα, ενώ αν την πνίξεις την αποπροσανατολίζεις κι εκείνη επιταχύνει επικίνδυνα για να προλάβει τους παλμούς.
Αποχρώσεις του μαύρου και του κόκκινου στην ίδια συσκευασία. Όπως το τόπι είναι κομμένο σε λωρίδες με διαφορετικά χρώματα κι αν το γυρίσεις στον αέρα σαν τη σβούρα, τα ενώνει, έτσι και η αγάπη είναι άλλοτε κόκκινη κι ευτυχισμένη κι άλλοτε μαύρη και γεμάτη θλίψη. Κι αν τη δεις από απόσταση, ίσως μπορέσεις να διακρίνεις πως φορά πάντοτε και τα δυο τούτα χρώματα.
Ένα τόπι στρογγυλό, έτοιμο πάντα να παίξει και να χαρεί. Ένα τόπι μαλακό στα χέρια παιδιών και σκληρό στα χέρια κλεφτών. Ένα τόπι σοφό, που μετρά τον αέρα και την αντίσταση, τη δύναμη και τη δυναμική. Ένα τόπι που πάντα προχωρά, τσουλά ή κατρακυλά. Ένα τόπι ελαφρύ σαν πούπουλο που πάντοτε θα σου δώσει αγκαλιά κι ένα τόπι βαρύ σα νερό που μοιάζει άρρωστο και δυσκίνητο.
Ποιος θα το σπρώξει αυτό το τόπι; Ή μήπως θα το κλωτσήσει; Θα το πετάξει ή θα το βάλει μες τα χέρια; Αν περάσεις από μπροστά του, μην το αγνοήσεις πάντως. Παραείναι όμορφο. Και ζωογόνο. Και δελεαστικό. Απλώς ζύγισε την πάσα σου και βεβαιώσου ότι θες να παίξεις μέχρι τέλους…
Πηγή: www.davdimav.f9.co.uk