Γιατί δε φεύγει ο έρωτας;
demon December 10th, 2007
Ναι είμαι ερωτευμένη. Και ναι, υπάρχουν στιγμές που με πονά. Αρκετές. Είχα καιρό να αιστανθώ έτσι. Το λαχταρούσα, το πεθυμούσα, το ζήλευα τριγύρω μου και μου το ευχόμουν. Και τώρα που το έχω, είναι φορές που με κάνει αλλόκοτη να φαίνομαι. Παράξενη, μελαγχολική, κυκλοθυμική που εγώ δεν είμαι… πια.
Έχω βάλει τόσο δυνατά Anathema στα αφτιά μου, που νομίζω ότι οι φλέβες μου θα σπάσουν. Έχω προλάβει μέσα σε μια βδομάδα να μυθοποιήσω το δίσκο τους, “Judgement”. Και τώρα, τελείως μοιραία το cd διαβάζει το “One last goodbye”. Ένα τελευταίο αντίο στην κανονική, αποστειρωμένη ζωή. Ίσως.
Το ‘θελα τόσο πολύ να σε έχω. Να σε αποκτήσω. Να σε φροντίσω και να δακρύσω μέσα σου. Το ήθελα να σε κοιτάζω και να γυαλίζει η εικόνα σου, να μου κάνει νάζια το βλέμμα σου και να γίνεσαι τόσο όμορφος κάθε φορά που σου λέω…
Γιατί δε δέχεσαι την παράνοια με την οποία έχει χρωματίσει το ουράνιο τόξο την ψυχή μου; Όσο εγώ προσπαθώ να ρουφήξω κάθε ζωντανό σου όνειρο, τόσο εσύ προσπαθείς να μου δείξεις ότι μπορείς και χωρίς εμένα. Έτσι. Απλώς. Για να είσαι cool. Συμβατός με το παρελθόν ίσως. Ενώ εγώ, έχω σπάσει κάθε καθρέφτη του πριν. Έχω ανατρέψει όση ζωή, όσο τσαμπουκά κι όλα τα εφήμερα του παρελθόντος μου.
Μου είχες πει πως… δε θα ξανακοιμηθούμε χώρια, μαλωμένοι, μακριά, ανέγγιχτοι. Ότι δε θα άφηνες οποιονδήποτε εφιάλτη του ξύπνιου να χωρίσει τα σώματά μας. Πως πάντα θα με αγκάλιαζες ελάχιστα καρέ πριν κλείσεις τα μάτια για ταξίδι βελούδινο. Κι απόψε δεν το ‘κανες.
Και με κάνεις να επισκέπτομαι σκοτεινές ομπρέλες της φαντασίας μου. Να κοιμηθώ μόνη; Να φύγω; Να τρέξω; Να αποκοπώ; Να σπάσω τη μορφή σου;
Να ξεριζώσω τον έρωτα; Εσύ πότε ερωτεύτηκες τελευταία φορά; Και πόσο σε πόνεσε; Όχι όταν χώρισες. Όταν ήσουν καλά!!!
Τι να πιστέψω; Δε θέλω μαγείες και υποσχέσεις. Δε θέλω κρυφτό κι ασφάλεια. Θέλω ένα μπουκάλι γυμνό. Θέλω έναν έρωτα με αρχή. Θέλω να με αγγίξεις και το χέρι σου να μην κουνηθεί ούτε εκατοστό. Θέλω να μου πεις τι ξέρεις, όχι τι φοβάσαι. Γιατί κι εγώ φοβάμαι.
Αλλά ενώ εσύ δείχνεις πως μπορείς, πως ξέρεις να είσαι άντρας, τελικά εσύ φοβάσαι περισσότερο. Θες να μείνεις μόνος; Και τότε ποιος θα γράψει για σένα;
Πηγή: galerieslunamoon.free.fr
Κι όμως όπως σωστά λες, ο έρωτας μπορεί να πονάει οταν εισαι ακόμα μεσα σε αυτόν.
Δεν περιμενα να το βιώσω αυτό αλλα το ειδα και τωρα το ξέρω.
Μεχρι πριν απο αυτο νόμιζα οτι πονάς οταν χωρίζεις μόνο.
Μα δεν εχει και τόση αξία τότε.
Ναι γαμώτο. Πονάει και είναι αλλόκοτο συναίσθημα.