μέτρησέ με
demon December 31st, 2008
Μία μέρα πριν ο ολοκαίνουργιος χρόνος ανοίξει το πορτάκι του και μπει. Σαν αεράκι αρχικά και μετά σαν ολόφρεσκος μουσώνας.
Σκέφτομαι. Λαβυρίνθους από αιματηρές παύσεις. Μακάρι να μπορούσα να μείνω μόνη για μια βδομάδα. Εγώ με την ψυχή μου χωρίς σκηνικά τριγύρω. Χωρίς αύρες να παρεμβάλλονται. Και χωρίς κλειδιά του σολ να κρέμονται ανάποδα, από τη σοφίτα.
Σκέφτομαι και το γυάλινο μέλλον. Πόσο με αφορά αυτό που συμβαίνει τώρα.
Μα σκέφτομαι και το πόσο θέλω πόσα πράγματα. Και ναι, εσύ είσαι ένα από αυτά… Αλλά αρκετά με αυτά —
Θα το κρατήσω το ριγέ μπαστουνάκι, λέω. Αυτό με το λευκό και ροζ χρώμα που στροβιλίζεται σα στριφογυριστή κουπαστή. Το μπαστουνάκι γεμάτο καραμελέ όνειρα και παραμυθένιες καμπούρες.
Και… και φέτος θα χτυπήσω την πόρτα, αφού πριν έχω κλείσει το γενικό και νευριάσει τους σπιτονοικοκύρηδες.
Θα περιμένω να μου πείτε… Ποιος είναι;
Για να αποκριθώ με ζωηρό χαμόγελο και σταγόνες παλλόμενες:
Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ!
Πηγή εικόνας: kiiw.deviantart.com