Μωρά σε πήλινα βαζάκια!
demon March 9th, 2010
Μόλις ένιωσα σεισμό. Είναι 04:00. Κάθομαι στον καναπέ. Βλέπω Fox Life και ξεκουράζω για λίγα λεπτά το πράσινο μάτι μου, πριν ξανα-καταπιαστώ με το πανέμορφο 1000άρι puzzle της Anne Geddes. Που ‘σαι ρε μάνα… Σε σκέφτομαι. Σε σένα μιλάω, διαδικτυακή μανούλα. Που κολλάς κι εσύ με puzzle. Gothic εσύ… Με αίματα και τριαντάφυλλα, με δάκρυ και νεράιδες μεταμορφωμένες.
Εγώ διάλεξα μωρά. Μέσα σε πήλινες, χρωματιστές γλάστρες. Με καπέλα κάκτους και πιπεριές. Κι έναν χλωμό αλλού και σκιερό αλλού ασβεστωμένο τοίχο.
Έγινε όντως σεισμός ή εγώ ένιωσα ένα ανεπαίσθητο τρέμουλο να με διαπερνά. Δύο φορές μάλιστα. Ποιος ξέρει. Θα το ψάξω σε λίγο.
Τα μωρά είναι το comeback μου στο χώρο των puzzle. Το είχα αφήσει καιρό. Τελευταία μου επιτυχία το Taj Mahal, από τα πιο δύσκολα, περίτεχνα και ζαλιστικά παζλ που έχω βάλει κάτω. Μόνο που δεν ξέρω ποτέ τι να τα κάνω αφού τα τελειώσω. Γιατί να τα καδράρω… και μετά; Θα γεμίσω τους τοίχους μου με puzzle; Δε θέλω. Με χρώμα, ναι. Με κάδρα όχι. Εκτός κι αν είναι άδεια! Σαν κι αυτά που έχω κρεμάσει στο μπαλκόνι! Τα ξύλινα, άλλης εποχής.
Τελικά έκανε σεισμό;
