Εγώ φεύγω πάντως (γαμώ τον καιρό μου)
demon March 11th, 2010
Πολύ μουντίλα ρε παιδί μου. Πάνω που έλεγα να ανακάμψω και τσουπ… ο ουρανός δεν ανοίγει με τίποτα. Τι “σουσάμι” του φωνάζω, τι πότισμα του τάζω, τι ότι θα κάτσω φρόνιμα κάνα Σαββατοκύριακο ή άντε, καμιά βδομάδα και τίποτα. Εκεί. Άσπρο σεντόνι πάνω από το κεφάλι μου, μονίμως εκεί.
Τελικά ναι. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς χρώμα.
Οπότε, μέχρι η φύση να αποφασίσει να φυσήξει πάνω στην παλέτα και να γεμίσει εδώ κι εκεί πιτσίλες κι αποχρώσεις, εγώ ξαναγυρνάω στη μουντίλα μου. Καινούργιο κι αυτό φέτος.
bye-bye
Πηγή εικόνας: vincik.deviantart.com