Είσαι τόσο όμορφο όταν το θες

demon January 24th, 2009

Πονάει το αριστερό αυτάκι μου. Και λίγο ο λαιμός μου. Κορίτσια, όμορφα περάσαμε χτες στο μπαρ με τη σανγκρία, τους μεζέδες και την κουβεντούλα μας, αλλά το γιλεκάκι το στενό που φόρεσα, με πρόδωσε. Ή μήπως η βροχή μετά που με έλουσε σα λάβα;

Δε θέλω να σκεφτώ, να νιώσω, να καταλάβω τι μας συμβαίνει.

Θα μείνω, σαν παύση, στις φυλλωσιές με τις οποίες με σκέπασες χτες τα ξημερώματα, όταν επέστρεψα κοντά σου. Όταν με κοίταξες, ξάπλωσες μέσα μου και μου χάρισες λιγοστό ακόμη οξυγόνο.

«Μη με πονάς για να με πονέσεις. Δεν υπάρχει λόγος. Είμαι εδώ για σένα. Και θα είμαι για πάντα. Είσαι η ζωή μου»… ψέλλισες.

Πηγή εικόνας: thesynchronicitygrid.deviantart.com

κάνε με να…

demon January 14th, 2009

Θέλω να ματώσω.

Θέλω να ξανανιώσω έτσι. Μεθυσμένη. Ηδονική. Πύρινη. Ανεξάντλητη. Ρευστή. Απίστευτα ερωτική.

Να ξεχειλίζει το στάξιμο του κορμιού μου τόσο, που να καλώ τα κύματα με το μέτωπό μου κι αυτά να στρώνονται από κάτω μου. Σα μπίλιες παιδικές γεμάτες μάτια. Σα σκίτσα ναυτικά, αφηρημένα από κάρβουνο.

Κάνε με ξανά καβαλάρη.

Όχι με τη μηχανή μου.

Όχι με τα πέλματά μου, που τα αφήνω κάθε βράδυ πριν αποκοιμηθώ πάνω στη γάμπα σου.

Όχι με τον αέρα που με σπρώχνει ντελικάτα ανάμεσα σε ζωές.

Όχι με αυτό που ποθώ, με αυτό που βλέπω, με αυτό που χάνω και μπερδεύω.

Κάνε με καβαλάρη. Με το κορμί. Το απτό. Το λείο. Το γλιστερό. Το γραμμωμένο σα φυλλωσιά ουρανού.

δώσε μου οτιδήποτε μη γήινο ^

Πηγή εικόνας: saschahuettenhain.deviantart.com

Κλειστοφοβία

demon December 22nd, 2008

Δε θέλω ρε γαμώτο να εξαρτώμαι από άλλους. Είναι το χειρότερό μου…

Και όχι. Δε θέλω να εξαρτάται η ευτυχία μου από σένα. Και κατ’επέκταση, η υγεία μου. Και κατ’επέκταση, η ίδια μου η ύπαρξη, η ψυχή μου.

Θα πάω να μείνω σ’ένα βουνό. Μόνη. Να μην περιμένω να με αγγίξει κανείς, να με αγκαλιάσεις εσύ, να κάνουμε έρωτα, να μου δώσεις σημασία.

Δε σε χρειάζομαι.

Μπορώ να με κάνω ευτυχισμένη ΕΓΩ και να ξέρω, πως μόνο σε μένα ΑΡΚΕΙ να στηρίζομαι. Πως μόνο εγώ είμαι υπεύθυνη για την ευτυχία και τη ζωή μου.

Ούτως ή άλλως, εσύ δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις πράγματα. Κι έτσι, σπανίως σου ζητάω το οτιδήποτε, αφού ξέρω πως ακόμη κι αν τελικά κάνεις κάτι, θα είναι μετά από πολλή γκρίνια ή πίεση ή καβγά.

Οπότε, τι σου κάνει εντύπωση που μου κακοφαίνεται όταν σε χρειάζομαι κι όταν πρέπει να σου ζητήσω να βοηθήσεις σε συγκεκριμένα πράγματα;

Δεν έχω μάθει (δυστυχώς) να στηρίζομαι σε άλλους. Και δεν είναι στη φύση μου να μου αρέσει να ζητάω. Κι εσύ, επίσης, δεν είσαι εκείνος που θα τρέξει να δώσει. Και κάπως έτσι όλα γίνονται πιο ενοχικά. Πιο κλειστοφοβικά. Πιο εσωστρεφή.

Πηγή εικόνας: larafairie.deviantart.com

Σαββατιάτικο sex

demon November 22nd, 2008

Είχα ακόμη σφιχτά κλειστά τα μάτια μου πάνω στο πρόσωπό μου όταν ένιωσα κάτι στα χείλη μου. Κάτι να περνά σα φτερό και μετά από λίγο να προσπαθεί να τρυπώσει μες στο στόμα μου.

Δεν άνοιξα τα μάτια μου. Τα φύλαξα καλά κλειστά κι έσκασα ένα πλατύ χαμόγελο. Σου γύρισα την πλάτη. Έμεινα έτσι για λίγο στημένη στο πλάι. Άρχισες να χαϊδεύεις τη μέση, τον κώλο μου και μετά με γύρισες απότομα και με τσέκαρες.

Ήμουν τελείως υγρή, αλλά κρατούσα τα πόδια μου κλειστά. Και μετρούσα το ένστικτο και τις ανάσες σου. Πόσο θα άντεχες έξω από το κορμί μου;

Κάναμε έρωτα, με έγλειψες. Τελείωσα. Με ξαναέγλειψες κι έμεινα να ανασαίνω πάνω στο μαξιλάρι με σένα πίσω μου να έχεις αφήσει το κεφάλι σου πάνω στα υγρά μου.

Αρχίσαμε να ψιθυρίζουμε και να χαμογελάμε ο ένας στη σκιά του άλλου. Πρωινές σκιές… Πρωινές κάβλες. Πρωινή αγάπη.

«Είχα ανάγκη να σε νιώσω…» Κι εγώ!

Πηγή εικόνας: commons.wikimedia.org

Πέντε ερωτήσεις και μια… μούντζα!

demon October 29th, 2008

Έχω τυλιχτεί γύρω από τον εαυτό μου σα φίδι ή τόπι κι αφήνομαι μέσα στο στριφογυριστό μονοπάτι, να δω πού θα με βγάλει τούτη τη φορά…

Και στα μισά της διαδρομής, πέφτω πάνω στο πανό που κρατά το Μαλινάκι. Πριν συνεχίσω την αεροφαντασία μου, να παίξω, λέει, σε αυτό το παιχνίδι. Πέντε ερωτήσεις. Οι τέσσερις προς αγνώστους –ή όχι;- και μία προς εμένα. Ω…

Πέντε ερωτήσεις και μια μούντζα. Μου αρέσει. ΠΑΜΕ!

Ερώτηση προς έναν φιλόσοφο:
-Νιώθεις πιο πλήρης τώρα ή πιο μόνος;

Ερώτηση προς έναν παλιό έρωτα:
-Υπάρχεις ακόμη εσύ?!

Ερώτηση προς ένα μέντιουμ:
-Όταν έρθει ο Θάνατός μου, θα είμαι τουλάχιστον ευτυχισμένη, ικανοποιημένη από τη ζωή μου;

Ερώτηση προς ένα παιδί:
-Παίζουμε;!

Ερώτηση σε έναν καθρέφτη:
-… Γεια! Τι βλέπεις;

Ο δαίμων, αν και με καθυστέρηση, σέρνει το παιχνίδι σα να ήταν χορός στους κάτωθι κολλημένους με το διαδίκτυο: αγγελάκι, Kalynama, Lockheart, Πενθεσίλεια, Dreamerland.

Πηγή εικόνας: charles-elie.deviantart.com

Σκέψεις που κρέμονται από το ταβάνι

demon September 2nd, 2008

Σκεφτόμουν…
τι απογίνονται οι συνήθειες, οι απολαύσεις, οι επιλογές, το παρελθόν όταν γίνεσαι ζευγάρι; Ναι, βάζεις προτεραιότητες. Όπως βάζεις και ισορροπίες. Και υποχωρήσεις. Αλλά μέχρι που αλλάζεις, για τη σχέση, για τον άλλο;

Στεναχωρέθηκα πολύ σήμερα. Έγινε ένα μπλέξιμο, το οποίο ήταν προδιαγεγραμμένος θάνατος. Από την πρώτη στιγμή.

Μπουρδουκλωθήκαμε πολλοί σε μια σχέση κι ο κρίκος έσπασε κάπου. Και δάκρυσα που ίσως έχασες κάποιον εξαιτίας μου. Που όμως πάλι δεν ήταν τόσο εξαιτίας μου, αλλά τι σημασία έχει. Γιατί το ζευγάρι μιλά μεταξύ του. Οι φίλοι όμως; Που σταματάς; Που μιλάς; Κι αν ο άλλος δεν ξέρει πώς να το διαχειριστεί και φερθεί σπασμωδικά, όπερ κι έγινε, τελικά μοιάζεις εσύ το φάντασμα με το δάχτυλο στον αέρα να κάνει τον μαέστρο. Να κάνει μπαμ!

Πόσο κρατάμε το παρελθόν μας όταν μπαίνουμε σε μια ζωή; Πόσο επιτρέπουμε να αλλάξουμε; Πόσο πιέζουμε να αλλάξει;
Πόσο πρέπει να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να πει τη γνώμη του για πρόσωπα που ο άλλος γνώρισε πριν από μας; Πόσο μπορούμε να επηρεάσουμε και πόσο να καταχραστούμε;

Κι εγώ τώρα γιατί νοιάζομαι, γιατί στεναχωριέμαι και γιατί προσπαθώ να βρω ένα τρόπο να μην μπλεχτώ στη ζωή σου; Στη ζωή που μου αφιερώνεις κομματάκι-κομματάκι. Έρωτα τον έρωτα. Λεπτό το λεπτό. Μήνα με τον μήνα;

Γιατί, αφού ξέρω μάλιστα, πως δεν θα το προσέξεις ποτέ! Και τελικά, δε σε νοιάζει, λες. Εγώ σε νοιάζω. Να μπορούμε εμείς οι δυο να είμαστε καλά. Μα γιατί; Μας αρκούμε εμείς; Αντέχουμε χωρίς κανέναν άλλο στη ζωή μας; Σ’αγαπώ. Το ξέρεις.

Κι όσο βλέπω, τόσο θα ζωγραφίζω. Κι όταν πια χάσω τις νότες μου και παραφωνήσω, τότε απλώς θα ξαπλώσω μέσα σου και θα σ’αφήσω να ζωγραφίσεις εσύ με τα δικά μου χέρια. Κι εγώ, θα μυρίζω τα σαλάκια της ψυχής σου…

Πηγή εικόνας: jteh.deviantart.com

3 και σήμερα

demon August 8th, 2008

Κάναμε ντους μαζί. Δεν ήταν προγραμματισμένο και σίγουρα δεν ήταν και το καλύτερό σου. Τόσο καιρό το λέμε. Μα σπίτι σου, το δωμάτιο του μπάνιου είναι τόσο μικρό και η μπανιέρα τόσο στενή που, ίσα που χωρά ένας άνθρωπος εκεί μέσα.

Ο θεός του έρωτα τρύπωσε σήμερα μες τον πόλεμο. Και μας έβαλε να τσακωθούμε με σκοπό. Μες τα νεύρα μου, σε παράτησα σύξυλο κι έτρεξα στο μπάνιο. Μπήκα όπως-όπως κάτω από το ντους κι ανέβηκα τρέχοντας στο συννεφάκι μου.

Λίγο πριν ανοίξω τα μάτια για να πιάσω το σαπούνι, σε βρήκα μπροστά μου. Με το σλιπάκι σου, να μου κρατάς τα χέρια και να με κοιτάς στα μάτια. «Έλα να ηρεμήσουμε… Έλα να σε… σφουγγαρίσω!», μου είπες χαριτωμένα, κλείνοντας το βλέμμα σου.

Να με… σφουγγαρίσεις; Αναφώνησα. Κι έπιασα το νερό κι άρχισα να σε καταβρέχω. Το άφησα για ώρα πάνω από το κεφάλι σου, να δω πως θα αντιδράσεις. Σκόπευες να μείνεις εκεί μέσα ή απλώς να με αιφνιδιάσεις;

Σου άρεσε τελικά. Γιατί αιφνιδιάστηκες εσύ. Κι όπως άρχισες να καταπίνεις το νερό, μου το έφτυνες στο πρόσωπο, σα λάμα! Κι εγώ, εκμεταλλευόμουν το κλειστό σου βλέμμα, για να σε αποφύγω, αλλάζοντας θέση το κεφάλι μου. Και χαχάνιζα. Και κάπως έτσι, κάναμε το πρώτο μας ντους μαζί. Στη λιλιπούτεια μπανιέρα σου. Στο τοσοδούλικο μπάνιο σου. Στο σπίτι, στην Ηλιούπολη.

Μείναν 3 και σήμερα, μέχρι να ταξιδέψουμε. Μια διαδρομή που σχεδιάσαμε εννιάμισι μήνες πριν… Στο σπιτικό σου.

Πηγή εικόνας: natalia777.deviantart.com

Άλλο ένα βινύλιο hardcore

demon July 7th, 2008

Ουάααααααααααααααα

Δεν είμαι καλά. Αιστάνομαι σα να χαστουκίζω την ψυχή μου.

Σκατά μέρα. Τόσο άσχημη είχα χρόνια να ζήσω. Άντε μήνες…

Δε θέλω να στα γράψω τώρα αυτά. Ίσως αύριο. Γιατί τούτο το σακί χωρά πολύ βρισίδι μέσα του. Είναι η πρώτη φορά στον τόσο καιρό που γυρίζω σπίτι (σου) και πραγματικά χαίρομαι που είμαι ΕΔΩ.

(Πηγή εικόνας: arachnid15.deviantart.com)

Για τώρα και μέχρι η φέτα της σελήνης να κλείσει κι αυτό της το βλέφαρο, θέλω μονάχα να είμαστε αγκαλιά, καλά, κοντά, μαζί.

Κι έτσι, για μεγάλη αλλαγή, ήρεμα. Όχι γαλήνια, όπως εσύ τονίζεις, μα ήρεμα. Να φύγει η βρωμιά της μέρας.

Να εξαφανιστεί με το ντους αλλά και με την ένωσή μας.

Με τον έρωτα και τα σάλια μας…

(γνέψε αν θες να συνεχίσω)

Κι έλα σκύψε και γλείψε μου τη ρώγα. Να δω τις ακτίνες της να θεριεύουν από έκσταση. Και τους πόρους μου να χορέψουν πάνω στον άσπρο καμβά. Μία μπίλια, δεύτερη μπίλια.

Και τη γλώσσα σου να κινείται σαν πινέλο, ερεθίζοντας με τις θηλές στην επιφάνειά της, την κλειτορίδα μου.

Dance with your face on me, motherfucker.

Χόρεψε με το πρόσωπό σου μέσα στο στήθος μου.

Να σε δω να με πιπιλάς και να με παίζεις. Να με χτυπάς μαλακά, να με σκίζουν ερωτικά τα δόντια σου.

Να σε δω να γράφεις με την πούτσα σου οχτάρια στο μυαλό μου και απείραχτη ηδονή στη φωλιά μου!

Πηγή εικόνας: lebe.deviantart.com

Αντίο λοιπόν

demon June 17th, 2008

(Πηγή εικόνας: foureyes.deviantart.com)

-”Να γυρίσω πίσω;”.

Γιατί; Επειδή σε άγγιξα;.

-”‘Οχι, επειδή είναι λάθος”.

~

Δεν πρόκειται να ξανακάνω έρωτα…

Δεν πρόκειται να ξαναδωθώ σε κανέναν…

Θα παίζω θέατρο

και θα είμαι ασφαλής.

~

You are dismissed from my life.

Ελεύθερος!

Μ’αγαπά, δε μ’αγαπά

demon June 13th, 2008

Τον κοιτούσα κάμποση ώρα. Η μορφή του, αποτυπωμένη πάνω στο μισόκλειστο παράθυρο. Καθρεφτιζόταν εκεί, ελάχιστα παραμορφωμένος κι εγώ απέμεινα να τον κοιτάζω. Οι κινήσεις του μικρές, κοφτές, αλλά όχι απότομες. Ούτε βίαιες. Απλές κινήσεις. Που πότε εξέφραζαν νευρικότητα, πότε την προσήλωσή του σε αυτό που έκανε.

Σκεφτόμουν… Να πάω να του μιλήσω; Μα τι να του πω; Δε θέλω να του μιλάω πια. Ούτε να τον κοιτάζω για πολύ ώρα.

Έχω απόφαση να πάρω. Ναι, ναι, ξανά. Απόφαση. Και να την πάρω όμως, θα την τηρήσω; Σκέφτομαι.

Αντέχω να τον κοιτάζω μονάχα πάνω στο τζάμι; Αντέχω να βλέπω μόνο την αντανάκλασή του;

Συνειδητοποιώ τώρα πως δεν γράφω γι’αυτόν σε δεύτερο πρόσωπο. Όχι πια. Όχι τώρα.

Συνειδητοποιώ πολλά, σκέφτομαι πολλά. Μα δεν ξέρω πόσο νόημα έχει να σκέφτομαι όταν είμαι μαζί του. Τι να τις κάνω τις σκέψεις και τα συμπεράσματά μου; Κουβάρι ή θηλιά;

Να ανασάνω μια τελευταία σκέψη;

Ναι, τελευταία είναι. Για σήμερα αν μη τι άλλο.

Είμαι ερωτευμένη ακόμα μαζί σου;

Είμαι ερωτευμένη ακόμα μαζί του;


Πηγή εικόνας: jimpawa.deviantart.com

« Prev - Next »