demon April 2nd, 2009
Ξέχασα τα πάντα και άνοιξα το σώμα σου. Άφησα τα πάντα πίσω, έξω από εμάς. Έσταξα στην ψυχή μου γαλάζια σαμπάνια κι έλουσα τις φαντασιώσεις μου με μπόλικο καυτό νερό. Όχι απότομα, μα βασανιστικά αργά. Νωχελικά, σχεδόν χορευτικά.
Σκίτσαρα το σκηνικό από την αρχή. Από το φως που έφτιαξαν οι μεγάλες μας στιγμές. Και χτες, βυθίστηκα σε άλλη μία, κρυστάλλινη κλωστή.
Έπιασα τα τρίχινα πινέλα. Και με ορμή τα βούτηξα στα χρώματα. Λάσπη. Καφέ και μαύρο και λίγο μπλε του χάους, στο τέλος.
Έζησα και πάλι τον ουρανό μαζί σου. Ένιωσα σαν ντέφι που έχει πάρει φωτιά. Τα τάσια να γυαλίζουν και να τρέμουν. Να δονούνται και να χτυπούν αόρατα ημιτόνια.
Σε ερωτεύτηκα ξανά χτες. Όχι από την αρχή. Αλλά από το τέλος που έχουμε αφήσει να αιωρείται και που φοβόμαστε μην έρθει πριν το καλέσουμε εμείς!
Πηγή εικόνων: 1) dropoflight.deviantart.com 2) kucinggemuk.deviantart.com
demon March 17th, 2009
Ε όχι και χύμα στα άντα!
Να μου πεις ήταν το μόνο λογικό. Να φύγει το μηχανάκι σταματημένο! Που να βάλω και βαρελάκι πάνω. Ναι. Βάζεις μπρος, το ‘χεις κλειδωμένο και ξεχασμένο και τσουπ, μπλοκάρει ο τροχός. Τόσο απλό. Αμέ!
Τι μέρα. Από τη μία είχαμε επέτειο. Από την άλλη βγήκα να σκοτώσω το μικρό. Το οποίο θα το δώσω πού θα μου πάει. Αποτελεί συλλεκτικό κομμάτι. 20ετίας! Άκου σκηνικό: οι ουρανοί να ανοίγουν, μια ασπρίλα να καλύπτει τα πάντα κι εγώ να θέλω να δοκιμάσω να το καβαλήσω το ρημάδι το καινούργιο. Αφού στην ευθεία μια χαρά το πάω ρεεε…
Κι εσύ, κλασικός άντρας, να με πιέζεις. Θα βρέξει! Ε, ας βρέξει γαμώτο. Πήγαινε σπίτι. Έχω τους ρυθμούς μου σε αυτό.
Πού να προλάβω να πάω δουλειά. Με κατεστραμμένη μπαταρία που θέλει ανά 1 χιλιόμετρο τσεκάρισμα, περίμενα κάνα 40λεπτό την Moto Assistance or something και κάναμε Βύρωνα-Πατήσια σε μια ώρα και πολλά ψιλά!
Σα να έχω σκάψει αιστάνομαι. Σα να έχω κάνει καμπούρα. Κουρασμένη. Το δε αριστερό μου χέρι πώς δεν έβγαλε μελανιά, ακόμη δεν το ‘χω καταλάβει. Πολύ βάρος ο συμπλέκτης. Μαζί με το άγχος.
Όλα μαζί σήμερα.
Α, και μετά από 5 μέρες φοβερής πίεσης, τελείωσα και με όλες τις δουλειές που είχα αναλάβει ως κειμενογράφος. Μια μεγάλη δουλειά, σημαντικό σπεκ, στο οποίο έβαλα τις ιδέες για την καταχώρηση, τα σλόγκαν και το body copy. Ένα βιβλίο και ένα site. Μη ρωτήσεις τι περιεχόμενο.
Πάω να δω CSI. Να ξεσκονίσω την On. Να χαλαρώσω πίνοντας ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Να ανάψω τα κεριά μου. Τα μάτια μου. Και να ζεσταθώ κάτω από τις μαύρες γάτες μου. Άντε και τον άντρα!
Αυτό το κομμάτι το φυλάω γι’αργότερα.
Πηγή εικόνας: blackandbluewalls.deviantart.com
demon January 14th, 2009
Θέλω να ματώσω.
Θέλω να ξανανιώσω έτσι. Μεθυσμένη. Ηδονική. Πύρινη. Ανεξάντλητη. Ρευστή. Απίστευτα ερωτική.
Να ξεχειλίζει το στάξιμο του κορμιού μου τόσο, που να καλώ τα κύματα με το μέτωπό μου κι αυτά να στρώνονται από κάτω μου. Σα μπίλιες παιδικές γεμάτες μάτια. Σα σκίτσα ναυτικά, αφηρημένα από κάρβουνο.
Κάνε με ξανά καβαλάρη.
Όχι με τη μηχανή μου.
Όχι με τα πέλματά μου, που τα αφήνω κάθε βράδυ πριν αποκοιμηθώ πάνω στη γάμπα σου.
Όχι με τον αέρα που με σπρώχνει ντελικάτα ανάμεσα σε ζωές.
Όχι με αυτό που ποθώ, με αυτό που βλέπω, με αυτό που χάνω και μπερδεύω.
Κάνε με καβαλάρη. Με το κορμί. Το απτό. Το λείο. Το γλιστερό. Το γραμμωμένο σα φυλλωσιά ουρανού.
δώσε μου οτιδήποτε μη γήινο ^
Πηγή εικόνας: saschahuettenhain.deviantart.com
demon January 11th, 2009
«Να σου πω, πως είσαι στο Facebook να σε βρω?»
Καλά. Είσαι απίστευτη γκόμενα. Γιατί ρε μάμα, έκανες κι εσύ account στο Facebook? Εσύ δεν έλεγες ότι το σιχαίνεσαι?
«Ναι, περίπου. Η σημερινή μέρα ήταν μια εύκολη μέρα για σένα?»
Κενά αέρος… Εμμμ, τι εννοείς?
«Τι να εννοώ. Ήταν δύσκολη μέρα, ήταν εύκολη, ήταν μια καλή μέρα για σένα?»
Ωραία, περίμενε τώρα να σκεφτώ τι θα σου απαντήσω… Ήταν μια ανακουφιστική μέρα για μένα. Χτες και προχτές ήταν δύσκολα. Ήταν δυο μέρες με την ίδιας έντασης νευρικότητα. Γιατί όμως?
«Είναι ανάδρομος ο Ερμής. Και θα είναι. Όλη τη χρονιά.»
Ok. Εγώ πάντως, μέχρι να γίνω καρτούν και να πέσω ανάσκελα με τα πόδια και τα χέρια να κοιτάζουν τον ουρανό σαν άκρα σκαθαριού, θα λέω ότι η φετινή χρονιά θα είναι όμορφη!!!
Πηγή εικόνας: gabrielfam.deviantart.com
demon December 26th, 2008
Μέχρι πριν κάποιες ώρες, η Πατησίων στο ρεύμα προς Ομόνοια, ήταν πήχτρα. Καιρό είχα να δω τόσο κόσμο στους δρόμους. Ζευγάρια και παρέες να πηγαίνουν να συναντήσουν άλλους φίλους, κοντινά πρόσωπα, τη χαρά!
Τι όμορφα. Τι όμορφη κίνηση. Τι όμορφη σκέψη.
Απίστευτη ενέργεια…
Θέλω να ευχηθώ. Θέλω να διαλυθώ σε μύρια κομμάτια και να σφηνωθώ σε όσους ανθρώπους θέλω να πω πράγματα. Ακόμη και σε κείνους που δεν τους γνωρίζω ακόμη. Να τους πω.
Πάω να κοιμηθώ για μια νύχτα μονάχα. Να δω λάμψεις στον ουρανό μου. Και να ανοίξω τα χέρια ψηλά. Πολύ ψηλά.
Σσσσσσσσσσσσσσ …
Πηγή εικόνας: missobsession.deviantart.com
demon November 3rd, 2008
ΟΥΣΤ… Κάτω τα χέρια από τη σφαίρα μου. Τ’ακούς;
Μου ‘ρθε μια συγκοπή σήμερα. Πήγα κι εγώ να αφουγκραστώ τα mail της μπλογκόσφαιρας και… τσακ… τίποτα, ΠΟΥΘΕΝΑ!
Τι έγινε ρε παιδιά; Βγήκε η μπλογκόσφαιρά μου στο σφυρί; Άντρα,,, ???
Ρε άντρα, δε σου είπα να πληρώσεις το λογαριασμό; Γαμώ το hosting μου.
Ok, δεν έσπασε κανείς τίποτα; Είμαστε όλοι εδώ; «Ανελέητο παιχνίδι»; Παρών! «Νυσταγμένη παράσταση;» Παρούσα! «Το μαγαζάκι τα’ουρανού»; Παρών κι εγώ! «Καναπέ;» Παρών!
Εντάξει. Ψιτ, ψιτ κύριε;
Η blog +O- σφαιρα θα πεθάνει από τα δικά μου χέρια! (Κι ας είναι και μικρά…)
Πηγή εικόνας: marak24.deviantart.com
demon October 31st, 2008
(Πηγή εικόνας: photok.deviantart.com)
Κύματα ανάσας, ροζ, καπνού ελαφρύ κι αρωματισμένου, κύματα ματιών, χειλιών, μιας ανοιχτής κι έτοιμης να εκραγεί κλειτορίδας. Κύματα χάους.
Πες μου. Να τα κάψω όλα τώρα ή αφού πέσει το πούπουλο στον ουρανό;
Γύρνα τον κόσμο. Όπως θες. Στο πλάι, ανάποδα, όρθια με τα πόδια σφιχτά επάνω στη μέση σου, με το μέτωπό μου να χύνει πάνω σου κόκκινο, με τη γραμμή της πλάτης μου να ξύνει νωχελικά κι επαναλαμβανόμενα τον τοίχο στο απέναντι, εγκαταλελειμμένο κτίριο;
-«Μ’αγαπάς; Το ξανασκέφτεσαι;».
Μόλις με απέσπασες από το βάρος μου…
-Μόνο για το πόσες ζωές θα σου δώσω!
Όχι γαμώτο.
(Πηγή εικόνας: magosgruss.deviantart.com)
demon October 2nd, 2008
Καλή μέρα Άρχοντα Ουρανέ. Δηλαδή τώρα πλάκα μου κάνεις; Σκαρφίστηκες όλο αυτό το μισάωρο –και ούτε- χαμό βροχής, για να με σηκώσεις από το κρεβάτι; Κατά τις 09:00 άνοιξαν οι ουρανοί κι εγώ μέσα στη νύχτα μου, έβαλα παντελονάκι και φανελάκι και ξεχύθηκα στη βεράντα. Τις γάτες είχα στο μυαλό μου. Μη γίνουν μούσκεμα. Γιατί μέχρι να μου αλλάξουν τεντόπανο, είμαστε εκτεθειμένοι! Μπάζουμε από παντού!
Αν δε μου θύμιζες πως είμαι γυμνή, έτσι θα ‘βγαινα μέσα στην τρέλα μου. «Σιγά. Δε θα πάθουν τίποτα. Γατιά είναι», να σκούζεις εσύ και να με θυμώνεις ακόμη παραπάνω.
Ε, τελικά, τα γατιά δε βράχηκαν. Βράχηκα εγώ! Προβλέψιμο…
Οπότε τώρα έχω φτιάξει κακάο με γεύση πορτοκάλι –το καλύτερο!-, έχω βάλει καλτσάκια κοντά και ενημερωτικό ραδιόφωνο και ζεσταίνω το δικό μου τρίχωμα!
Καλή μέρα Ουρανέ. Κάτσε φρόνιμα… Αν και, δεν έχω πρόβλημα να ξανανοίξεις τη βάνα, αν σε πιάσει ακράτεια. Μόνο να είμαι μέσα ε; Και, ρίξε ρε φίλε κι εσύ μια προειδοποιητική.
Πηγή εικόνας: ojosverde.deviantart.com
demon September 25th, 2008
Τι μαλακίες είναι αυτές; Ε;
Να περιμένω για το μηχανάκι 1 ώρα για βενζίνη; Πριτς. Ε, δεν το περίμενα από μένα αυτό. Να στηθώ για καύσιμο. Κι όχι τίποτα άλλο. Αλλά τη μία ώρα δεν την έφαγα στην ουρά. Όχι βέβαια. Μηχανάκι είμαι. Τη σπατάλησα, γιατί μέσα σε όλα, η ΔΕΗ είχε διακοπή ρεύματος, οπότε πώς να μου βάλει super ο μπάρμπας; Φτου…
Σου μιλάω ειλικρινά, αλλά η Αλεξάνδρας σήμερα θύμιζε βομβαρδισμένο τοπίο. Τα μισά φανάρια να μη λειτουργούν. Οι μπάτσοι, ΦΥΣΙΚΑ, άφαντοι. Γιατί να διευκολύνουν την κυκλοφορία. Η ουρά σε 1 από τα 10 όλα κι όλα ανοιχτά πρατήρια της Αττικής, να φτάνει μέχρι τη Σπυρίδωνος Τρικούπη, σχεδόν… Σκατά!
Μα, σε εμπόλεμη κατάσταση είμαστε; Μια τα τρόφιμα στα σούπερ μάρκετ να χάνονται από τα ράφια με ταχύτητα φωτός, μια οι τιμές να παίζουν τραμπάλα-βλέπω τον ουρανό, μια η βενζίνη να παίζει κρυφτό, τα σκάνδαλα να προκαλούν να αφανίσουν το κυβερνών κόμμα αλλά να μην το καταφέρνουν… ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;
Από τι είμαστε φτιαγμένοι; Γιατί στις επόμενες εκλογές –κι εγώ, πολιτικά κείμενα δε συνηθίζω να γράφω, εδώ μέσα τουλάχιστον-, πάλι το ίδιο θα φιγουράρει σε εκείνη κει την υψηλή καρεκλίτσα.
Πηγή εικόνας: sergo321.deviantart.com
demon September 4th, 2008
Ξαπλώνω πάνω σε άστρα, την ώρα που ο ουρανός κάτω από τα δάχτυλά μου ξαναγεννιέται, απλώνεται, τεντώνεται, αναμορφώνεται, φυσά, καταδύεται και φιλοξενεί κι άλλα αστέρια, φωτεινά, μυστηριακά αντικείμενα πάνω στον απύθμενο μουσαμά του.
Είναι, από όσο θυμάμαι, η πρώτη φορά στη ζωή μου, που συμβαίνουν πράγματα για μένα, με μένα, χωρίς εγώ να προσφέρω πίσω στο σύμπαν ενέργεια. Χαρίζω συναίσθημα, ναι. Ως συνήθως. Και σκέψεις πολλές. Και ύπαρξη. Είμαι εδώ, απόλυτα, σθεναρά, παθιασμένα. Σχεδόν αποφασισμένα.
Όμως δεν ξεμυτίζω ρούπι από το χαρτόκουτο που έχτισα. Πούλησα, αψήφησα, παράτησα, άλλαξα κι έμεινα με ελάχιστα. Κι ενώ κοιτάζω ένα, το σύμπαν ολάκερο νομίζω πως τελικά τώρα με βλέπει!
~
Χρόνια Πολλά, μπλογκόσφαιρά μου. Χρόνια πολλά και πάλι. Blogosfaira… έμπνευση κι αυτή… Σαν πάπυρος γεμίζεις και βαραίνεις. Το 10ο κλειδί άναψε κι αυτό στον ουρανό.
Πηγή εικόνας: feanne.deviantart.com