blog +Ο- σφαιρα

demon September 1st, 2008

Τα σώματά μας τράβηξαν τη θερμότητα κι άφησαν τον αέρα να αναπνεύσει ξανά. Η μέρα γέμισε δροσιά και η νύχτα ψύχρα, σχεδόν.

Κοιμάμαι πλέον με σεντόνι. Καλύπτω τα μέση μου μονάχα, γιατί έτσι που είμαι δίπλα στην ορθάνοιχτη μπαλκονόπορτα, δε θέλω να ξυπνήσω το πρωί άρρωστη. Ούτε καν με την υπόνοια συναχιού.

Το απόλαυσα το Σαββατοκύριακο. Πήρε ξανάστροφες ο ουρανός κι έφτυσε καταιγίδες, αστραπές και μπουμπουνητά που δόνησαν όλα τα βουνά.

Κι εγώ, με τη μηχανή έξω να αναζητώ εφημερίδα, να βγαίνω για δείπνο, να ανεβαίνω στον Υμηττό για περπάτημα.

Ήρθες κι εσύ για καφέ και τα είπαμε. Για τις γάτες μας κυρίως. Και για τις καταδύσεις. Για τη φωτογραφία και το κρυφτό των φύλων.

Και το βράδυ κοιμήθηκα πολύ άσχημα. Χτες. Είδα κάτι που για κάποιο λόγο κρύφτηκε τόσο βαθιά ώστε έγινε φύκι κι εξαφανίστηκε. Ούτε καν τα λουλούδια του δεν μπορώ να ξεθάψω. Το μόνο που ξέρω, που έμαθα, είναι πως έμπηξα το νύχι μου στο λαιμό του άντρα. Έτσι μου είπε. Ξύπνησε, με κλώτσησε ελαφρά και με ρώτησε «τι κάνεις;». Και τον ρώτησα κι εγώ μέσα στον ύπνο μου «τι κάνεις; Γιατί με σπρώχνεις;».

Κάτι είδα. Γιατί ξύπνησα και πονούσε πολύ το δάχτυλό μου. Μάλλον το έμπηξα στη σάρκα του. Αλλά τι έβλεπα; Και τι νόμιζα πως έκανα; Σε ποιον;

Θυμάμαι μόνο ένα. Πολύ δυσάρεστο. Ξύπνησα με το στόμα ανοιχτό, το κεφάλι προς τα πάνω, να προσπαθεί να αναπνεύσει και θυμάμαι μια κραυγή σαν αναρρόφηση. Σα να πνίγομαι…

Πνιγόμουν στον ύπνο μου; Ή με έπνιγαν…

Γι’αυτό έβγαλα νύχια;

Καληνύχτα όνειρο.

Πηγή εικόνας: elixile.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(4)

demon August 29th, 2008

Τεντωμένο σκοινί.

Με δέσαν εκεί πάνω, μετέωρη, ανάμεσα σε σκόνη, σωματίδια και λάμψεις που κατρακυλάνε στο τζάμι του ουρανού.

Και προσπαθώ να γραπώσω σκέψεις. Να σταματήσω τις σκέψεις μου, να τις προσέξω, να τις γυαλίσω λιγάκι παραπάνω και να τις ξαναβάλω στη θέση τους. Να τους δώσω μια, να στροβιλιστούν, να πάνε στο παρακάτω ράφι. Να ‘χω κι εγώ καινούργιες!

Δες αυτόν το φωτεινό τροχό πώς μπουσουλά.

Δες και το στεφάνι γύρω από τη μέση μου πώς με κάνει κούνια-μπέλα, όταν πιέζομαι γιατί νοιάζομαι. Όταν υποφέρω επειδή μπλέκομαι.

Με ανθρώπους…

Πηγή εικόνας: poivre.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(4)

demon August 19th, 2008

Πήγαμε!!! Κάναμε ΜΑΖΙ ταξίδι 1.000 χιλιόμετρα. Ω ναι… Άπειρο ναι… !

Και παραπέρα. Αλλά τις διακοπές μας μια φορά, τις φτάσαμε. Τις πετάξαμε στην αιώρα, καβαλήσαμε κι εμείς το θαλασσινό το δίχτυ και ψαρέψαμε κύματα και βυθούς, ηλιοβασιλέματα στο πουθενά και λευκά βράχια, λαξεμένα από νερό και ουρανό.

Λίγο φύγαμε. Ελάχιστα, για την ακρίβεια. Αθήνα-Θεσσαλονίκη με τη μηχανή. Κι από κει, Χαλκιδική! Η οθόνη στο Fazerάκι, έγραψε πάνω από 1.600 χιλιόμετρα σε μια βδομάδα. Γυρίσαμε ολόκληρη τη Σιθωνία. Πήγαμε Αρμενιστή, Πλατανίτσι, φωτογραφίσαμε στολίδια κι αναπνεύσαμε επιτέλους το πράσινο. Γιατί, αν θυμάσαι, ναι, το πράσινο έχει μυρωδιές ολοζώντανες.

Γνώρισα και την οικογένειά σου. Τη μητέρα σου, τον πατέρα σου. Τον κολλητό σου κει πάνω. Την αράζαμε κάθε βράδυ στο Sueno και το Conza, με πειραγμένα Mojitos, τελείως αδιάφορη μουσική, φρουτοσαλάτες, ξηροκάρπια και μπόλικα, αδηφάγα κουνούπια.

Αυτό ήταν εμπειρία. Χιλιόμετρα πάνω στη μηχανούλα μας. Με αέρηδες τρελούς κι ακόμη πιο τρελούς οδηγούς στην εθνική. Να μιλάνε στο κινητό με το ένα και να πίνουν φραπέ με το άλλο. Α, στην αριστερή ε; Κι ούτε λόγος φυσικά για φλας στην αλλαγή λωρίδας. ΟΥΣΤ, δολοφόνοι.

Τι έλεγα; Ναι, για πράσινες, άγριες, ομορφιές, σχεδιασμένες σε γαλαζομπλέ ρυζόχαρτο. Χαλκιδική. Όμορφη πολύ.

Κι εμείς, κοντά πολύ!

Στο αfιερώνω, ψυχή μου ~

Υ.Γ. Συν τις άλλοις, κινηματογραφήσαμε με τα μάτια και τις λαχτάρες μας και την έκλειψη της πανσελήνου, από το ατελείωτο μπαλκόνι στα Νέα Μουδανιά, Χαλκιδικής! Δέος…

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(4)

demon August 10th, 2008

Τι απαίσια μέρα… Χειμωνιάτικη τελείως. Ούτε καν φθινοπωρινή. Κι εγώ, κλασικά εικονογραφημένα, έξω. Πάνω στη μηχανή. Στα φώτα της Αττικής, του The Mall, της Ηλιούπολης, του Βύρωνα. Πήγα παντού. Πήγα και σήμερα. Ανώμαλη πρέπει να είμαι. Κάπου στην Κηφισίας είδα και την πορεία για τον πόλεμο στη Γεωργία, με μπατσάκια να κρατάνε το νυφικό κι Άγγλους να ανεμίζουν λευκές σημαίες με κόκκινους σταυρούς, των ιπποτών.

Σκοτεινιασμένος ο γυάλινος, μωσαϊκός θόλος της πόλης μου κι αντί να μείνω μέσα, να υποδυθώ την πάνινη κούκλα που άμα βραχεί ζαρώνει, βγήκα. Άνοιξα το σακίδιο του μυαλού μου κι έχωσα τον ετοιμόγεννο ουρανό, την πράξη πριν συμβεί και τα καλομαγειρεμένα σύννεφα. Άμα μου το ‘χες πει νωρίτερα, θα ‘παιρνα μαζί και την τρύπια μου απόχη. Να ρίξω μέσα σπίθα-σπίθα τον αέρα, τον αθάνατο, τον χειροποίητο. Τον δικό μου. Ναι, μπαλόνι θα γίνω στο τέλος. Κατακόκκινο!

Κάπως έτσι εκδήλωσε το μένος του ο ένοικος του υψηλότερου ορόφου της γης. Έκλεισε το γενικό, σκοτείνιασε τα πάντα και ξεκίνησε να μας κατουρά ρυθμικά. Κι όταν τελείωσε η παράσταση, άνοιξε τους προβολείς, στη μεγάλη σκάλα, και φώτισε την απογευματιάτικη νύχτα. Κόκκινο παντού. Και ροζ μαζί. Και φούξια κι ένα πορτοκαλί, φανταχτερό κόσμημα.

Σε ελάχιστες ωρίτσες φεύγω. Ανεβαίνω στην ανεμόσκαλα και πάνω Χαλκιδική ΓΙΟΥΠΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλές διακοπές παιδιά. Τα λέμε σε καμιά βδομάδα. Give or take (give, give!!!)

Σας αφήνω τον ήλιο και τη σκόνη. Και μαζί, σε ειδικό κουτί-αφιέρωση με μια χελώνα πάνω, τον Rob Halford στο “Painkiller”. ΔΙΑκοΠΕΣ = Painkiller

This can’t be right, it’s raining in the forest of the sun! φιλιά guys. Κι αυτή η προτασούλα αφιερωμένη, χωρίς χελώνα, από τον κόσμο των ξωτικών και των αστρικών σύννεφων. Και του μουσικού Αίολου! Τον δικό μου, δίτροχο και μονίμως καβλωμένο κόσμο.

~ Bye ~

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(8)

demon August 4th, 2008

(Πηγή εικόνας: gracemagazine.wordpress.com)

Σήμερα πέρασα μέσα από την πόλη μου.

Είδα αίματα πάνω στα χέρια ενός νεαρού που έσκασε με το TDM του πάνω σε ένα πορτοκαλί αυτοκίνητο. Μια γκόμενα που της ήρθε να περάσει κάθετα το δρόμο, χωρίς αύριο. Γυναίκες στο τιμόνι…

Σκισμένο το φανελάκι του, χτυπημένος στην κοιλιακή χώρα, το κράνος (ευτυχώς που υπήρχε! And that’s coming from me) πεσμένο στο πεζοδρόμιο και πιτσιλιές μαζί με γυαλάκια από τα δύο τζάμια της μαλάκως που έσπασαν τελείως, στην άσφαλτο.
Έτσι απλά.

Είδα, έξω από μεγάλο σούπερ μάρκετ, έναν άντρα να μην μπορεί να κλείσει την μπαγκαζιέρα του από τα πολλά ψώνια που έκανε η κυρία του και να τη βρίζει μπροστά σε όλους: «άντε γαμήσου, πουτάνα!»…
Τόσο απλά.

Είδα φεγγάρια να βυθίζονται στη γη και σιντριβάνια να πετάγονται μέχρι τον ουρανό.

Και κάπου, στο ταξίδι μου σήμερα στα στενά και το συμπυκνωμένο οξυγόνο της πόλης μου, θυμήθηκα, πως η blogosfaira μου, έκλεισε άλλον έναν μήνα: ήτοι… συμπληρώσαμε εσύ κι εγώ, εγώ κι εγώ, εσείς κι εγώ, εγώ κι εσείς 9μηνήτικη σχέση!

Αγοράκι ή κοριτσάκι λοιπόν είναι οι λέξεις μου;

Οι σκέψεις μου;

Η ψυχή μου?!

Πηγή εικόνας: merman13.livejournal.com

• Bubbles
• Comments(6)

demon July 21st, 2008

Hey, pst… εσύ… !

Εσύ που κάθεσαι πάνω από το πνεύμα μου κάθε που έχει κεραυνούς και υφαίνεις νύχτες μανιασμένες, νύχτες επιθετικές, γκαζωμένες, φουρτουνιασμένες.

Μπλε και πράσινο τα αγαπημένα μου χρώματα. Πράσινο το μάτι μου και μπλε ο αέρας που περνά μέσα από τον ουρανό για να πει το παραμύθι του.

Ψιτ… εσύ που βάφεσαι και φοράς τα δαχτυλίδια τα μεγάλα. Την μπέρτα τη διάφανη με τις πεταλούδες πάνω. Και το τακούνι που σκίζει το χώμα κάθε που αναπνέεις.

Pst κι εσύ που δένεις τη ζώνη σφιχτά, έτοιμος να χορέψεις πάνω στις γλώσσες των γραμμάτων. Πανέτοιμος να φορέσεις το στέμμα και να ρίξεις αποσμητικό. Για να προσελκύσεις τα όνειρα της ηδονής μου. Και τις κεραίες μου, μαζί.

Πάω να τραγουδήσω στο νερό που με ντύνει.

Κι απόψε… επιπλέω

στο συννεφάκι μου

~

απλώς… τέλειο .-

Πηγή εικόνας: alissia.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(2)

demon July 5th, 2008

Δέσε την κιμωλία σφιχτά ανάμεσα στα δάχτυλά σου και ξεκίνα να μαγνητίζεις στον μπλε βυθό αλογάκια της θάλασσας με τη βοήθεια από ζωντανό αγκίστρι.

Όταν θα ‘ρθουν οι Απόκριες εσύ σε ποια στέγη του κόσμου θα πετάς, ντυμένος όνειρο;

Κι όταν η Πρωτοχρονιά αποφασίσει ξανά να αλλάξει τους χάρτες, μηδενίζοντας το κοντέρ τόσο εξαντλητικά, εσύ με ποιον δείχτη χρονογράφου θα παίξεις ρώσικη ρουλέτα;

Καλοκαίρι είναι τώρα.

Δεν ξέρω σε ποια ουράνια πισίνα έχεις βουτήξει, μα μου χρωστάς. Δολώματα πολλά, δολώματα καλά. Να ψαρέψω ψυχές, να περάσει το φθινόπωρο με τα σκουριασμένα τα φύλλα, να ‘ρθεί ο χειμώνας της λήθης και του πάγου.

Πηγή εικόνας: mladec.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(6)

demon June 12th, 2008

Μόλις βγήκα από το λήθαργο. Ξύπνησα από όνειρο. Και πάτησα ξανά στα πέταλα της γης.

Κρατούσα, λέει, μια απόχη. Αληθινή απόχη, κεντημένη με γυαλάκια, σταλακτίτες καθαρούς, μαγικούς, βγαλμένους από ουράνιες σπηλιές. Κι έτρεχα σε απέραντο λιβάδι. Και τοσοδούλες μέλισσες μου ‘πλεκαν στεφάνι από μόσχους, κερήθρες και βαμβάκι.

Κι εγώ κυνηγούσα, λέει, όνειρα πολλά. Όνειρα πολύχρωμα, πλυμένα, ευχούλες του παρελθόντος και του μέλλοντος. Σαν άστρα λαμπυρίζαν και με καλούσαν. Με τα ονόματά μου. Κι εγώ τις οσφριζόμουν κι έτρεχα ξωπίσω να τις κλέψω ξανά. Και να τις φορτώσω με χάρη στα μάτια μου τα πράσινα και πάλι!

Δικές μου ευχές.

Δικά μου όνειρα.

Δικός μου ύπνος.

Μα τα μάτια μου ήταν πάντοτε ανοιχτά…

Πηγή εικόνων: www.deviantart.com

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(6)

demon May 25th, 2008

Βότσαλα καλογυαλισμένα σα ματάκια. Που πάνω τους ακουμπούν τα πλοκάμια του χρονογράφου.

Μαγική ράβδος γεμισμένη με άμμο. Αλάτι. Νερό. Όστρακα θλιμμένα και σάπια. Ρίζες ουράνιες, βέλη του ήλιου και θάλασσα της σελήνης.

Σέικερ. Shaker.

Κλείδωσε ό,τι σου είναι πολύτιμο. Μέχρι να ξεχάσεις τι είναι πολύτιμο πια για σένα. Ή μέχρι να βρεις εναλλακτικό χρώμα ψυχής. Μετά, αναζήτησε το ραβδί των παιδικών σου χρόνων. Τότε που έκρυβες μέσα σε τσέπες, τσαντάκια, κουτιά και συρτάρια τους θησαυρούς της φαντασίας σου: ένα ραβασάκι, κέρματα, το φτερό από εκείνο το παγώνι που σου είχε γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη, ένα χαρτονόμισμα των 100 δραχμών, το γράμμα από το Βέλγιο όπου μετακόμισε στην 5η τάξη, το αυτοκόλλητο με τον Morten Harket των A-ha!

Κι αφού ξαναμπείς στο ξέφρενο βαγόνι χωρίς χειρόφρενο, με φιλμ διάφανα σαν τα μάτια σου, βάλε και πάλι το χέρι σου μέσα σου. Πιάσε σφιχτά την ψυχή σου, την παλιά. Καθάρισέ την, πλύνε την, φύσηξε δυνατά μέσα στα γρανάζια της και κοιμήσου μαζί. Θυμήσου μαζί της.

Θυμήσου τι είναι πολύτιμο για σένα.

Θυμήσου τι ήταν πολύτιμο για την ψυχή σου…

Πηγή εικόνας: packphour.wordpress.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(2)

demon May 20th, 2008

Τρύπα το σαρκίο μου να δεις τι όνειρα κάνω όταν εσύ λείπεις.

Τρύπα και το στόμα μου να χύσω το μελάνι που ξοδεύω στις σελίδες των ματιών μου.

Φέρε μου λουλούδια. Λευκά, μπλε, πράσινα, πορτοκαλί, πορφυρά, λιλά και θανατηφόρα.

Ένα για την κάθε μία μέρα της εβδομάδας.

Λευκό για το ξεκίνημα. Και κατάμαυρο για τον τερματισμό.

Κι ενδιάμεσα χιλιάδες χαμόγελα. Παιδικά, αθόρυβα, ζουμερά.

Κρότος στο τίποτα. Κρότος στον ωκεανό. Τι να προκαλεί άραγε αυτό το κύμα που βλέπω εγώ στον ουρανό; Και τι γεύση να έχω άραγε όταν με τρυπήσεις με το μεγαλοπρεπές όστρακο του μονόκερου. Του δικού μου παραμυθιού…

Πηγή εικόνας: stungeonstudios.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(2)