Απόψε έμεινα μέσα
Τι θα έκανες για μένα; Πες μου!!!
Ό,τι θες, αρκεί να μου κάτσεις.
Έχω την αίσθηση ότι με θες μόνο για το κορμί μου.
… Κι εγώ!
Τώρα εμένα αυτοί οι διάλογοι γιατί μου θυμίζουν… τα πουλιά του Αρκά; Ας είναι. Ζωογόνος ο έρωτας, δε λέω. Τη 2η μέρα παίρνει το πλοίο από Αθήνα κι έρχεται να με βρει Σαντορίνη. Την 17η μέρα έχουμε κιόλας αγαπηθεί και την 22η αποφασίζουμε να ζήσουμε μαζί. Κι όλα αυτά με την εξής λεπτομέρεια: ότι έγιναν ΑΠΟΛΥΤΑ φυσιολογικά, αβίαστα και με μια απίστευτη άνεση και οικειότητα.
Αν γυρίσω το μπουκάλι ανάποδα, θα χυθεί το κρασί;
Τελικά, απόψε έμεινα μέσα. Δεν ήθελα να δω άλλους βρεγμένους δρόμους και παρ’ολίγον ατυχήματα με μηχανάκια. Ούτε να αιστανθώ τα φρένα να μην πιάνουν και το λάστιχο να πατινάρει.
Δεν ήθελα να δω πρόσωπα γύρω μου, ούτε να με αγγίξουν ξένα μαλλιά. Δεν ήθελα να με ακουμπίσουν υφάσματα άλλων και να προσπαθήσουν να με διαβάσουν μάτια. Ούτε να ακούσω λέξεις που θα ενεργοποιήσουν τον εγκέφαλό μου.
Ήθελα απλώς να μείνω στο κουβούκλιό μου και να ψυχανεμιστώ τον έξω κόσμο, από δω! Ν’αφουγκραστώ ήχους που δεν πονάνε τα αυτιά μου. Και να φαντασιωθώ χαρακτηριστικά που γεμίζουν μονάχα με ομορφιά την οπτική μου οθόνη.
Άναψα όλα τα φώτα στο σπίτι και κοίταξα με περιέργεια τις αντανακλάσεις στα τζάμια τριγύρω. Χόρεψα πάνω στα έπιπλα, κάνοντας πέρα το χαρτομάνι και τα αντικείμενα που με τόση αδιαφορία έχω περισυλλέξει.
Έφαγα, ξεδίψασα και τράβηξα όλες τις κουρτίνες. Και μετά, άναψα όλα τα κεριά που έχουν σκεπάσει το πάτωμά μου. Φιτίλια ποτισμένα με γεύσεις και χρυσόσκονη. Με χοντρά ξυλάκια από κανέλα και φέτες πορτοκαλιού. Με κοχύλια και γαλάζια υγρά. Με αποξηραμένα φυτά και καρπούς στο σχήμα αστεριών.
Χαλάρωσα το σώμα και τις σκέψεις μου και γέμισα δυο ποτήρια με σαμπάνια. Έτσι, για να μη σηκώνομαι για δροσερή γεύση συνεχώς μια και το μπουκάλι έμεινε στο ψυγείο. Έβαλα αλλόκοτα δυνατά Queensryche και τσίτωσα τα μπάσα. Αιστάνθηκα το ταβάνι να σκάει και χιλιάδες κομμάτια σοβά να σκορπίζουν έξω. Κι αποκοιμήθηκα σκεπτόμενη πόσο θέλω να μείνω ξύπνια απόψε, μέσα, μακριά από τ’άστρα και τη ζαλάδα της σελήνης…
Πηγή: fallenangel.pblogs.gr/