Είναι αλλόκοτο
demon September 6th, 2008
Είναι σα να πιάνεις τις στάλες. Δε διαπερνούν ποτέ τα δάχτυλά σου. Δε χάνονται ποτέ μέσα στο δέρμα σου. Δεν αλλοιώνεται ποτέ το σχήμα τους, το δάκρυ τους. Έτσι, πέφτουν πάνω σου και μένουν πάντα εκεί. Αγγίζεις τις σταλαματιές και βλέπεις μέσα από τα γυαλάκια τους. Σαν πολυέλαιος. Υγρός πολυέλαιος. Αυτό είναι!
Νιώθω σαν το πορτοκαλί. Απόχρωση κάποιου ζωηρού χρώματος. Ηχώ ζουμερών σκέψεων.
Echo… Echo… Echo ~
Μέσα στα δέντρα, κάτω από μυρωδιές ζωής, πάνω σε ρίζες που κρατάνε τα πάντα εκεί που γεννήθηκαν.
Νιώθω πέτρα. Στο παντού. Σκεπάζω, κρατώ δροσερές τις ηλιαχτίδες, αντανακλώ, ελκύω, κρύβω, έχω βάρος, υπόσταση. Κι ανήκω, και μπορώ να χτίσω, κι έχω τριγύρω πέπλα από τη ζωή την ίδια.
Πηγή εικόνων: www.deviantart.com