Ο μύθος των χρωμάτων
demon September 27th, 2008
Κρατούσε όσο πιο σφιχτά άντεχε εκείνες κει τις ζωντανές φυσαλίδες που αναπηδούσαν πάνω στον σκληρό κορμό. Κοιτούσε με τόσο ζήλο μέσα τους και περίμενε να καθρεφτίσουν ξανά και ξανά τα χρώματα της ίριδας. Δεν τολμούσε να περπατήσει, να κουνηθεί. Ούτε να ανασάνει καλά-καλά, μήπως και του σπάγανε. Μήπως και γινόντουσαν και πάλι αέρας διάφανος, αόρατος. Τις λάτρευε τις μπουρμπουλήθρες και τα όνειρα. Κι έτσι τα δέντρα του κάναν τη χάρη και τον άφηναν να τα κουβαλά. Του γεννούσαν φουσκάλες λαμπερές, παραμυθάτες κι εκείνος μετακινούσε τα δέντρα κάθε τόσο, για να μη βαριούνται. Για να ξεπιάνονται…
Πηγή εικόνας: www.shazeensamad.com