Μαύρο βέλο
demon June 14th, 2008
Σκέφτομαι… πάλι…
Όταν η ζωή σου είναι δύσκολη, δυσβάσταχτη, στριφνή, τι ακριβώς συμβαίνει όταν γίνεστε δύο; Γίνεται πιο εύκολη, μένει το ίδιο, γίνεται δυσκολότερη;
Τι περιμένουμε όταν κάνουμε σχέση; Να μας διευκολύνουν τη ζωή; Να μας λύσουν τα προβλήματα;
Περίμενα να με κάνεις ευτυχισμένη, χαμογελαστή, να με στηρίξεις, να μου δώσεις ιδέες… Τι να κάνω με τη ζωή μου.
Σε παρακαλώ. Μη μου πεις ότι αν περίμενα από άλλον να μου τα δώσει αυτά, έχασα. Δε χρειάζομαι κοινοτυπίες. Ούτε εξυπνάδες από ανθρώπους που ακολουθούν τις ζωές των άλλων με ένα μπλάνκο στο χέρι.
Τα ξέρω όλα αυτά. Τα ψάχνω χρόνια τώρα. Τα έχω πει κι εγώ. Τα βλέπω.
Νιώθεις ποτέ σου ότι θες να μείνεις μόνος;
Δε νιώθεις ουδέποτε την ανάγκη να καθίσεις μόνος σου; Να μη με βλέπεις;
Αιστάνομαι τόσο χωμένη τώρα. Σα πουλί που έχει αφήσει το κεφάλι του μέσα στα σωθικά του, πάνω στα πούπουλα, πάνω στα φτερά που το κάνουν να πετά. Κι όμως τώρα δεν πετά. Το μέσο που το στέλνει ψηλά, το έχει καταπλακώσει με το κεφάλι του. Τις σκέψεις του. Το κέντρο επιχειρήσεων!
Σκέφτομαι όλα αυτά που με θυμώνουν σε σένα.
Όλα αυτά που μου έχουν συμβεί τους μήνες που είμαστε μαζί.
Την αλλαγή. Στο σώμα μου. Στα χείλη μου. Στα μάτια μου. Στα δάχτυλα, την καρδιά, την ψυχή, τη λάμψη μου.
Τσαντίζομαι. Τα έχεις κάνει σκατά. Αυτό νιώθω. Πώς να στο πω; Τι να σου πω; Στο είπα…
Να σου πω. Όταν δεν είσαι καλά μέσα σου, φταις εσύ, φταίει ο άλλος, φταίτε μαζί;
Όταν δεν είσαι καλά και έχεις σχέση, αλλάζει το βάρος, το ποιος, το τι;
Ή παραμένεις εσύ;
Να βρω το νήμα θέλω. Εγώ φταίω που αιστάνομαι έτσι τώρα; Εσύ φταις; Εμείς φταίμε;
Σα να κλίνω ρήμα είναι. Κι όμως, πρέπει να είναι σημαντικό αυτό που μόλις σκέφτηκα.
Όταν είσαι μόνος, φταις εσύ. Όταν είστε δύο;
Πηγή εικόνας: medok.deviantart.com
