demon December 25th, 2009

Έγινε και αυτό! Εγώ δοκίμασα από τη… χηνόπαπια και έφαγα, ναι έφαγα, γέμιση σήμερα. Απίστευτο. Έχω και τα πειστήρια, αμέ.

Χθες το βραδάκι λοιπόν, αφού την έσπασα σε όλους παραγγέλνοντας πίτσα (!), ανοίξαμε 3-4 διαφορετικά κρασιά και μετά τις 00:00 καθίσαμε κοντά στο τζάκι, πίναμε, μιλάγαμε, γελάγαμε, ακούγαμε μουσική, θυμόμασταν, ευτυχούσαμε! Πόσο μου αρέσουν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά δεν περιγράφεται.

Νωρίτερα είχε ξεκινήσει η διαδικασία για την χηνόπαπια και τη γέμισή της. Βοήθησα κι εγώ στο γέμισμα. Φτιάξαμε και σγουρόπιτα. Δε μου άρεσε ιδιαίτερα, εξαιτίας του φύλλου της. Μύρισε το σπίτι πορτοκάλι και δαμάσκηνα και κουκουνάρι και κάστανα και… οικογένεια!

Χρόνια πολλάααααα… Είναι καλά. Είμαι καλά. Και του χρόνου να υπάρχουμε για να ξαναβρεθούμε γύρω από μια ιδέα, ένα τραπέζι, ένα γέλιο βροντερό και πολλά χάδια στο μυαλό μας.

Υ.Γ. Έλαβα δώρο από τα «πεθερικά» μου, ένα περιδέραιο. Ευχαριστώ σας…

• Xxx You !
• Comments(7)

demon December 9th, 2009

Μόλις ξύπνησα.

Ούτε 5 ώρες.

Μα δεν άντεχα άλλο. Τα έχω κάνει σκατά. Κοιμάμαι στις 11:00, ξυπνάω στα μισά της μέρας και δουλεύω όλο το βράδυ: η χαρά μου.
Αλλά και το βράδυ σώνεται κάποτε… Η μοίρα του και η απογοήτευσή μου.

Κάπως έτσι είπα να κόψω μια μέρα στη μέση, σα ζουμερό λεμόνι, και να κοιμηθώ από τα μεσάνυχτα. Να ξυπνήσω όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι νωρίς-νωρίς -μισώ τους νορμάλ ανθρώπους-, και να γυρίσω τούμπα την κλεψύδρα.

Τα λατρεύω τα βράδια. Πάντα μπορούσα να αποδώσω καλύτερα όταν το τεράστιο μαντεμένιο καπάκι σκέπαζε το φως. Από το σχολείο. Είναι στα γονίδια. Είναι και στο κεφάλι. Είναι και στο κέφι. Και στη λόξα μου.

Κάπως έτσι, έχει πάει 05:28 κι εγώ είμαι στη μέση του πουθενά, ανάμεσα σε σαλόνι και γραφείο, να χαζεύω τη σειρά με τα λαμπιόνια που τρέχουν σα φωτεινά μυρμήγκια πάνω-κάτω στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Άναψα και τα κεριά μου γύρω μου, έβαλα και το Μάτι μέσα που χάλαγε κόσμο -πάλι!- και προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι κάνω!

Άντε, καλή δουλίτσα… Καλημέρα κόσμε της γης. Για άλλη μια μέρα!

• Bubbles
• Comments(0)

demon December 7th, 2009

Ναι, ναι σου λέω! Είμαι ακόμη ξύπνια. Τα πάντα όλα! Μα όλα… Κι όταν θα τεζάρω τα ίδια θα λέω. Να μου το θυμηθείς.

Ένα χάος γλυκό. Μία δίνη δημιουργική που συνεπαίρνει τη διάθεση και τη φαντασία και παίρνει όλους τους δείκτες του φάσματος μαζί. Επιχείρηση σκούπα. Από την καλή κι από την ανάποδη.

Εσύ όμως να πας, ε; Να ξυπνήσεις, τα πλυθείς, να διαλέξεις ρούχα και πρόσωπο, να βγεις, να οδηγήσεις, να γνωρίσεις, να μιλήσεις, να σκεφτείς και να πράξεις. Και μετά να μπεις και πάλι στο κουρδιστό κουτί σου.

Άντε, καλή βδομάδα. Ξενυχτισμένη θα είναι. Αλλά άμα ξετρελαθείς τελικά κι εσύ με το αποτέλεσμα, τι θα μου λες;

Κούκλα, κούκλα βγαίνει. ΦΤΟΥ ~

Πηγή εικόνας: kbauer.deviantart.com

• Bubbles
• Comments(4)

demon June 5th, 2009

Να το πω, να μην το πω. Να το πω, να μην το πω…

Δε θα το πω! Το νιώθω όμως.

Πάλλομαι ολόκληρη και μόνο στη σκέψη. Θα ξαναχρησιμοποιήσω σήμερα κάτι που έχω αφήσει εδώ και πολύ καιρό. Να σταθεί, να σκουριάσει, να γεμίσει κηλίδες από το χρόνο, να βαρύνει, να ξεχαστεί.

Τη φωνή μου!

Θα τη βάψω ίριδα και θα κλέψω το πεντάγραμμο που στέκει με την πλάτη ίσια και το κεφάλι ψηλά, πάνω στο πιάνο.

Φωνή…………………………. ΦΩΝΗ! Την έχω και θα σου τη δώσω για να ισορροπήσει πάνω στους ηλεκτρονικούς ήχους σου. Να δούμε αν θα πατήσει καλά, σωστά ή θα αναμείξει όλα τα ημιτόνια της παρτιτούρας. Τόνος-τόνος-ημιτόνιο… Φωνή! Παύση. Δίεση. Φόρτε. Γεμάτο αααααα…

Κεραυνός μες τη στεντόρεια φωνή!

Πηγή εικόνας: christinanag.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(3)

demon May 10th, 2009

Παιχνίδι! Και το χρειάζομαι. Με κάλεσε η Ευούλα.

Πλάκα τρελή θα είχε να χιονίσει αυτή τη βδομάδα.

Πάνω στα βλέφαρά μου, πάνω στο κορμί μου, στις ρώγες μου και στη φαντασία μου. Τόσο δυνατά που να το πιστέψω. Και να το δω.

Έρχονται οι 5 ευχές που θα κάνω. Αλλά με βάλαν να το γειώσω γιατί ποιος με κατεβάζει μετά από το συννεφάκι μου, οπότε θα ακολουθήσω τη συνταγή, για να μην ξεχωρίσω από το πλήθος αυτή τη φορά!

Τι θα έκανα αν είχα πολλά-πολλά-ασφυκτικά πολλά χρήματα. Αλλά… μόνο 5 πράγματα! Είπαμε. Αν πετάξω γω κει πάνω, ούτε κεραυνός δε με κατεβάζει. Μόνο χιόνι. Χιόνι ίσως!

Θα αγόραζα τη μηχανή των ονείρων μου και θα την έφτιαχνα στα μέτρα μου. Α, και θα την έτρεχα στην πίστα μου. 1

Θα έχτιζα ένα γυάλινο σπίτι πάνω στην κατάδική μου παραλία, με κανονικό στούντιο ηχογραφήσεων μέσα! (ή μήπως θέλω βουνό; Το στούντιο μένει πάντως.) 2

Ακούω Ella και Louis και λιώνω με «Can’t we be friends?” Βάσκες! Πάμε παρακάτω.

Θα ταξίδευα σε όλο τον κόσμο και θα ζούσα για μερικούς μήνες σε αρκετές από τις χώρες που επισκέπτομαι. 3

Θα χάριζα τα πιο όμορφα πράγματα που βρίσκω μπροστά μου στους φίλους μου, σε ανθρώπους που εκτιμώ και που μπορεί να μην είναι φίλοι μου (ακόμη) και φυσικά, στους γονείς και θείους μου. 4

Θα έφτιαχνα ένα δικό μου νησί από την αρχή. Με καινούργιους νόμους (!) αναρχίας κι αξιοπρέπειας, στο οποίο θα ζούσαν κανονικά κάτοικοι. Πολύ ευτυχισμένοι και νιώθοντας αξιοκρατία και δικαιοσύνη, ελπίζω. τέλος

Ονειρευτείτε ρε… να δω τι θα καταλάβετε! Υπνωτίζω τους: αγγελάκι, πολυμορφικό αυτοκινητάκι, Βάσκες, Μάνο και Johnny boy! Έεεετσι, μόνο άντρες.

Πηγή εικόνας: dm3t-7zen.deviantart.com

• Παίζω-παίζεις... δε με παίζετε!
• Comments(6)

demon May 8th, 2009

Ένα σύντομο ταξίδι έκανα χτες. Επέστρεψαν οι γονείς μου από Πορτογαλία, όπου έμειναν για πάνω από 10 μέρες και είχαν πολλά να μου διηγηθούν.

Για ξενοδοχεία 18 ορόφων που ήταν πύργοι, για ποτάμια και ομίχλες, για ταξιτζήδες που πήγαιναν σαν τρελοί ακούγοντας κλασική μουσική, για απίστευτα μοντέρνα γλυπτά και κατασκευές ακόμη και σε κάθε χωριό, για ευγένεια και θρησκευτικότητα, για κρέας και ψάρι, για εμφανισιακές ομοιότητες με εμάς, τους Έλληνες.

Χάρηκα απίστευτα πολύ που αυτοί οι δύο άνθρωποι, πέρασαν ή έχουν αρχίσει να περνάνε όπως τους αξίζει. Που βάζουν σιγά-σιγά και πάλι την πολυτέλεια στη ζωή τους. Που φεύγουν από την καθημερινότητα, την οποία δε χρειάζονται και δεν τους επιβάλλεται πλέον.

Ταξίδια.

Ξεκινάς. Φτάνεις. Προσπαθείς να γνωρίσεις όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα. Να μάθεις, να απολαύσεις, να δοκιμάσεις, να μοιάσεις, να εκτιμήσεις.

Ταξίδια… παντού. Κάθε στιγμή που φεύγεις.

Αλλά εκείνα που σε μεταφέρουν σε πραγματικές τοποθεσίες είναι απίστευτος θησαυρός.

Πηγή εικόνας: rochellelea.deviantart.com

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(10)

demon May 4th, 2009

Πέρασα πανέμορφα. Ήταν από τις εκπληκτικότερες μέρες όλης μου της ζωής και φυσικά, από τα πιο εξαιρετικά γενέθλια ever! Κι ευχαριστώ όσους με σκέφτηκαν θετικά αυτές τις μέρες, όσους έκαναν αιθέριες ευχές για μένα, αλλά και όσους με τίμησαν με μια επίσκεψη από το πραγματικό μου σπίτι κι από το διαδικτυακό: την blogosfaira μου! Η οποία, κλείνει σήμερα τη συλλογή 18 ολόκληρων κλειδιών-μηνών κοντά σας…

Όλα μαζί!

Και τι δεν έκανα την περασμένη βδομάδα. Έκλεισα δουλειές, έκλεισα συμφωνίες, έκλεισα ανοιχτούς λογαριασμούς. Αντιμετώπισα πανάθλιους, δειλούς ανθρώπους, σφούγγισα τα σάλια τους και τα έκανα στάχτες!

Γιόρτασα κοντά με ανθρώπους που μου είναι σημαντικοί, που με κάνουν σημαντική και που μου έχουν προσφέρει ό,τι έχουν. Βγήκα βόλτες, περπάτησα, διάλεξα, χάζεψα, φόρεσα, γεύτηκα, φωτογραφήθηκα, έπαιξα, αγκάλιασα, φίλησα, χόρεψα, χάιδεψα και είδα. Γνώρισα και πάλι τη σημαντικότητα του να έχεις ανθρώπους γύρω σου.

Ανθρώπους που να θέλουν να είναι μαζί σου. –

Φέτος, σε αντίθεση με άλλες χρονιές, ο 2ήμερος εορτασμός των γενεθλίων μου, έγινε… 3ήμερος. Τελείως όργιο δηλαδή!

Κι η Πρωτομαγιά, η ΜΕΡΑ ΜΟΥ, ήταν αρωματισμένη με απίστευτη αγάπη και συντροφικότητα. Με ένα πρωινό γεμάτο σοκολάτα, με δώρα, με σπιτικό δείπνο, με εκπλήξεις και κυρίως με την τόλμη του άντρα να μπει σε κατάστημα, να διαλέξει ό,τι του αρέσει και να μου το προσφέρει ανυπόμονα!

Ξετρελάθηκα.

Και το Σάββατο στόλισα τον εαυτό και το σπιτικό μου και προσκάλεσα ανθρώπους που μου είναι συμπαθείς, που θέλω να τους γνωρίσω καλύτερα αλλά και ανθρώπους που έχουν ήδη αποδείξει ότι θέλουν να είναι στη ζωή μου.

Την Κυριακή έπεσε φυσικά φασίνα. Τέσσερα πλυντήρια, συμμάζεμα, η… αναστήλωση του σπιτιού και της κουζίνας (lol), οι γάτες, το μπάσκετ κι ένα δίμετρο κορμί (σιωπή!) που χρειαζόταν επειγόντως έναν να το κρατάει κι έναν να το περιποιείται! Γλυκιά κούραση.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

+

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Μιχάλη μου! (για όλα)

• Bubbles
• Comments(14)

demon May 1st, 2009

 shhhhh…………………………………………………………………………..

Πρωτομαγιά = ΈΧΩ ΓΕΝΕΘΛΙΑ

άνοιξε όλες τις πύλες, όλους τους δείχτες, όλες τις ακτίνες, τα όστρακα, τα όνειρα.

Βγαίνω σεργιάνι. Σήμερα θα μάθω να πετάω………………

Πηγή εικόνας: katrinastranger.deviantart.com

• Internet
• Comments(8)

demon April 29th, 2009

Πέταλα ορθάνοιχτα, πεντακάθαρα, διαυγή σα μάτια. Απλώνονται σα δίχτυα, σαν πλοκάμια ή σαν ένα μωρό που τεντώνεται, και γεμίζουν όλη την επιφάνεια του δωματίου. Κάθε κουτάκι του ξύλινου πατώματος. Ντόμινο.

Αριθμοί.

Όχι πάλι αριθμοί. Μη με αναγκάσεις να πρέπει να θυμάμαι καινούργιους αριθμούς. Μεγαλύτερους.

«Πρέπει να είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που χαίρεται τόσο με το θέμα γενέθλια» μου χαχάνισε μια φίλη. «Εγώ χωρίς πάρτυ δεν ένιωθα γενέθλια», μου συμπλήρωσε το μεσημεράκι που τα λέγαμε στα πεταχτά.

Εγώ πάλι χωρίς χαρά δε νιώθω τα γενέθλιά μου. Είναι σα μαγνήτης που με καλεί σε διονυσιακά, εγκεφαλικά όργια, με κάποια ύλη, πολλή σοκολάτα, σαμπάνια, χρώμα, έλξη, φαντασιώσεις, επιθυμίες, απληστίες και τις όποιες ελλείψεις να λειτουργούν σα πώμα. Όχι πτώμα ρε. Πώμα.

Κείνο κει που κουμπώνει στο στόμα του μπουκαλιού, για να μην τρέχουν άλλο τα σάλια του. Η θλίψη, η μιζέρια, η φοβία, ο εφιάλτης, η δυστυχία. Χάρισμά τους!

Και με συνοπτικές διαδικασίες πάμε στην ευχούλα, γιατί… 2 και σήμερα!

Δεν μπορώ να το αποφύγω. Υγεία. Υγεία ναι. Αυτό θα ζητήσω. Θυμάσαι τότε που έλεγα πως αν έχεις υγεία αλλά είσαι δυστυχής δε θα την απολαύσεις, ενώ αν είσαι άρρωστος αλλά τουλάχιστον ευτυχισμένος με κάποιον τότε είσαι σε καλύτερη μοίρα; Εξακολουθώ να το πιστεύω. Αλλά επειδή μεγαλώνουμε, μαζί και οι γονείς, οι συγγενείς και οι φίλοι μας, άντε και οι γατούλες μας, υγεία λέω. Πρώτα για τους αγαπημένους μου και μετά για μένα. Όχι άλλες ζαλάδες. Τ’ακούς; Αλλιώς θα πάρω τη μηχανή μου όπως και να ‘χει και θα φύγω. Που θα το κάνω δηλαδή… Έχω χρόνια ακόμη για να γεράσω. Ας γίνω πρώτα σοφή και μετά… ερείπιον.

(αυτό Μου εύχομαι)

Πηγή εικόνας: akaeya-lovely.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(4)

demon April 28th, 2009

Χαλίκι αόρατο σκάλωσε στην κάννη.

Πού’ντος ο ήλιος;

Σκάναρα όλα τα φανάρια σήμερα. Και κάθε μπατσαριό πεζό, που σταμάτησε για μπουγάτσα, καφέ, χειραψία, παρατήρηση, μούντζα!

Ναι, αμέ. Φυσικά κι έριξα. Λες να τρεπόντουσαν τα δαχτυλάκια μου να ανοίξουν διάπλατα μπροστά σε… όργανο; (που λέει κι ο μπάμπας μου)

Πήγα και εφορία. Και ΟΑΕΔ. Και φυτώριο. Και στο ναό, για εκλεράκι. Τι να κάνω, μου ήρθε η περίοδος.

Και βραδάκι, αφού ρούφηξα αέρα πατησσιώτικο από τον προσωπικό μου, εναέριο κήπο, μαζεύτηκα εις τα ενδότερα (στη γραφειάρα μου κοινώς) για να γράψω, να μιλήσω με πελάτη, να καταστρώσω σχέδιο, να ψάξω τη δομή των ηλεκτρονικών καταστημάτων, να δουλέψω.

Οκ, 3 και σήμερα. Να μην ξεχνιόμαστε. Ροζ Πάνθηρας. Μπουμ, μπουμ, Νόνη το Κανόνι. Γλειφιτζούρι. Σοκολάτα-πορτοκάλι. Και οι αγγελίνες μου στο ταβάνι. Χωρίς το κρυφτό.

ευχούλααααα… Playful

γεμάτο μπολ. Γεμάτη ζωή. Γεμάτη μέρα. Γεμάτη, σταλακτένια στιγμή. Κι ένα στόμα, μόνιμα ανοικτό. Σαν χρυσόψαρο, σαν κομμάτι παζλ, σαν ουρίτσα τρωκτικού, σαν κοιλίτσα μωρού. Μάτι ηλιαχτίδα, σφύριγμα που να κολυμπά δίπλα σε όλα τα δελφίνια και οσμή που να δένει όλα τα κορδόνια του δάσους. Για να μη χάσω ποτέ-ποτέ ό,τι μπορώ να ζήσω!

(αυτό Μου εύχομαι)

Πηγή εικόνας: donotattempt.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(2)