demon May 16th, 2009

Εκκίνηση.

Πρωινά χάδια. Στρώσιμο κρεβατιού. Πλύσιμο δόντια, πρόσωπο, σαπούνι, τονωτική lotion, αποσμητικό, καθάρισμα αυτάκια, χτένισμα, πιάσιμο μαλλιών. Ντύσιμο και μετά παπούτσια. Τάισμα οι γατούλες, άλλαγμα στο νερό τους, άντε και μπόλικο παιχνίδι μαζί τους.
Τσεκάρισμα τι περιέχει το σακίδιο. Πορτοφόλι, γυαλιά ηλίου, κραγιόνι, κλειδιά, χαρτιά, κλειδί μηχανής, κάρτα πάρκινγκ, κινητό τηλέφωνο.

Διαδρομή. Ανάσα. STOP!

Σύνταγμα. Συνάντηση στον 6ο. Το ταχύτερο ραντεβού ever. Μόλις 7 λεπτά και φεύγω με τις κασέτες μέσα σε μια μοβ σακουλίτσα. Την πήρα τη δουλειά. Έχω μια βδομάδα μπροστά μου για να τα καταφέρω. Από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει, επαγγελματικά.
Πέρασμα από το αγαπημένο μου κατάστημα στην Πλάκα. Αγορά ενός μεταξωτού ¾ παντελονιού. Και μετά, ένα γρήγορο πέρασμα από τον 2ο όροφο του Hondos στην Ερμού, για να πάρω ακόμη ένα FILA σουτιέν, μαύρο αυτή τη φορά, χωρίς μπανέλα. Με έχουν κουράσει τα θηλυκά σουτιέν. Το στήθος μου διαμαρτύρεται. Κι αυτό είναι τελικά το αντίτιμο του να έχεις μεγάλο στήθος. Δυο σακούλες, ένα χαμόγελο κι επιστροφή στη μηχανή.

Δυο-τρία γρήγορα τηλεφωνήματα για τη συνέχεια. Έχω ραντεβού στις 17:30 κι ενδιάμεσα πολύ δουλειά.

Επιστροφή στο σπίτι. Διαδρομή. Ανάσα. STOP!

Αλλαγή σε ρούχα άνετα, δροσερά, λίγα! Ξυπόλητη (πάντα), με τα μαλλιά σηκωμένα. Χαϊδεύω τις γάτες, τις βάζω μέσα στο σπίτι, ανοίγω όλα τα παράθυρα. Την πόρτα στην κουζίνα. Βάζω μουσική. Κάτι σε Epica, Theatre of Tragedy ή Haggard. Συγκέντρωση όλων των σημειώσεών μου, άνοιγμα υπολογιστή, τοποθέτηση μαύρου τηλεφώνου δίπλα μου. Και ξεκινώ μέχρι να ξεχάσω τι κάνω!

Τερματισμός.

Κάπου κει, στο τελευταίο στοπ τελειώνει και η σημερινή μου διαδρομή. Μέσα σε μια κλεψύδρα από τζάμι τσουλάω κι εγώ από τη μία θήκη στην άλλη. Με γυρνάνε και ξανά από την αρχή. Μόνο που για τώρα, ευτυχώς, πέφτω στα μαλακά. Πάνω σε εκατομμύρια κόκκους άμμου!

Καλό Σαββατοκύριακο, guys.

Πηγή εικόνας: inertiak.deviantart.com

• Bubbles
• Comments(4)

demon May 13th, 2009

Μέσα από κόμπους ανηφορίζω κι αγγίζω το πάτωμα, τα πέταλα, τη γη και ισορροπία μου.

Μουσική ξανά και νότες κρεμασμένες σαν κορνίζες. Τόσο δεικτικά.

Όνειρο που πέθανε ξαπλωμένο. Κι εγώ ν’αναρωτιέμαι αν είχε νόημα να κάνω τότε κείνα κει τα ταξίδια. Τα ζαχαρωτά. Τα μακρινά. Τα πονηρά. Τα δύσκολα. Τα ασταθή.

Δεν έχω άλλη ανάσα για να πλέξω παραπάνω κοτσίδες στον ήλιο. Θα καθίσω ήσυχα. Εδώ. Στη γωνιά του κήπου μου. Μέσα στην αιώρα.

Να κοιτάζω το φεγγάρι που ξαναφόρεσε δαντέλες.

Γλυκό του κουταλιού κι εγώ, με ανοιχτό το στόμα, να περιμένω το μεταλλικό χέρι να προσγειωθεί πάνω στη γλώσσα μου.

Πηγή εικόνας: maplerose-stock.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(2)

demon May 12th, 2009

Ξαναπήγα. Αμέ!

Γύρισα όπως-όπως χτες, ξάπλωσα για πολύ λίγο, καβάλησα και ξαναπήγα στην Ανθοκομική Έκθεση του Νέου Πάρκου Γουδιού (και πράσινα άλογα). Πρώτη επαφή, το Σάββατο το πρωί με ελάχιστο κόσμο ακόμη. Νομίζω πως είναι η πρώτη της φορά, της έκθεσης. Ήταν όμορφα όμως. Α, και για όποιον ενδιαφέρεται να πάει, επειδή δεν πρόκειται να βρείτε άκρη με το ποιο είναι το Νέο, Μητροπολιτικό και παπαριές Πάρκο Γουδιού σας το λέω εγώ. Για να μη νομίζετε ότι θα βγάλετε άκρη με τα πανό δηλαδή: παίρνουμε την Κατεχάκη; Και στρίβουμε εκεί που λέει Badminton. Συνεχίζουμε, σα να βγαίναμε από την πίσω μεριά της αλάνας, στην καρδιά σχεδόν του Γουδιού. Εκεί είμαστε.

Μία πολύ μικρή όαση από λουλούδια, από τον Συνεταιρισμό Φυτωριούχων Αττικής, αν δεν κάνω λάθος, με λογής λουλούδια, θάμνους, δέντρα, σπόρους, βολβούς, συνθέσεις και γλάστρες. Το μόνο που θα σας πω είναι πως κατάφερα να βρω γατόχορτο εδώ. Πως λέμε κουτόχορτο; Για το Κουβαράκι, το βλαμμένο μου ό,τι πρέπει. Θα τους το φυτέψω, θα γίνει πρασινάδα άγρια κι ελπίζω έτσι να παρατήσουν στην ησυχία τους τα υπόλοιπα φυτά μου, τα μαλακισμένα τα γατιά μου. Τα οποία τρώνε ό,τι πράσινο. Μαζί και το άνθος, μαζί και το κοτσάνι. Τι… ζώα!

Α, ναι. Αυτή την εποχή γνωρίζω κόσμο. Εκεί που λες πως μεγάλωσες και γίνεσαι πιο δειλός, πιο μαζεμένος και δεν ξεχωρίζεις εύκολα, μια και οι άνω των 30 θεωρούνται σίγουρα όχι νέοι πια… τσουπ… γνωριμίες! Κάπως έτσι νομίζω πως έκλεισα και μια ηχογράφηση χωρίς να πολυκαταλάβω πώς έγινε αυτό! Πάνε και κάποια χρόνια από τότε (που τραγουδούσα)…

Y.Γ. Ευχάριστο ήταν το Star Trek. Στο Σπerminator θα πας μόνος, love!

• Bubbles
• Comments(6)

demon May 10th, 2009

Παιχνίδι! Και το χρειάζομαι. Με κάλεσε η Ευούλα.

Πλάκα τρελή θα είχε να χιονίσει αυτή τη βδομάδα.

Πάνω στα βλέφαρά μου, πάνω στο κορμί μου, στις ρώγες μου και στη φαντασία μου. Τόσο δυνατά που να το πιστέψω. Και να το δω.

Έρχονται οι 5 ευχές που θα κάνω. Αλλά με βάλαν να το γειώσω γιατί ποιος με κατεβάζει μετά από το συννεφάκι μου, οπότε θα ακολουθήσω τη συνταγή, για να μην ξεχωρίσω από το πλήθος αυτή τη φορά!

Τι θα έκανα αν είχα πολλά-πολλά-ασφυκτικά πολλά χρήματα. Αλλά… μόνο 5 πράγματα! Είπαμε. Αν πετάξω γω κει πάνω, ούτε κεραυνός δε με κατεβάζει. Μόνο χιόνι. Χιόνι ίσως!

Θα αγόραζα τη μηχανή των ονείρων μου και θα την έφτιαχνα στα μέτρα μου. Α, και θα την έτρεχα στην πίστα μου. 1

Θα έχτιζα ένα γυάλινο σπίτι πάνω στην κατάδική μου παραλία, με κανονικό στούντιο ηχογραφήσεων μέσα! (ή μήπως θέλω βουνό; Το στούντιο μένει πάντως.) 2

Ακούω Ella και Louis και λιώνω με «Can’t we be friends?” Βάσκες! Πάμε παρακάτω.

Θα ταξίδευα σε όλο τον κόσμο και θα ζούσα για μερικούς μήνες σε αρκετές από τις χώρες που επισκέπτομαι. 3

Θα χάριζα τα πιο όμορφα πράγματα που βρίσκω μπροστά μου στους φίλους μου, σε ανθρώπους που εκτιμώ και που μπορεί να μην είναι φίλοι μου (ακόμη) και φυσικά, στους γονείς και θείους μου. 4

Θα έφτιαχνα ένα δικό μου νησί από την αρχή. Με καινούργιους νόμους (!) αναρχίας κι αξιοπρέπειας, στο οποίο θα ζούσαν κανονικά κάτοικοι. Πολύ ευτυχισμένοι και νιώθοντας αξιοκρατία και δικαιοσύνη, ελπίζω. τέλος

Ονειρευτείτε ρε… να δω τι θα καταλάβετε! Υπνωτίζω τους: αγγελάκι, πολυμορφικό αυτοκινητάκι, Βάσκες, Μάνο και Johnny boy! Έεεετσι, μόνο άντρες.

Πηγή εικόνας: dm3t-7zen.deviantart.com

• Παίζω-παίζεις... δε με παίζετε!
• Comments(6)

demon May 8th, 2009

Ένα σύντομο ταξίδι έκανα χτες. Επέστρεψαν οι γονείς μου από Πορτογαλία, όπου έμειναν για πάνω από 10 μέρες και είχαν πολλά να μου διηγηθούν.

Για ξενοδοχεία 18 ορόφων που ήταν πύργοι, για ποτάμια και ομίχλες, για ταξιτζήδες που πήγαιναν σαν τρελοί ακούγοντας κλασική μουσική, για απίστευτα μοντέρνα γλυπτά και κατασκευές ακόμη και σε κάθε χωριό, για ευγένεια και θρησκευτικότητα, για κρέας και ψάρι, για εμφανισιακές ομοιότητες με εμάς, τους Έλληνες.

Χάρηκα απίστευτα πολύ που αυτοί οι δύο άνθρωποι, πέρασαν ή έχουν αρχίσει να περνάνε όπως τους αξίζει. Που βάζουν σιγά-σιγά και πάλι την πολυτέλεια στη ζωή τους. Που φεύγουν από την καθημερινότητα, την οποία δε χρειάζονται και δεν τους επιβάλλεται πλέον.

Ταξίδια.

Ξεκινάς. Φτάνεις. Προσπαθείς να γνωρίσεις όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα. Να μάθεις, να απολαύσεις, να δοκιμάσεις, να μοιάσεις, να εκτιμήσεις.

Ταξίδια… παντού. Κάθε στιγμή που φεύγεις.

Αλλά εκείνα που σε μεταφέρουν σε πραγματικές τοποθεσίες είναι απίστευτος θησαυρός.

Πηγή εικόνας: rochellelea.deviantart.com

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(10)

demon April 26th, 2009

Είμαι ΕΚΕΙ. Κάπου εκεί. Και νιώθεις ότι τούτο το αέρινο άλογο καλπάζει πάνω από το καπέλο σου.

Δεν μπορείς να με δεις, μόνο να μυρίσεις τα χνάρια μου πάνω στα πλακάκια. Όπως οι σκύλοι οσμίζονται το άρωμα του δέρματος. Κείνο που γεννά φόβο.

Παράλληλες στιγμές. Χειρότερες από τις ζωές. Γιατί οι ζωές είναι αιχμηροί κύκλοι, που αλλάζουν φορά, προσανατολισμό, κυψέλη και βασίλισσα.

Γλείψε για τώρα τη Μουσική μου.

Και μη με κυνηγήσεις, μέχρι να ανοίξεις τα μάτια και η τελευταία νότα πέσει στα πέλματά σου.

Πηγή εικόνας: insp88.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(2)

demon April 16th, 2009

Είμαι τόσο ενθουσιασμένη. Έχω στοιβάξει ρούχα, προσωπικά είδη και χαζομαρούλες μέσα στις βαλίτσες της μηχανής. Μου αρέσει που θα έπαιρνα μονάχα ό,τι χρειάζομαι. Αλήθεια πήρα μόνο τα απολύτως απαραίτητα!

Και κάτι για να μη βαριέμαι. Τα ακουστικά για το mp3 κινητό μου, τη φωτογραφική μηχανή-γομάρι, γυαλιά ηλίου, κραγιόνι κι άλλες τέτοιες μαλακίες, ένα σημειωματάριο με φούξια στιλό, ψαλίδι, λίμα, φορτιστή x2, τη Σπιρουλίνα μου…

Οι γάτες μου θα μείνουν μόνες τους. Στο μπαλκόνι του σπιτιού. Να αλωνίζουν, να ανησυχούν τους γείτονες, να κοιτάνε κάτω την κίνηση και τα φώτα.

Γεμίζω το πράσινό μου μάτι μουσική. Τα μαλλιά μου μπόλικο έρωτα και σπίθες, το σώμα μου λέξεις και τόνους, τα χείλη μου τις κινήσεις μιας πεταλούδας.

Φεύγω. Φεύγω!!!

Πάω Αίγινα. Σε ένα απίστευτα όμορφο, πέτρινο σπίτι, κάπου στα χωράφια, με θέα το νερό, το φως πάνω στις ρωγμές του νερού και τα όνειρα που δεν πνίγηκαν, γιατί ήξεραν κολύμπι….

(ποιος με σκέφτεται;)

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(17)

demon April 15th, 2009

Τραγούδι στις σειρήνες. Τραγούδι στα κύματα που χώνονται, μαζεύουν το μέσα τους για να το ξεράσουν με δύναμη και κραυγή πάνω στον αιθέρα.

Ένας αέναος καβγάς που τελειώνει άλλοτε με συμβίωση αφρίζουσα κι άλλοτε με ένα ανακάτεμα και ασχήμια κι από τα δύο στοιχεία.

Απόψε μίλησα μέσα από τα καλώδια ώρα πολλή. Καιρό είχα να το κάνω. Άκουσα κι έζησα αγωνίες άλλων. Μακάρι να μπορούσα να σε αγκαλιάσω και να σου δείξω ό,τι βλέπω εγώ για σένα. Ένα χαριτωμένο βιτρό, από το οποίο το φως διαπερνά τους κρυστάλλους για να δώσει μαγεία!

Μαγεία στο φως.

Μαγεία και στο σκοτάδι.

Λέξεις φίλων. Λέξεις ταξιδιών. Λέξεις λήθης.

Ναι. Συνήθως είμαι προβληματισμένη θαρρώ. Συνήθως σκέφτομαι. Πολύ και πολλά. Κάπου ξέχασα το κουμπάκι pause. Και ψάχνω. Συνεχώς ανακατεύω, σηκώνω, τινάζω, κοιτάζω, σκύβω, πατάω στις μύτες, ξεφυλλίζω, ακούω, κολυμπάω. Μα δε βρίσκω ποτέ αυτό το κουμπάκι… το pause.

το αφιερώνω στις σειρήνες που ξυπνούν το βλέμμα μας!

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(8)

demon April 2nd, 2009

Ξέχασα τα πάντα και άνοιξα το σώμα σου. Άφησα τα πάντα πίσω, έξω από εμάς. Έσταξα στην ψυχή μου γαλάζια σαμπάνια κι έλουσα τις φαντασιώσεις μου με μπόλικο καυτό νερό. Όχι απότομα, μα βασανιστικά αργά. Νωχελικά, σχεδόν χορευτικά.

Σκίτσαρα το σκηνικό από την αρχή. Από το φως που έφτιαξαν οι μεγάλες μας στιγμές. Και χτες, βυθίστηκα σε άλλη μία, κρυστάλλινη κλωστή.

Έπιασα τα τρίχινα πινέλα. Και με ορμή τα βούτηξα στα χρώματα. Λάσπη. Καφέ και μαύρο και λίγο μπλε του χάους, στο τέλος.

Έζησα και πάλι τον ουρανό μαζί σου. Ένιωσα σαν ντέφι που έχει πάρει φωτιά. Τα τάσια να γυαλίζουν και να τρέμουν. Να δονούνται και να χτυπούν αόρατα ημιτόνια.

Σε ερωτεύτηκα ξανά χτες. Όχι από την αρχή. Αλλά από το τέλος που έχουμε αφήσει να αιωρείται και που φοβόμαστε μην έρθει πριν το καλέσουμε εμείς!

Πηγή εικόνων: 1) dropoflight.deviantart.com 2) kucinggemuk.deviantart.com

• HardcOre
• Comments(0)

demon March 31st, 2009

Λοιπόν… για να το λήξουμε εδώ αυτό το θεματάκι. Που άνοιξε ασκούς κουτσομπολιού. Οι οποίοι είχαν ξεμυτίσει ούτως ή άλλως. Κι επειδή κανείς δεν έχει δικαίωμα να μιλάει αν δεν αναρωτηθεί κι ο ίδιος πραγματικά τι θα έκανε σε μια παράλληλη κατάσταση.

Κομμένα τα πολλά-πολλά. Μπορείτε να πάτε στις γωνίες σας. Να πάτε από κει που ήρθατε. Μόνο τούτο θα σας «απολογηθώ»:

Η blogosfaira είναι δημιούργημά μου. Τα δικά μου ηλεκτρονικά φύλλα. Ο δικός μου πάπυρος. Να φυλά παρελθόν κι αμαρτήματα. Παρόν και χυμώδεις σκέψεις. Μέλλον και μια ευτυχία που μόνο η ψυχή μου μπορεί να υφάνει.

Όπως έχω κατά καιρούς γράψει και κάνει αρκετούς να κοκκινίσουν για το πώς γαμάω και το πώς απολαμβάνω το σώμα μου και το σύντροφό μου, όπως έχω γράψει για λεμονόπιτες, στραπατσάδες, συνταγές και ξόρκια, όπως έχω αφήσει στίγματα εσωτερικά κι ακατανόητα, αύρες που μοιάζουν με πεταλούδες ακόμη και δάκρυα που θυμίζουν διάφανες κηλίδες, έτσι και τώρα.

Αυτό είμαι εγώ. Ό,τι υπάρχει γύρω μου, υπάρχει εδώ. Κι ό,τι μπαίνει μέσα μου, αφήνει την απόχρωσή του κι εδώ πάνω. Είτε είμαι ασθενής, είτε είμαι θυμωμένη, είτε είμαι μεθυσμένη, ερωτευμένη, χωρισμένη, χαρούμενη, τρελή, πεινασμένη, ξενυχτισμένη, αγχωμένη, απόλυτη, μουσική…

Πήγαινε παρακάτω τώρα. Και σύρε και τις αλυσίδες σου μαζί. ΟΥΣΤ.

Πηγή εικόνας: saromir.deviantart.com

• ΖΩΟΝ
• Comments(6)