blog +Ο- σφαιρα

demon November 23rd, 2009

Γύρισε η μάμα μου από Υεμένη και Ντουμπάι. Τρέλα! Χάρμα! Αυτό είναι…

Μας είπε ιστορίες, μας έδειξε φωτογραφίες, μας διηγήθηκε τα ανορθόδοξα, τη φτώχεια, την έλλειψη αισθητικής, την ανάγκη προβολής και υπεροψίας. Τα Καλάζνικωφ στα χέρια ακόμη και παιδιών… Και πάνω από το παζάρι η πινακίδα: απαγορεύονται τα όπλα!

Έχει ξημερώσει και το θερμόμετρο δείχνει 4 βαθμούς μες στο σπίτι. Άραγε πόσους να (μην) έχει εκεί έξω; Θολούρα βλέπω. Ψύχος οσμίζομαι. Κι εδώ, στα ερμητικά κλειστά, κάθομαι με το φανελάκι και τη μαύρη γάτα μου στο χαλί από δίπλα, δουλεύω πάνω στο καινούργιο μου project, ένα site με γλυκές συνταγές που σκαρφίστηκα και λιώνω τα δάχτυλά μου και τα… little grey cells, που έλεγε και ο Βέλγος Πουαρώ! Θέλω να πάει καλά, να ξεχωρίσει και να είναι ολοκληρωμένο. Μια σκέτη γλύκα! Αλλά θέλει δουλίτσα και τρέξιμο. Πλάκα έχει όμως.

Με έχουν πιάσει οι κλειστές μου όλο το τελευταίο διάστημα. Κάτι η σχέση που αφήνει απόνερα, κάτι ο θάνατος ενός φιλικού προσώπου, κάτι το Κουβάρι που προτίμησε άλλο σπιτικό, κάτι η οδοντίατρος που έχει γίνει εβδομαδιαία επίσκεψη -μόνο γλυκά που δεν της πάμε!-… ε… Θα βιαστώ να πω, όμως, ότι από το Σεπτέμβρη και μετά, η περίοδος αυτή είναι σούπερ για μένα, επαγγελματικά. Δεν παραπονιέμαι κα-θό-λου. Φτου-φτου, αμέ!

Κάνω σχέδια και για τα Χριστούγεννα. Θέλω να ανέβουμε Χαλκιδική. Να κάνουμε πανευτυχή δύο άτομα αγαπημένα. Να φτιάξω μελομακάρονα με τη μαμά του άντρα. Να σκεπάσουμε τις ψυχές μας με τη ζεστάδα του τζακιού και να χαλαρώσουμε με έρωτα χιονισμένο!

Πάω να συνεχίσω… Καλημέρα κόσμε, σύμπαν, νότες που αφήνετε πατημασιές πάντα!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ Νοέμβρη. Κι εσύ καλοδεχούμενος.

Πηγή εικόνας: appleplusskeleton.deviantart.com

• Bubbles
• Comments(6)

demon October 17th, 2009

Περίεργη μέρα η σημερινή. Δυνατή. Ιδιαίτερη.

Έχουμε τη μεγάλη μας επέτειο. Αυτή που, μια φορά το χρόνο, μας κάνει να μετράμε, να χαμογελάμε, να κερδίζουμε, να αιστανόμαστε τόσο τυχεροί.

Είναι αυτή η επέτειος, αυτή η στιγμή που με κάνει να σε βλέπω τόσο όμορφο. Ακόμη και μέσα στις μικρές, κοφτές αγωνίες σαν ανάσες, φαντάζεις κι εσύ μαζί με την ημέρα αυτή, ιδιαίτερος. Ένα δικό μου πλάσμα, που μπορεί και θέλει να είναι μαζί μου, στον κόσμο μου, κάτω από το νερό και μέσα στ’άστρα!

Σ’αγαπώ αστερία μου…

σ’αγαπώ .-

Πηγή εικόνας: starduskdreams.deviantart.com

• Σαλιάρα
• Comments(6)

demon October 4th, 2009

Έχει Πανσέληνο απόψε…

Και εκλογές νωρίτερα.

Και Moto GP το μεσημεράκι.

Έχει και φαγητό έξω με καλή παρέα. Δεν ξέρω αν θα πάμε Πόρτο Ράφτη για ψαράκι ή κάπου minimal για γεύση με καρυκεύματα και εικόνες λευκές, μπερδεμένες.

Η blogosfaira μου γιορτάζει σήμερα. Πάλι. Κλείσαμε τους 23 μήνες εδώ μέσα. Διαδικτυακοί πάπυροι με μελάνια που δε σβήνουν. Με θεατές και θέαμα την ίδια την ψυχή.

Με πολύ αυτομαστίγωμα, αυτοέκθεση, αυτάρκεια και διάθεση για μοιρασιά. Ίσια μοιρασιά.

Χρόνια πολλά άγνωστο αλλά πολύχρωμο σύμπαν. Σε νιώθω που και που. Καρδιοχτυπάς σα νότα κι εσύ. Είδες; Έχουμε τελικά κάτι κοινό…

Πηγή εικόνας: wcia.deviantart.com

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(0)

demon September 9th, 2009

Έλα, γίναμε διεθνείς, ναι! Γίναμε ψώνια, ρεεεε. Σε τούτη την ώριμη ηλικία. Χα! Πλάκα είχε.

Θυμάσαι πριν κάνα δίμηνο που είχα κάνει ηχογράφηση για ένα φίλο, το κομμάτι του; Μουσική δική του, στίχοι της κοπέλας του, μελωδική γραμμή δική μου!

Ε, τι έκανε ο τρελάρας; Το μίξαρε και το έπαιξε σε ένα beach party που έγινε το καλοκαιράκι στην Κρήτη. Και… το ανέβασε στο YouTube ο μουρλός! Yuck, yuck.

Η κοπελιά του, συγκινήθηκε, οπότε στρίγγλιζε σε όλη τη διάρκεια της βιντεοσκόπησης! Δεν την αδικώ…

Ναι, ναι, μεγάλη επιτυχία λέω! Άντε, εβίβα. Να το ξανακάνουμε, G!

From here on I’ll go by the name:
Phoebe – White Voice!

(Σε αφήνω τώρα, πάω να κάνω γαργάρες)

α, θα το ξέχναγα ρε. Είδες? Κι εγώ συγκινήθηκα: πάρ’το βίδεο.

• DEMON - l____s
• Comments(0)

demon September 7th, 2009

Καλή βδομάδα! Αν κρατήσεις κόντρα στον ήλιο την ψυχή σου, θα δεις πως έχει ακόμη ζουμιά μέσα της. Να σε λούσει, να σε ζήσει, να σε κεντρίσει με απολαύσεις… Χάρισέ της άλλη μια μέρα! Plz

“Let my eyes take in
The beauty that’s here
My ears long to hear
A melody
~
Nothing will be forever gone,
Memories will stay and find their way
What goes around will come around
Don’t deny your fears
So let them go and fade into light
Give up the fight here
~
One more life to live is what I want!
~
One more life to live for me…”

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(0)

demon August 23rd, 2009

Κάθομαι στη μαγική βεράντα.

Μια μέρα έμεινε μέχρι την επιστροφή, το αντίστροφο ταξίδι των 560 χλμ. με τη μηχανή μας.

Χθες μελαγχόλησα που τελείωσε το διάλειμμά μας. Σήμερα, όμως, το βλέπω διαφορετικά. Δε με νοιάζει και τόσο που θα γυρίσω σπίτι μου. Δε με νοιάζει και τόσο γιατί και πάλι, μαζί σου θα είμαι κι αφού καταφέραμε να επουλώσουμε την τριβή και τα τραύματα της καθημερινότητας δε με νοιάζει το πού θα είμαι. Μονάχα που θα είμαι μαζί σου.

Στα Πούλιθρα έκλεψα το τίποτα της συναίσθησης. Άνοιξα με τα χέρια τις εικονικές κουρτίνες του χρόνου και του τόπου και δεν υπήρχε τίποτα. Ένας βαθύ μπλε ορίζοντας, κενός, ήμερος, χωρίς εικόνες, χωρίς κλιμάκωση της τέλειας νότας: τέσσερα τέταρτα.

Εδώ, πάλι, στα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής, κλέβω τη φροντίδα που μου έδωσαν, και φέτος, οι γονείς σου και την αδιάκοπη αλητεία μας: όλη μέρα έξω∙ στη θάλασσα, στο καφέ στην παραλία, στο ταβερνάκι, στην αγορά.

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(2)

demon August 4th, 2009

Κράτησα το τηλεσκόπιο στα χέρια μου, σφιχτά. Το έμπηξα αποφασιστικά στις ρίζες της γης και κοίταξα με τεράστια μάτια κει μέσα. Τι περίμενα να δω; Την αρχή;

Τους έφτασα τους 21 μήνες, στην blogosfaira μου! Άλλο ένα κλειδί, λοιπόν, για τη συλλογή μου, την αόρατη. Χρόνια μου πολλά. Σε μένα, στα… «little grey cells» μου που λέει κι ο Πουαρώ (!), στους φτερωτούς και γήινους φίλους που μπαίνουν, διαβάζουν, κουνούν το κεφάλι και, που και που, αφήνουν τα σχόλιά τους και σε αυτό τον ηλεκτρονικό πάπυρο που ακόμη με σηκώνει!

Μια ανάσα μακριά… Μια φίλη, μια γυναικάρα με μύρια καλοσύνη καρφιτσωμένη πάνω της φεύγει για Καναδά. Μόνιμα. Λέει.

Δυο μέρες, νομίζω, μείναν μέχρι το μεγάλο ταξίδι με τη μηχανή. Χαλκιδική και φέτος. Στο όνειρο, το στρογγυλό.

Λίγο πριν κλείσω τις κουρτίνες κι ανοίξω καινούργιες. Ασφαλίσω το σπιτικό κι αφήσω τις γάτες απέξω. Ελπίζω να αντέξουν, όπως και τα φυτά μου. Κι ο θόλος μου. Κι εσείς. ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ! Νια, νια, νια νια, νια…

ΜΠΟΥ! Χρόνια πολλά κι αντίο. Οσονούπω.

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(0)

demon July 10th, 2009

Έλα να σκαρφαλώσουμε στ’όνειρο

Έλα να θυμίσουμε στίχους καραμελένιους

Μ’έχουν νοικιάσει ούτως ή άλλως σε τούτη ζωή

Δανεική κι αγύριστη είμαι κι όταν βαρεθώ θα φύγω!

~

Δεν ξέρω τι να βάλω στο βάζο σου απόψε, κι έτσι θα σου αφήσω μουσική. Γλείψε τα πέταλά της.

~

• DEMON - l____s
• Comments(4)

demon July 8th, 2009

Going nowhere…
Εκτός χρόνου…

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(0)

demon June 27th, 2009

(Πηγή εικόνας: negativefeedback.deviantart.com)

~

Όλοι οι άνθρωποι αναζητούν έναν άνθρωπο. Να τον κοιτάξουν και να κοιταχτούν. Να φιλήσουν. Να ζήσουν. Να δώσουν. Να μοιραστούν. Να πουν επιτέλους. Να αφήσουν. Να κάνουν μαζί.

Εγώ ποτέ δεν το ένιωσα αυτό. Το σκέφτηκα σαν προοπτική, αλλά ποτέ σαν καρδιοχτύπι. Και ποτέ δεν το ζύγισα, δεν το θυσίασα, δεν το προσκάλεσα. Κι αν το προσκάλεσα, δεν κράτησα την πόρτα μου κλειστή!

Όχι, την άνοιξα. Διάπλατα. Της κόλλησα άπειρα sticker να δείχνουν την έξοδο. Και το ήξερα. Και το ήθελα. Ήταν η ισορροπία μου.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι, ξέρεις, να πονέσεις κάποιον. Όχι κάποιον. Αυτόν. Τον άνθρωπό σου. Αυτόν που έχεις προσκαλέσει και κλειδώσει στο χώρο και στο χρόνο σου. Αυτόν στον οποίο έχεις δώσει τις στιγμές και τη δυστυχία σου, τα ψέματα, τις φοβίες, τις ντροπές και τα θέλω σου. Πολλοί τρόποι…

Υπάρχουν και τα σαλιγκάρια. Βλέπεις το μισό τους. Το άλλο μισό είναι από κάτω. Γλείφει τη διαδρομή. Και περιμένει. Σου κρύβεται. Δε σου δίνεται. Παίζει.

Πηγαίνω βόλτα. Το μυαλό μου. Το κρατώ. Πάντοτε θα το κρατώ. Ελεύθερο. Μαστουρωμένο από οξυγόνο. Από φαντασία. Από μένα. Πάντοτε θα το φυσάω όλο και πιο ψηλά. Κάποτε, κάποιος με ρώτησε τι αγαπώ πιο πολύ: εκείνον ή τη μουσική. Λάθος ερώτηση!

~

Πηγή εικόνας: niclake13.deviantart.com

• ΖΩΟΝ
• Comments(6)