blog +Ο- σφαιρα

demon November 16th, 2009

Καλή βδομάδα Σελήνη που για άλλη μια γύρα θα κυνηγήσεις την ουρά σου. Από Δευτέρα έως Παρασκευή και το Σάββατο θα κοιμηθείς λιγάκι παραπάνω, για να αντέξεις στο Κυριακάτικο πάρτυ. Αυτό με τους μεζέδες, τα σφηνάκια και τα αμμώδη όνειρα.

Ραντεβού μες στην εβδομάδα, φαγητό έξω την Παρασκευή, δείπνο σπιτίσιο αυτό το βράδυ.

Λίγα καρφώματα στους δρόμους της Αθήνας, δρασκελιές μπροστά από βιτρίνες, αχνιστά τσάγια με μέλι, ασυναγώνιστα Lebkuchen και πρωινά μέχρι αργούτσικα στο κρεβάτι με περιμένουν με αγωνία. Και μετά, μίνι μαραθώνιος παράλληλος με το φως, ξενύχτι κρεμασμένο μπροστά από τον υπολογιστή για ένα ζωντανό project και μερικούς πελάτες, και καλλιγραφικές σκέψεις έτοιμες να μπουν σε συρτάρια δημιουργικά.

Έλα, είμαι πιο κοντά!

Σε ό,τι νόμιζα πως θέλω.

Σε ό,τι άκουγα μέσα απ’τα κοχύλια στο λαιμό μου.

Σε ό,τι άγγιζα με τα δάχτυλα των μαλλιών μου.

Να χορέψω.

Μάθημα πρώτο…

Έλα, θα τα καταφέρω.

Πηγή εικόνας: glitterplague.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(0)

demon October 22nd, 2009

Κοιμήθηκα με το Μάτι χτες. Παράτησα τον άντρα και το κρεβάτι μας, έστρωσα στον καναπέ και κοιμήθηκα με τη μαύρη γάτα στα πόδια μου.

Δεν κοιμήθηκα δηλαδή. Το Ματάκι δεν έχει μάθει να κοιμάται μέσα στο σπίτι. Ανέβαινε, κατέβαινε. Πήγαινε στα διάφορα μαξιλάρια της, στο σκαμπό, στις κουρτίνες, στο πρόσωπό μου, στην πλάτη, στην κοιλιά, στους μηρούς μου.

Κάποια στιγμή κούρνιασε και κοιμήθηκε κάνα δίωρο. Μέχρι που στριφογύρισα εγώ. Μετά ήθελε πιπί της. Και μετά, προσοχή και χάδια.

Είδα σήμερα τη φωτογραφία του Κουβαριού που έχω βάλει πιο κάτω. Την καλή.

Είπα να δακρύσω. Αλλά το έκανα από μέσα μου.

Δειλό πολύ γατί. Φοβισμένο. Υποχθόνιο ώρες-ώρες. Αλλά και τρυφερό. Και χαδιάρικο. Κουβάρι.

Όχι, δε θέλω να το συζητήσω. Ευχαριστώ.

• ΖΩΟΝ
• Comments(8)

demon July 4th, 2009

Μ’αρέσει να είμαι με αυτό τον άνθρωπο. Δε λέω. Θα άλλαζα την ακτινοβολία κάποιων στιγμών. Ή θα άλλαζα ακόμη και αυτές. Τις ίδιες τις στιγμές. Αλλά ποτέ την παρουσία αυτού του ανθρώπου στη ζωή μου. Στη ζωή μας.

Ήμασταν ξαπλωμένοι το μεσημεράκι. Γυμνοί, κάτω από το παράθυρο, τις ριγέ, κοντές κουρτίνες και το λουλουδάκι που είναι ζωγραφισμένο στον γλόμπο του δωματίου. Μοναδική στιγμή! Κολλημένοι ο ένας δίπλα στον άλλο. Ο ένας δίπλα στον χτύπο, στη σκέψη, στην καύλα, στην ικανοποίηση του άλλου.

Βουβοί μα χαμογελαστοί. Με ένα χαζό ύφος και οι δύο. Σχεδόν υπνωτισμένο. Υπναλέο.

Και λέω, πως γύρω από το σύμπαν των σκέψεών σου πρέπει να ψάρεψες πολλές. Εκείνη τη στιγμή. Τη δική μας, βωβή στιγμή. Κι εγώ, μάζεψα σκέψεις πολλές. Βωβές. Και σκέφτομαι. Ενώ εκείνη η στιγμή ήταν σιωπηρή και οι δυο μας θα μπορούσαμε να σκεφτόμαστε χιλιάδες άσχετα πράγματα με το «τότε», εντούτοις αυτή η στιγμή ήταν η δική μας, κοινή, μαγική στιγμή. Παράξενο…

Blog + O- sfaira, το κέρδισες και το 20ό κλειδί σου. Αλήθεια, όταν κοντεύεις να κλείσεις 2 χρόνια στον ιντερνετικό πλανήτη, τι θα πει; Ότι έχεις αρχίσει να ξεμωραίνεσαι ή πως… καλά πας?!

Πηγή εικόνας: r3ality66.deviantart.com

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(6)

demon July 1st, 2009

~

Καλό μήνα…

                     … ήλιε που κοιμάσαι πάνω στη γη

~

Πηγή εικόνων: gilad.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(2)

demon June 24th, 2009

Παίζω θρίλερ adventure μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο εξοχικό ξυλόσπιτο. Παντού πτώματα, σκουριασμένες καταπακτές, τρύπια πατώματα που τρίζουν και δωμάτια-παγίδες.

Οι μαύρες γάτες μου, έξω, έχουν ξεσαλώσει. Πλησιάζει πανσέληνος;

Ο άντρας έχει πάει για ύπνο. Άλλο πτώμα.

Προσπαθώ να ηρεμήσω τις τρίχες μου που χοροπηδάνε πάνω στο δέρμα μου, σε κάθε τρίξιμο, σε κάθε σκιά. Θα το αφήσω μάλλον για απόψε. Πάει αργά.

Κι έχω να συγκεντρώσω και θερμίδες, νούμερα, λογής φαγιά, να τα καταχωρήσω στον θερμιδομετρητή. Εμ, έτσι όπως τα έκανα. Καταθλιπτική διαδικασία.

Βγαίνω από το κουτί μου. Το hi-tech. Θα πάω να κάνω ένα δροσερό ντουσάκι, να φορέσω ένα καθαρό βρακάκι και να χωθώ κάτω από το σεντόνι, μακριά από τις κουρτίνες, τις στριγκλιές, το θάνατο του παιχνιδιού και την ενόχληση που τόσο απλόχερα μας χαρίζουν οι από κάτω, το τελευταίο διάστημα. Κακός μπελάς.

Πάω να κλειδώσω το κουτί μου. Και να ανοίξω ένα καινούργιο. Α, και να κάνω και μια ανάληψη ύπνου! Τη χρειάζομαι κομματάκι.

Τα λέμε αύριο…

Πηγή εικόνας: fb101.deviantart.com

• Bubbles
• Comments(0)

demon June 18th, 2009

Αγόρασα… κερασομπήχτη χτες από το Cook Shop και μία από αυτές τις μέρες, λέω να καθίσω ένα βραδάκι και να φτιάξω κερασόπιτα! Και μόνο το όνομα αυτού του γλυκού με κάνει να τρελαίνομαι από άρωμα και σκούρο χρώμα.

Προς το παρόν απολαμβάνω το πεπόνι μου καθισμένη στον εναέριο κήπο μου. Το σπίτι κοχλάζει, οι μαύρες γάτες μου τα έχουν παίξει τελείως όλη μέρα κι ο άντρας στημένος στην τηλεόραση, προσπαθεί να ανασάνει μέσα από τους έλικες του ανεμιστήρα.

Κι εγώ εδώ σκέφτομαι και κοιτάζω τριγύρω. Τα μπατσικά που (ξανά)περνούν, τους απέναντι που φυσιούνται, το ζευγάρι που παίζει τάβλι, την κυρία που απλώνει ρούχα και τους από κάτω που ακούνε στη διαπασών ανατολίτικα. Σε λίγο θα ποτίσω, να φρεσκάρω τα λουλούδια μου. Και μετά, και πάλι ντους και ύπνος. Ή τουλάχιστον ξάπλα.

Ξεκίνησα υγιεινή διατροφή πριν ελάχιστες μέρες. Σαλατούλες, πολλά φρούτα, αρκετά υγρά. Αλλά και παγωτό. Όχι, δεν θα το στερηθώ το γλυκό. Απλώς θα κόψω τις πολλές μπούρδες, γιατί το έχω παρακάνει και με την ευγενική συνεισφορά του άντρα.

Μέχρι πρόσφατα δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα. Μια ζωή ήμουν 49-50 κιλά με «όμορφο κορμάκι» που έλεγε και η μάμα μου. Μεγάλο στήθος, λεπτή μέση, γυμνασμένο σώμα, μύες. Καμπύλες κι ένα φυσιολογικότατο κορμί. Τώρα… έγινα πιο μαμαδίστικη. Άνοιξα σαν ντουλάπα. Το σώμα μου μεταλλάχτηκε, αλλοιώθηκε τελείως.

Και δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να ξαναμαζευτώ ή τουλάχιστον να φτάσω κοντά στο φυσικό μου καλούπι, στο σωματότυπό μου, αλλά μπορώ να προσπαθήσω να ξαναγίνω όσο πιο όμορφη αντέχω!

Και η κερασόπιτα δική σας! Θα την κάνω όμως. Και θα τη γευτώ. Με φειδώ. Εμ, έχουμε κι αδυναμίες…

Πηγή εικόνας: thedustyphoenix.deviantart.com

• Bubbles
• Comments(4)

demon June 15th, 2009

Περίεργο Σαββατοκύριακο. Χαμένοι χρόνοι.

Ύπνος άπειρος. Ένα σώμα σε ακινησία, αόρατα τεντωμένο κι άλλοτε κουλουριασμένο στις σκέψεις του. Και στο μέλλον.

Έρωτας τρυφερός και χάδια που δε μοιάζουν να ανήκουν στον εκνευρισμό της ζέστης.

Σε λίγες μέρες η επέτειος. Ακόμα μία. Φιλί ζουμερό και χαρά για τους δείκτες που φαίνεται να λειτουργούν χωρίς να χρειάζονται κούρδισμα.

Εβδομάδα. Αρχή. Ράγες. Φρένο κάπου μακριά. Και τερματισμός, σταθμός, συγκομιδή!

Και να που περιμένω να έρθει το ταξίδι μας. Και το φετινό. Το μακρύ. Τα χιλιόμετρα. Η εμπειρία. Ταξίδι αληθινό. Αληθινά μεγάλο, δύσκολο, ιδιαίτερο. Το δέσιμό μας. Η πλήρωσή μας.

Η βδομάδα έχει αρχίσει. Και δε με πειράζει. Είμαι όμορφα.

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(0)

demon June 4th, 2009

Με πλησίασε μια νεράιδα καθώς υπνοβατούσα ψες, κι αφού μου χτένισε τα βλέφαρα, κράτησε τα μάγουλά μου στα δάχτυλά της και τους φύσηξε μπόλικο χρώμα.

Να γεμίσει αέρα το αερόστατο, να σκιτσάρει την κοιλιά της γης, να δώσει πορφυρές στάλες στις άδειες ρίζες.

Σχεδόν γαργαλιστικό ήταν το άγγιγμα αυτού του ανύπαρκτου πλάσματος. Και η υγρή αίσθηση που μου άφησε, υπάρχει ακόμη στο μέτωπο και τα φρύδια μου. Νομίζω μάλιστα, πως της έκλεψα ένα ίχνος φτερού, όπως απογειωνόταν στροβιλιζόμενη.

Θα το χώσω βαθιά στην ψυχή μου. Ξέρω γω…

Χρόνια πολλά, blogosfaira. Μου το ‘φεραν πάνω στο στέμμα ενός αλόγου το 19ο κλειδί. Και γιορτάζω τους 19 μήνες εδώ. Στην οθόνη του ποιητή, στην οθόνη των καπνών. Κόσμος πάει κι έρχεται. Άλλοι βουτάνε κι άλλοι προσπερνάνε. Άλλοι πίνουν το μελάνι μου κι άλλοι το ξερνάνε.

Ευχαριστώ.

Πηγή εικόνας: rockgem.deviantart.com

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(2)

demon May 9th, 2009

Τι με παίρνεις από πίσω; Πόσο χαριτωμένο το θεωρείς; Εντάξει, το έχω κάνει κι εγώ. Στο ομολογώ. Αλλά άλλο εγώ άλλο εσύ. Εσύ είσαι εκεί πάνω. Μια βεντάλια που, μια ανοίγει κι επιδεικνύει τα ολοφώτιστα φτερά παγωνιού κι άλλοτε κλείνει ερμητικά και σε προκαλεί να φανταστείς το σχήμα της.

Κι εγώ απόψε, στην πίσω σέλα της μηχανής, απέμεινα να σε κοιτάζω να γλιστράς μια πίσω μια μπροστά μου. Ξέρεις, αυτή η θέση μου δίνει πάντοτε το δικαίωμα να υπνωτίζομαι γλυκά και να γεύομαι το γκάζι σα νιφάδα χιονιού. Να κάνω όλες μου τις σκέψεις. Και να βλέπω ό,τι δεν υπάρχει σα να υπήρχε!

Λοιπόν το αποφάσισα. Σε αυτό που με ρώτησες… σου έχω την απάντηση.

Θα προσπαθήσω να φύγω. Θα προσπαθήσω να διακόψω. Γιατί το χρωστάω στον εαυτό μου. Το να προσπαθήσω.
Πάντα θεωρούσα πως ό,τι είναι βαλμένο σε στέρεη βάση, έχει και καλύτερες πιθανότητες να ευδοκιμήσει, να ψηλώσει, να διαρκέσει πανέμορφο.

Η βάση μας είναι σαθρή. Εσύ την έβαλες άλλωστε. Το ξέρεις τόσο καλά. Οπότε οι πιθανότητες είναι εναντίον. Αλλά και η πραγματικότητα η ίδια είναι.

Ξέρεις. ……

Δε θα καθίσω για ακόμα μία φορά να πιστέψω στην υπόσχεση της προσπάθειας. Ιδίως όταν δεν αλλάζεις κάτι που έχεις. Αλλά σε ενοχλεί. Αλλά περιμένεις να αλλάξει αυτό πρώτα. Από μόνο του! Για να το μετασχηματίσεις εσύ μετά.

Η απάντησή μου είναι…

όχι

Πηγή εικόνας: hotaru-odori.deviantart.com

• ΖΩΟΝ
• Comments(8)

demon April 30th, 2009

Κοίτα αυτό το θεόρατο ρολόι που γυαλίζει πάνω από τα κεφάλια όλων των ουρανοξυστών! Σαν κάτι απόκοσμο, που επηρεάζει όλα τα πλάσματα της γης.

Ο δείκτης κόλλησε μισό δευτερόλεπτο πριν ο καθρέφτης αλλάξει πρόσωπο.

Κολοκύθες, σκουπόξυλα, πασουμάκια, ένα καπνισμένο τζάκι, πολλή σκόνη και κλειδιά να κρέμονται από το σύρμα που απλώνουμε τα ρούχα.

Το ξέρεις ότι σε μια μέρα έχω γενέθλια;

Μπορείς να το δεις κι αλλιώς όμως.

Σε μια ολόκληρη μέρα αλλάζει ο κύκλος μου. ή

Σε μια μόλις μέρα η ψυχή μου θα γίνει ακόμη πιο σοφή.

Να μου κρεμάσουν ένα ζάρι. Ναι. Και σε κάθε δυσκολία, αγωνία, ανασφάλεια, να το ξεκρεμάω από την πινέζα και να το στρίβω το άτιμο. Σε πράσινο φόντο. Να βλέπω τις βούλες να γυαλίζουν και να μη λένε να σταματήσουν.

Σαν τζόγος. Πόσες πλευρές έχει το ζάρι;

Τελευταία ευχή. Μόλις που προλαβαίνω. Μία και σήμερα δαίμονα!

Συντροφικότητα. Να μη χάσω ποτέ το στήριγμά σου, τη γλυκάδα σου, αυτό που βλέπω όταν κοιτάζω τα μάτια, το χαμόγελο, τις γκριμάτσες σου κι ακούω τους ήχους που μαζί γεννήσαμε και τα όνειρα που μαζί πραγματώνουμε. Να μην πάψω ποτέ να βλέπω δίπλα μου αυτό το όμορφο πλάσμα. Να μη σταματήσουμε ποτέ να αγκαλιαζόμαστε, να λέμε χιλιάδες σ’αγαπώ. Να με θες ρε και να μην πάψεις ποτέ να με λατρεύεις! Μπδδδδ. Α, και να μην ξεχάσω να συνεχίσω να σε πατάω κάθε βράδυ, λίγο πριν αποκοιμηθώ!

(αυτό Μου εύχομαι)

στο αfιερώνω

Πηγή εικόνας: owel.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(2)