blog +Ο- σφαιρα

demon April 21st, 2009

10 μαλακίες που δε γνώριζες για μένα. Αλλά είμαι σίγουρη πως ψοφάς να μάθεις!!! Σε αυτό μου ζήτησε να συμμετέχω το αγγελάκι και είπα αντί να τον καταστρέψω, να συνεργαστώ μαζί του. Γυναίκα είμαι ε?!

10. Σκέφτομαι πολύ! Ακόμη κι όταν κοιμάμαι. Και δεν μπορώ να παρατήσω κάτι εύκολα. ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να το ΚΑΤΑΛΑΒΩ και φυσικά, ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΛΥΣΩ.

9. Μέχρι το Λύκειο ήμουν κατάξανθη. Γεννήθηκα με μαλλί στο ξανθό του σταχιού και η χαρά μού έμεινε μέχρι που άρχισα να αγχώνομαι για Χημεία, Φυσική και Αρχαία.

8. Την εφηβεία μου την πέρασα στα Λιόσια, την Κηπούπολη και το Μπουρνάζι. Yuck!

7. Παλιά (πολύ παλιά!) χόρευα επαγγελματικά μέσα σε κλουβί. Οι τρελοί ήταν από κάτω.

6. Έχω πολύ συχνά αϋπνίες. Αλλά μετά από τόσο καιρό, το διασκεδάζω.

5. Όταν ήμουν μικρή, ήμουν σίγουρη πως είμαι υιοθετημένη. Ή τουλάχιστον με αυτό «εκβίαζα» τους γονείς μου, που είχαν πάθει πλάκα. Όχι, σε ψυχολόγο δε θα πάω σε τούτη τη ζωή. Εκτός κι αν πέσουν στοιχήματα!

4. Πριν από 2 περίπου χρόνια πέρασα ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Το οποίο υπάρχει ακόμη στη ζωή μου. Ζω με αυτό όμως και θα ζήσω!

3. Τρελαίνομαι για σοκολάτα, αλλά σιχαίνομαι τα σιροπιαστά!

2. Παθιάζομαι με τα επιτραπέζια! Μερικοί-μερικοί από δω το έχουν διαπιστώσει…

1. Έχω εμμονή (νομίζω) με τις γάτες (μου). Και θα μπορούσα να χάσω 1 χρόνο από τη ζωή μου, για να ζήσει 1 χρόνο παραπάνω η Τίγρης!

πάρε κι ένα μπόνους: τρελαίνομαι για σκουλαρίκια. Αυτό για να ξέρεις τι θα μου χαρίσεις αν ποτέ αποφασίσεις να πάμε κόντρα!

Κλωτσάω το κουβάρι (όχι τη γάτα μου!) στους: Πέτρο, πολυμορφικό αυτοκινητάκι (!), Μάνια, μανούλα, Κωστή, Ευούλα και τον Μάνο, τον Κρητικό.

Πηγή εικόνας: hypnotises.deviantart.com

• Παίζω-παίζεις... δε με παίζετε!
• Comments(35)

demon April 21st, 2009

Γύρισα!!! Ναι… Ε, δηλαδή το ξέρω πως δε θα έπρεπε να χαίρομαι μια και πέρασα υπέροχα στην Αίγινα, αλλά και το ταξίδι της επιστροφής και το να βρίσκεσαι στο σπιτικό σου, είναι κι αυτό όμορφο. Κι ευτυχώς οι μαύρες γάτες μου επέζησαν και από αυτή τη δοκιμασία. Με αρκετή γκρίνια κι ένα χαμένο λουράκι, αλλά όλα καλά. Δεν είχαμε άλλη ξενάγηση στην Πατησίων…

Με φιλοξένησαν στους Άγιους Ασώματους σε ένα πραγματικό στολίδι από πέτρα, με πολλές κρεβατοκάμαρες και προσωπικό χώρο. Μέσα σε ένα απίστευτα μεγάλο κτήμα, με πολλές γάτες, ένα σκύλο, ένα φίδι κι έναν σκαντζόχοιρο. Μεγάλη ιστορία…

Το εσωτερικό μου ρολογάκι μια χαρά προσαρμόστηκε. Σχετικά λίγες ώρες ύπνου, πρωινό ξύπνημα χωρίς ξυπνητήρι, ένα πλούσιο πρωινό, λίγη κουβεντούλα μες τη φύση, εκδρομή στα χωριά και τα αξιοθέατα της Αίγινας. Και το απόγευμα επιστροφή, λίγος ύπνος μετά τα τσίπουρα και το ψάρι, ντους για ανανέωση και συνάντηση στο καθιστικό για επιτραπέζιο.

Μια χαρά δηλαδή! Και κάτι παραπάνω.

Α, εκκλησία δεν πήγα. (πολύ φτωχά τα βεγγαλικά φέτος)

Και την Κυριακή μέχρι το μεσημέρι είχε μια απαίσια υγρή μέρα, βουτηγμένη στην ομίχλη και την αντηλιά.

Έβγαλα πάρα πολλές φωτογραφίες. Κάποιες καλούτσικες.

Και μου πήρα σκουλαρίκια, φυσικά!

Κι ένα φούξια πορτοφολάκι.

Και φιστίκια, ναι. Για μένα και τον κολλητό μου.

Αυτά.

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(13)

demon April 14th, 2009

Είμαι ζάρι! Το αποφάσισα. Σήμερα έχω πολύ κακή διάθεση. Κοιμήθηκα, αν και πολύ αργά, νορμάλ ώρες, και ξυπνώντας ένιωσα ένα κενό∙ τα μάτια μου πρησμένα, το στόμα μου ραμμένο και το μέσα μου να θέλει να μείνει μόνο του.

Οπότε κι αποφάσισα πως για σήμερα θα είμαι το ζάρι. Και μάλιστα εκείνη η πλευρά που έχει τις περισσότερες κουκίδες.

Είπα να πάω κόντρα στις ψιχάλες και να δώσω φως, κερένιο στο πράσινο μάτι μου. Στίβαξα μπροστά μου όσα βαζάκια χωρά η αγκαλιά μου, τους πρόσθεσα ρεσώ και τους έβαλα φωτιά!

Πειράζει που θέλω να κρατήσω αυτή τη διάθεση για σήμερα;

• Bubbles
• Comments(2)

demon April 5th, 2009

Ξαπλωμένη στα πλάγια, είχα το κεφάλι σου στους μηρούς μου. Οι πλάτες σου έμοιαζαν με φτερά αγγέλου, ανοιγμένα, κι έτοιμα να πετάξουν ή να… χωθούν πιο βαθιά.

Σήκωσες το κεφάλι και σου είπα επιτακτικά: Θέλω να κάνουμε έρωτα.

Είδα στον ύπνο μου πως βίαια κι αποφασιστικά με γυρνούσες κι έμπαινες μέσα μου. Και την ίδια ώρα, με ψηλαφούσες και με τελείωνες με τα δάχτυλά σου. Ε, δεν κρατήθηκα. Μόλις ψευτοάνοιξες τα μάτια σου κι άφησες απαλά το κεφάλι σου πάνω μου, άναψαν οι μηχανές.

Το ήθελα απίστευτα πολύ. Δεν ξέρω γιατί. Και το ότι ξεκίνησε από το όνειρό μου, ήταν μια καλή αφορμή για να υπνωτίσει ακόμη περισσότερο το πράσινο μάτι και τις αισθήσεις μου.

Κυριακή… αυτή η μέρα τα έχει όλα τελικά. Πάντοτε! Ευτυχώς.

Πηγή εικόνας: p4lki.deviantart.com

• HardcOre
• Comments(0)

demon April 4th, 2009

Χρόνια μου πολλά. Μπλογκ +0- σφαιρα μηνών 17. Ντροπή μου που ξέχασα τα προηγούμενα. Αλλά όλο και κάτι πιο σημαντικό θα έκανα!

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν πόσο έχουμε αλλάξει. Σαν πόλη, σα χώρα πιθανών, σαν άνθρωποι που ζουν και κινούνται μέσα και γύρω από άλλους ανθρώπους.

Την κουβέντα πυροδότησαν τα προχτεσινά επεισόδια. Με το κάρφωμα των μπάτσων. Την επόμενη μέρα κοιταχτήκαμε με τον άντρα. Εγώ τα έζησα αφού ήμουν ξύπνια και πάνω από τις ρόδες και τα ενοχλητικά φώτα των ανύπαρκτων. Εκείνος κοιμόταν. Οπότε είχε χρόνο να σκεφτεί… Κι αναφώνησε πόσο αγριεμένα έχουν γίνει τα πράγματα. Και πόσο πλέον απαγορευτικό είναι το να τρυπώνεις σε δουλειές άλλων.

Δηλαδή αν δεις στο δρόμο τους μπάτσους να χτυπάνε κάποιον ή να του φέρονται προσβλητικά ενώ κάνουν απλώς έλεγχο, εξακρίβωση στοιχείων, δε θα κάνεις τίποτα; Ρώτησα.

-Όχι, δε θα εμπλακώ. Δεν είναι δουλειά μου και δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει τελικά…

Ε όχι ρε γαμώτο. Για ένα πράγμα ήμασταν γνωστοί οι Έλληνες. Μπορεί να είμαστε τεμπέληδες και φιλάργυροι και κουτοπόνηροι και αναβλητικοί και γενικώς με ένα στιλ ζωής που μόνο εμείς καταλαβαίνουμε. Νιώθουμε και δείχνουμε όμως πάντοτε αλληλεγγύη.

Την τελευταία φορά που πήγα Γερμανία, με έσπρωξε ένας τύπος μέσα στο λεωφορείο κι έπεσα. Κανείς δεν σηκώθηκε να βοηθήσει. Ούτε καν βλεφάρισαν…

-«Κοίταξαν τη δουλειά τους». Φυσικά…

Στην Ελλάδα ξέρεις πως είτε έχεις χαθεί είτε απλώς σου συμβαίνει κάτι, όλο και κάποιος θα σε βοηθήσει.

Να ξυπνήσω;

(σκατά)

Πηγή εικόνας: mharmanlikli.deviantart.com

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(4)

demon March 22nd, 2009

Με έπιασε χτες. Το μεσημέρι. Όταν πια γύρισα σπίτι μετά από δουλειές. Μαζί με τις σακούλες και τους λογαριασμούς, κουβαλούσα και τη βροχή. Κι όπως ξάπλωσα για να ελαφρύνω, έμεινα. Να ζαλίζομαι. Μαγική εικόνα γίναν τα πάντα γύρω μου. Σαν εκείνο το χάρτινο παιχνίδι, που το μέσα μένει ίδιο, το περίβλημα αλλάζει όμως. Κι είναι τόσο πολύχρωμο, τόσο φανταχτερό και φωτεινό, που κουράζεσαι να το κοιτάς για πολύ ώρα.

Μου κράτησε ώρες πολλές. Δια της βίας έφαγα. Ένιωσα στομαχικό ίλιγγο, ο οποίος όμως δεν πέρασε χρησιμοποιώντας τα κλασικά τρικ. Έφαγα αλμυρά, έφαγα καπάκι σοκολάτα, ήπια Coca-Cola. Τι άλλο;

Ξάπλωσα.

Σηκώθηκα.

Κάθισα λίγο στην τηλεόραση να δω “Mad Men”. Μόλις τελείωσε το επεισόδιο έτρεξα στο κρεβάτι και απλώθηκα. Έβαλα δυο μαξιλάρια κάτω από το σβέρκο μου. Κι ένα στα πλάγια για όταν γυρίσω.

Με κούρασαν όλες αυτές οι κινούμενες εικόνες. Που μιλάνε κιόλας!

Ήρθε το βράδυ. Και κοιμήθηκα. Κι αλάφρυνα.

Ήρθε και το σήμερα. Και μπόρεσα να σηκωθώ και να περπατήσω χωρίς να κουνά άτσαλα το σκαρί. Κι όμως. Ακόμη υπάρχει η παραζάλη. Η αστάθεια. Βγήκα στο μπαλκόνι να ταΐσω τις γάτες. Με τίποτα.

Δευτέρα πρέπει να πάω στο γιατρό. Τους σιχαίνομαι. Αυχενικό λέει η μητέρα μου. Λόγω του pc. Και καλά, σπίτι την έχω ανεβάσει την οθόνη. Να φτάνει στο ύψος των ματιών μου. Στη δουλειά που και παλιά είναι και κάνει μιάμιση ώρα να νετάρει;

Αν είναι αυχενικό.

Ό,τι κι αν είναι, δυσάρεστο είναι. Και μπελάς.

Πηγή εικόνας: two-zero-two.deviantart.com

• Bubbles
• Comments(4)

demon March 8th, 2009

Σάπιο, με χαλασμένη όψη, κιτρινισμένη φλοίδα, τρύπες πάνω του, σκασίματα και γερασμένη υφή.

Αυτό είναι το σήμερα.

Η Κυριακή δεν άντεξε.

Ξύπνησα πριν αρκετές ώρες παγωμένη. Σηκώθηκα. Άκουγα τόνους νερού να σκάνε τριγύρω μου. Σα να είχε βάλει κάποιος στο φουλ πλυντήριο έμοιαζε. Πολυκατοικίες…

Πήγα υπνωτισμένη και ξυπόλητη στο μπάνιο και έκλεισα βιαστικά το ορθάνοιχτο παράθυρο με τη σίτα. Σύρθηκα μέχρι την κουζίνα κι έκλεισα ερμητικά το διπλό τζάμι. Είχα αφήσει μια χαραμάδα για να αναπνέει το δωμάτιο.

Ξαναξάπλωσα και τράβηξα πάνω μου την ελαφριά κουβέρτα που είχε πέσει στο πάτωμα.

Κατάφερα να κοιμηθώ μισή ώρα ακόμη.

Μετά απλώς άνοιξα τα μάτια μου τελείως. Χτύπησε το ξυπνητήρι. Το τηλέφωνο. Και οι σκέψεις μου.

Πηγή εικόνας: violett-rabbit.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(2)

demon February 24th, 2009

Όποιος οδήγησε ειδικά σήμερα το μηχανάκι του, τείνω να πιστέψω ότι έκανε ψιλο-θρίαμβο. Πάγωσα ολόκληρη. Ο λαιμός, τα χέρια αλλά κυρίως τα πόδια μου.

Πήγα δουλειά το απόγευμα κι έκανα πόσα λεπτά να συνέλθω από το ψύχος που με μαστίγωσε μαζί με τα χιλιόμετρα. Αν και σήμερα, οδήγησα σαν κότα. Είχα διάθεση να πάω αργά. Όχι όπως συνήθως, σκοτωτή.

Και το βράδυ, όταν πια γύρισα σπίτι πονούσα ολόκληρη από το κρύο. Ειδικά τα πόδια μου είχαν γίνει πύρινα. Και μόνο όταν βυθίστηκα στο καυτό νερό, κατάφερα να συνέλθω.

Κι εγώ που νόμιζα ότι φεύγει ο χειμώνας. Άντε να έρθει η άνοιξη γαμώτο. Άντε να ανοίξει το μυαλό μας.

Να εξαφανιστούν και ο πάγος και το ψύχος. Και κάπου εκεί ανάμεσα να αρχίσουμε να ονειρευόμαστε κεράσια…

Νομίζω τελικά ότι ο καιρός είναι η μόνη ενδιάμεση κατάσταση που γουστάρω. Άνοιξη ή το πολύ φθινόπωρο. Τίποτα άλλο. Κανένα άκρο. Και μόνο σε αυτό τον τομέα. Γλυκιά εποχή. Γλυκός ύπνος. Δροσερά όνειρα.

Πηγή εικόνας: 0-bluemoon-o.deviantart.com

• Bubbles
• Comments(2)

demon February 20th, 2009

Πωπω… Πως θα κοιμηθώ με τόσες μπουρμπουλήθρες μέσα μου;

Τις κατάπια μία προς μία. Της φύτεψα πάνω στο καλαμάκι, της οδήγησα με τις ανάσες μου προς τα χείλη μου και τις ρούφηξα νωχελικά. Παθιασμένα.

Και τώρα, έχω μέσα μου χιλιάδες φυσαλίδες.

!!!

Πηγή εικόνας: susanbanthony.deviantart.com

• Bubbles
• Comments(4)

demon February 10th, 2009

Πέρασα μέσα από τρελούς επιστήμονες, οι οποίοι με περίμεναν με αμπούλες γεμάτες μπλε, πράσινα και καφέ σιρόπια ευεξίας.

Ανέβηκα σε μια ξεχαρβαλωμένη σκάλα μέσα σε ένα κατάμαυρο δωμάτιο, για να γράψω στο ταβάνι με φωσφοριζέ μαρκαδόρο.

Είδα μια λεωφόρο γεμάτη λευκά, χαρτονένια κτίρια και δράκους να βγάζουν ψεύτικες φωτιές μες απ’τα δόντια τους. Είδα κι ένα χρυσόψαρο που μου έκανε χαρές!

Είδα δεντράκια στερεωμένα σε μακέτα πάνω σε μια βιβλιοθήκη και μια οθόνη γεμάτη σύμβολα να καλωσορίζει τα ανθρωπάκια αυτού του πλανήτη.

Τσέκαρα ένα γραφείο που σε τίποτα δε θύμιζε εργασιακό χώρο και που πολύ το ζήλεψα. Τελείως φουτουριστικό. Με νέον κρυμμένους φωτισμούς και ασύμμετρα διαχωριστικά που ήταν κρεμασμένα από το ταβάνι. Με μια αίθουσα συσκέψεων που ΄μοιαζε περισσότερο με γυάλινο, απόκοσμο ασανσέρ και μια πολύ έξυπνα καμουφλαρισμένη πόρτα τουαλέτας με έναν διακόπτη απέξω,  ο οποίος αντί για On-Off σε ενημέρωνε για το ελεύθερο-κατειλημμένο δωματιάκι από πίσω.

Γράπωσα κρεμασμένα ακουστικά που είχαν ηχογραφημένες κουτσομπολίστικες κουβέντες κι ένιωσα σαν ωτακουστής των δρόμων.

Είπα να χρησιμοποιήσω την ιδέα μιας ψηστιέρας γεμάτης άμμου για τασάκι, αλλά θυμήθηκα πως ευτυχώς το ‘κοψα το ρημάδι. Αν και το βλέπω στους ύπνους μου τώρα τελευταία.

Αυτό, κυρίες και κύριοι, ήταν το μονοπάτι που ακολούθησε το δικό μου μυαλό μέσα στο φετινό design walk. G, The Switch design Agency, Π6, Play, Poor Designers, The design shop… Αν και άσχετη με το χώρο, μεταμορφώθηκα σε τουρίστρια: πήρα χάρτι, στιλό, φωτογραφική, σακίδιο και μια ζακέτα κι έτρεξα στους δρόμους του Ψυρρή, κυρίως, να βρω όσα δεν έχω δει τόσα χρόνια που περπατώ σε αυτά τα στενά. Που να ‘ξερα…

• Bubbles
• Comments(2)