My cloud… it’s so private here (σε 3…)
demon April 28th, 2009
Χαλίκι αόρατο σκάλωσε στην κάννη.
Πού’ντος ο ήλιος;
Σκάναρα όλα τα φανάρια σήμερα. Και κάθε μπατσαριό πεζό, που σταμάτησε για μπουγάτσα, καφέ, χειραψία, παρατήρηση, μούντζα!
Ναι, αμέ. Φυσικά κι έριξα. Λες να τρεπόντουσαν τα δαχτυλάκια μου να ανοίξουν διάπλατα μπροστά σε… όργανο; (που λέει κι ο μπάμπας μου)
Πήγα και εφορία. Και ΟΑΕΔ. Και φυτώριο. Και στο ναό, για εκλεράκι. Τι να κάνω, μου ήρθε η περίοδος.
Και βραδάκι, αφού ρούφηξα αέρα πατησσιώτικο από τον προσωπικό μου, εναέριο κήπο, μαζεύτηκα εις τα ενδότερα (στη γραφειάρα μου κοινώς) για να γράψω, να μιλήσω με πελάτη, να καταστρώσω σχέδιο, να ψάξω τη δομή των ηλεκτρονικών καταστημάτων, να δουλέψω.
Οκ, 3 και σήμερα. Να μην ξεχνιόμαστε. Ροζ Πάνθηρας. Μπουμ, μπουμ, Νόνη το Κανόνι. Γλειφιτζούρι. Σοκολάτα-πορτοκάλι. Και οι αγγελίνες μου στο ταβάνι. Χωρίς το κρυφτό.
ευχούλααααα… Playful
γεμάτο μπολ. Γεμάτη ζωή. Γεμάτη μέρα. Γεμάτη, σταλακτένια στιγμή. Κι ένα στόμα, μόνιμα ανοικτό. Σαν χρυσόψαρο, σαν κομμάτι παζλ, σαν ουρίτσα τρωκτικού, σαν κοιλίτσα μωρού. Μάτι ηλιαχτίδα, σφύριγμα που να κολυμπά δίπλα σε όλα τα δελφίνια και οσμή που να δένει όλα τα κορδόνια του δάσους. Για να μη χάσω ποτέ-ποτέ ό,τι μπορώ να ζήσω!
(αυτό Μου εύχομαι)
Πηγή εικόνας: donotattempt.deviantart.com