Θάνατος σε τιμή ευκαιρίας
demon February 19th, 2008
Νόμιζα πως όταν θα ‘κανα σχέση, θα με κανάκευαν, θα με φρόντιζαν, θα μπορούσα ξανά να αφεθώ, να γίνω παιδί, να με νταντέψουν, να μου συγχωρήσουν… Πόσο λάθος!
Πρέπει να μάθω να φροντίζω μόνη μου τον εαυτό μου. Πρέπει εγώ , πρώτη, να με κάνω ευτυχισμένη. Να με προσέχω. Την υγεία μου, τη διατροφή μου, το χρόνο μου, τους φίλους μου.
Πρέπει να κρατήσω ακέραια και όμορφη την ύπαρξή μου.
Είναι αστείο, ξέρω πως σιχαίνεσαι το αλκοόλ μέσα μου. Κι όμως σήμερα ΚΑΙ μου αγόρασες gin Bombay ΚΑΙ μου το σέρβιρες μάλιστα! Ίσως επειδή με πόνεσες, μου δίνεις το φάρμακο μου;
Πως μετράμε τα υγρά; Σε ml??? Ε λοιπόν 70cl παραπάνω θάνατος. Free of charge!
Χτες κάλεσα κάποιους φίλους να τα πούμε, στο chat erotica. Μαλίνα, Πακίτο, Αρλεκίνος, Πριγκιπέσσα, Johnny boy, Χάρης, βοσκός και παρλαπίπα ξέμπαρκη. Καλά μας τα ‘πε. Να γνώριζε κιόλας πως είμαι γυναίκα.
Τα ‘παμε υγρά, άπληστα, αδηφάγα. Τους άνοιξα το σπιτικό μου. Ναι, την blogosfaira. Έκανα το χώρο των comments, των σχολίων, έναν τεράστιο παιδότοπο για να τα πούμε διαφορετικά. Να chatάρουμε μέσω απανωτών μηνυμάτων, κυρίως για sex. Άντρες εμείς, γυναίκες αυτοί, στάσεις, ονειρώξεις, δεσμεύσεις.
Κι απλώς τρόμαξα στην ιδέα ότι και πάλι γίνομαι κυνηγός. Once a hunter always a hunter…
Λες και μπαίνω στην πρίζα και πρέπει να ακολουθήσω τα ίχνη, να μυρίσω το αίμα, να ρωτήσω, να μάθω, να προκαλέσω, να επιτεθώ. Αλλά τελικά αλλού είναι η ουσία. Και δεν είναι μία! Ναι, αν είσαι γεννημένος κυνηγός, κυνηγός θα είσαι ακόμη και στα 90 σου. Αυτό όμως δε σημαίνει αναγκαστικά ούτε one night stand, ούτε εφήμερο νιώσιμο –υπάρχει τέτοια λέξη;-, μα ούτε και κέρατο.
Σημαίνει ότι θα κυνηγάς αυτό που δεν έχεις όσο θα είσαι free κι αυτό που έχεις όσο θα έχεις γκόμενο. Άντρα, γυναίκα… ό,τι.
Το κωλαράκι του άντρα θα νιώσω κι απόψε. Όχι πως είναι το καλύτερο ή το πιο αφράτο, σφιχτό, καμπυλωτό. Όχι πως δεν φαντασιώνομαι πρώην, ανύπαρκτους, φαντασιώδεις –υπάρχει αυτή η λέξη;-, επόμενους (;), περαστικούς…
Όμως το κωλαράκι του άντρα πιάνω κάθε μέρα κι αυτό θέλω να προκαλώ, όσο είμαι μαζί του. Ξυπνάω το πρωί, παίρνω στα χέρια μου το πρόσωπό του και το γλείφω. Πηδάω πάνω του κι αρχίζω να του κάνω παιχνίδια και να γελάω. Σαν τη γάτα. Την ερωτευμένη γάτα! Γδύνομαι μέρα-μεσημέρι κι εμφανίζομαι μπροστά του, στο γραφείο. Κάθομαι πάνω του, τον αγγίζω και τον βλέπω να αποσυντονίζεται. Στο φαγητό, αρχίζω να τον φιλάω και του κλείνω τα μάτια με τα δάχτυλά μου.
Και ξέρω πως το βράδυ, ό,τι ώρα κι αν αποφασίσω να νυστάξω το κορμί μου, λίγο πριν ξαπλώσω θα ξυπνήσει. Θα τραβήξει τα σκεπάσματα με ένα νυσταλέο κι όμως ερωτικό «τι ώρα είναι; καλώς ήρθες!» και μόλις νιώσει την ανάσα μου δίπλα του, θα αρχίσει να με χαϊδεύει, θα αρχίσει να ψηλαφεί ό,τι έχασε τις προηγούμενες ώρες και θα κάνουμε έρωτα. Θα πηδηχτούμε ανελέητα. Με πάθος, ρίγη, εκδίκηση για τα συναισθήματα της ημέρας, πόνο, ανακούφιση, όνειρο και αγάπη.
Πηγή εικόνας: blog.360.yahoo.com
