Archive for February 26th, 2008

Έρωτας ξανά

February 26th, 2008

Είναι απίθανα γλυκό και διασκεδαστικό να ξυπνάς έτσι. Τουλάχιστον για όσο διάστημα είσαι αναγκασμένος να σηκώνεσαι τόσο πρωί, είναι ο δεύτερος καλύτερος τρόπος που μπορώ να φανταστώ. Να ξυπνάμε γελώντας!

Ευτυχώς έχεις αντικαταστήσει τον τελείως βαρετό όσο και διαπεραστικό τόνο ξυπνητηριού με μια αγαπημένη μου μελωδία: somewhere over the rainbow…

Και είναι αστείο κάθε πρωί… χαράματα για το δικό μου βιολογικό ρολόι, να ακούω αυτή τη «χαλασμένη» μελωδία παιγμένη από το κινητό σου!

Και μέσα από τον ύπνο μου, να προσπαθώ να ακολουθήσω τις ψηλές νότες. Και να σκάω στα γέλια. Και να χαχανίζεις κι εσύ, σαν παράφωνο στρουμφάκι που είσαι. Σε έδωσα τώρα! Κι αφού το κλείσεις το ρημάδι, που το ‘χεις βάλει και μακριά για να αναγκάζεσαι να σηκωθείς, να ‘ρχεσαι γλιστρώντας κοντά μου, να με παίρνεις ολόκληρη, αγκαλιά, να μου ψιθυρίζεις καλημέρες και να φιλιόμαστε. Μέχρι να βαρεθούμε.

Και μετά και μετά.. να σηκωνόμαστε νευρικά, να τεντωνόμαστε, ντυνόμαστε και… να ξεκινάμε το πρωινό μας. Εσύ δηλαδή. Γιατί εγώ το κάνω για ψυχολογική υποστήριξη.

Το οποίο πρωινό, εδώ που τα λέμε, θα έπρεπε να είχε απαγορευτεί δια νόμου. Το πρωινό ξύπνημα και η πρωινή εργασία, εννοώ. Εγώ λειτουργώ βράδυ. Πολύ βράδυ. Το ‘χεις καταλάβει;

Το πρωί υπολειτουργώ. Κι όταν λειτουργώ, σκέφτομαι τι έκανα το προηγούμενο βράδυ. Οπότε είναι μία η άλλη. Είναι σα να μην είμαι εκεί. Ενώ το καλύτερο ωράριο, δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο από ένα 18:00-06:00! Αμέ. Όλος ο νυχτερινός οργασμός παραγωγής ιδεών, φαντασιών κι ευστοχίας, στο πιάτο.

~

Κάθεσαι απέναντί μου και μου στέλνεις φιλιά. Έχουμε ανοίξει το Yahoo messenger και αλληλογραφούμε με καρδούλες και στίξεις. Τρίχρονα… τελείως. Έρωτας ξανά!

Πηγή εικόνας: www.arsgeek.com

Πίτερ Παν

February 26th, 2008

Ως πειραχτήρι, θα μου επιτρέψετε για ακόμα μία φορά, να παραλλάξω λιγουλάκι τους κανόνες. Ο κλειδοκράτορας του Νεραϊδόκοσμου με προσκάλεσε να παίξω ένα αλλόκοτο παιχνίδι. Για την ακρίβεια, είμαι σίγουρη πως ο εμπνευστής του αποτελεί διεστραμμένη προσωπικότητα και περνά μία άκρως σαδομαζοχιστική περίοδο της ζωής του.

Σύμφωνα με τους κανόνες λοιπόν, τους οποίους σχεδόν πάντοτε… φέρνω προς… εμ, τα μέτρα μου, πρέπει να πιάσω το πιο κοντινό σε μένα βιβλίο, να το ανοίξω στη σελίδα 123 κι αφού μετρήσω 5 παραγράφους ν’αρχίσω να σας γράφω τις επόμενες 3. Άκου δηλαδή τι σκέφτηκε ο άνθρωπος. Όχι πες μου ότι δε είναι ανώμαλος!

Για καλή μου τύχη κι επειδή προσφάτως μετακόμισα, η μίνι βιβλιοθήκη στα δεξιά μου, είναι τακτοποιημένη. Ακόμα! Τέσσερα, χοντρά βιβλία που έπιασα όμως είτε δεν είχαν 5η παράγραφο στη σελίδα 123 είτε οι επόμενες 3 ήταν μακρυνάρια…

Οπότε;

“Δυο σιλουέτες ξεχώρισαν κοντά στο βράχο. Το κορίτσι είχε λιποθυμήσει στην αγκαλιά του αγοριού. Με μια τελευταία προσπάθεια, ο Πίτερ την τράβηξε πάνω στο βράχο κι έπειτα σωριάστηκε δίπλα της. Και προτού χάσει κι ο ίδιος τις αισθήσεις του, είδε ότι είχε αρχίσει η παλόρροια. Ήξερε ότι σύντομα θα πνίγονταν, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα περισσότερο.

Καθώς ήταν ξαπλωμένοι πλάι-πλάι, μια γοργόνα άρπαξε τη Γουέντι από τα πόδια κι άρχισε να την τραβάει σιγά σιγά στο νερό. Ο Πίτερ την ένιωσε να γλιστράει μακριά του. Ξύπνησε μ’ ένα τίναγμα και μόλις που πρόλαβε και την τράβηξε πίσω. Έπρεπε όμως να της πει την αλήθεια.

“Είμαστε πάνω στο βράχο, Γουέντι”, είπε, “αλλά μικραίνει σιγά σιγά. Σε λίγο θα τον σκεπάσει το νερό”.

(Πηγή εικόνας: justingunter.wordpress.com)

Πίτερ Παν και Γουέντι του Τζέιμς Μ. Μπάρι, εικονογράφηση Ρόμπερτ Ίνγκπεν

Προσκαλώ να… ξεσκονίσουν τα βιβλία τους, τους: aengel wie du, Penthesileia, Πάτροκλος, pastaflora

παιδιά μη σκάτε. Άμα δε βρίσκετε 123 σελίδες ή 5ες παραγράφους, αυτοσχεδιάστε από το βιβλίο που διαβάζετε αυτή την εποχή!