Έχουμε γίνει τρύπιοι όλοι!
demon November 5th, 2008
Της Πόπης στο κέντρο… Παντού δηλαδή όχι μόνο στο κέντρο. ΤΟ πήξιμο. Κι εγώ με το Τσαλάκι μου να ελίσσομαι και να γαμάω όλα τα XT που τελικά και μυρίζουν και πολύ θόρυβο για το τίποτα κάνουν. Ε, αφού το έχεις κούνησέ το. Χερά της πλάκας… ΧΑ!
Πήγα στα στενά των Πατησίων για να πάρω το μηχανάκι. Μαύροι κρεμασμένοι από τα μπαλκόνια τους, με ένα κινητό ανά χείρας μιλούσαν με τις οικογένειές τους. Μία λέξη έπιασα κι αυτή ήταν αρκετή για να χαμογελάσω φαρδιά-πλατιά: Ομπάμα!
Είναι γκέτο εδώ, να προσέχεις! Ο άντρας σκούζει σε μόνιμη βάση. Ναι, η αλήθεια είναι πως κάθε τρεις και λίγο πλέον ακούμε για κάποιο αιματηρό συμβάν στη νέα γειτονιά μας. Συμμορία μαύρων την έπεσε σε Ρώσους, Πακιστανοί μαχαίρωσαν μαύρο στην Πατησίων κλπ.. Μπάχαλο.
Κι εγώ που νόμιζα πως κάποτε αυτοί ήταν η μειονότητα και πως ήταν κουμπωμένοι κομματάκι. Ναι καλά! Πλέον περπατάω στην Πατησίων και θαρρώ πως με αρπάζουν, με γδύνουν, με βιάζουν χέρια ξένα. Ξέρεις, σαν κάτι εφιάλτες κινηματογραφικούς που δεκάδες απλωμένα χέρια σε τρομοκρατούν…
Σε σέβομαι και σου δίνω χώρο, κάνε το ίδιο plz!
Χίλτον ο χαμός, Αλεξάνδρας ένας βλάκας με ένα βαν και φάρο της αστυνομίας αλλά κανένα διακριτικό κατάφερε να κλείσει όλο το δρόμο με τις μανούβρες και την κακή του οδήγηση. Μπάτσος. Πότε μάθανε αυτοί ακριβώς να οδηγούν σε δρόμους και να υπολογίζουν τα γύρω τους μηχανάκια κι αυτοκίνητα; Αυτό!
Η γάτα μου πάλι το ‘σκασε. Πήγε επίσκεψη στους δίπλα. Όλη μέρα κλαίει απέξω που δεν τη βάζω μέσα. Στο είπα ότι θα γίνουμε ρόμπα ε; Το πρωί, η απέναντι γκάριζε πάνω από την Πατησίων: «Η γάτα σας, η μαύρη, με το μοβ λουράκι, περπατάει στο κάγκελο. Πάει δίπλα. Θα πέσει».
Το ξέρω!!! Με άκουσε; Μα κι εμένα μου σηκώνεται η τρίχα κάθε φορά που ακροβατεί πάνω από το δρόμο για να πάει στο άδειο μπαλκόνι των διπλανών. Για να μη σου πω για τη φορά που από τον 4ο βρέθηκε στον 3ο. Πλάκα πάθανε οι Μαλαισιανοί –τι είναι;-, οι αποκάτω! Δύο και 10 το πρωί τους χτύπαγα το κουδούνι και τους ζητούσα το μαλακισμένο το γατί μου.
Χτες που περπατούσα είπα: δεν πάει άλλο. Θα γράψω σε ένα χαρτί ό,τι σκατά με ενοχλεί και θα το ονομάσω τη μουρμούρα της χρονιάς. Θα το ποστάρω εδώ. Όχι ρε φίλε. Δεν είναι γκαντεμιά. Υπάρχει τόση μαλακία εκεί έξω. Και πραγματικά βαρέθηκα. Έρχεσαι σε επαφή με κόσμο, για να πληρώσεις, για να ψωνίσεις, για να μετακινηθείς, να φας, να ψυχαγωγηθείς και βλασφημάς. Από αναίδεια μέχρι αγένεια, από θράσος μέχρι δειλία, από απροσεξία μέχρι αδιαφορία.
Γι’αυτό ίσως κι ένα χρόνο τώρα έμεινα σπίτι. Άλλαξα τη ζωή μου κι έμεινα μέσα. Μακριά. Μέσα. Θα γράψω γι’αυτό. Πάλι απομακρύνθηκα από τη στεριά. Γεια ~
Πηγή εικόνας: x-horizon.deviantart.com