Περαστικά μας, guys
demon November 12th, 2008
Με κόλλησες ρε…
Αντρούλη, σ’αγαπώ, σε λατρεύω αλλά με κόλλησες γαμώτο. Ή μήπως εσύ ρε Ευούλα φταις; Μήπως επειδή προχτές με βάλατε και οι δυο δίπλα σας και είχα όλα τα μικρόβια επί δύο; Ο άντρας πάντως τις κατηγορίες δεν τις δέχεται. Όταν του λέω πως να, τα κατάφερες, με κόλλησες μια χαρά, με στραβοκοιτάζει. ‘Άλλη φορά νομίζω πως είναι καλύτερα να συντονιζόμαστε σε τέτοια θέματα. Ε? Δυο αρρωστούλικα σε ένα σπίτι κι όχι εναλλάξ.
Περαστικά λαέ! Μην ανασαίνεις μες τη μούρη μου γαμώτο!
Υ.Γ. ρε λες να φταίει που το παράκανα κι εγώ, και χτες ήμουν όλη μέρα στους δρόμους; Στο τέλος πήγα και για καφέ/ποτό με τα κορίτσια.
Υπέροχη κουβέντα. Ό,τι ανέμενα δηλαδή.
Τρώω συναισθηματικά. Ίσως γράψω κάποια στιγμή για τις λέξεις που ανταλλάξαμε και τις τροφές, αλμυρές και γλυκές που σκεφτήκαμε. Α ρε Μάνια, για να δούμε. Η συμβίωση παχαίνει λες, ε; Σε φιλώ. Να το απολαύσεις το ξύλινο περίπτερο του Χαμόγελου του Παιδιού. Σου πάει. Βιβή, τη χάρηκες τη «βόλτα» μετά; Ευούλα, την ίδια γνώμη έχουμε για τους κυνηγούς, άλλα 35 χρόνων έπρεπε να του δώσεις μια ευκαιρία ρεεε…
Φιλιά και περαστικά σε όσους είναι κρυολογημένοι αυτό το διάστημα. Με ρίγη και κόκκινες μυτούλες, δάκρυα «χαράς», φτερνίσματα και βηχαλάκι. Άντε, δυο μέρες μείνανε.
Πηγή εικόνας: www.steffenjensen.de