Άμα δε σου αρέσει, να πας να κρυφτείς!
demon November 19th, 2008
Σκόρπια τελείως αιστάνομαι.
Σα να βυθίστηκα κι εγώ, όπως τα τριαντάφυλλά μου, μέσα στο στόμιο του μπουκαλιού. Κι άξαφνα, εμφανίστηκε ένα χέρι και με τράβηξε απότομα από την ονειρική κατάδυση.
Βγήκα, τινάχτηκα καλά-καλά και πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου. Έπρεπε να την ενημερώσω. Άλλωστε εκείνη με είχε στείλει…
Και τελικά, βρεθήκαμε να μιλάμε έντονα για μία ακόμη φορά. Καιρό είχε να συμβεί αυτό πάντως. Αλλά, όπως πάντα, τα τελευταία χρόνια, κάτι την πιάνει όσο πλησιάζουν αυτές οι γιορτές. Ένα μήνα πριν τα Χριστούγεννα, μπριζώνεται κι αποστρέφεται κάθε νορμάλ, φιλήσυχη και πολιτισμένη συνδιάλεξη μαζί μου. Και με άλλους φαντάζομαι συμβαίνει αυτό. Όμως εγώ δεν το μαθαίνω.
Και κάπως έτσι κι ενώ ήμουν καλά όλη μέρα, μου χάλασε τελείως το κέφι κι ένιωσα σα να αποδρά από μέσα μου όλο μου το αίμα. Με επηρεάζει γαμώτο. Πάντα με επηρέαζε η ανισόρροπη σχέση μου με τους γονείς μου! Θέλω να πω. Πάντοτε με ενοχλούσε όταν για κάποιον λόγο προτιμούσαμε τα έντονα χρώματα στα δώρα που στέλναμε ο ένας στον άλλο…
Και τώρα, που έχω άλλο παιχνίδι για να απασχολήσω τα δάχτυλα, το πράσινο μάτι μου, τις αισθήσεις μου δεν έχω κατασταλάξει ακόμη εάν με επηρεάζει λιγότερο ή περισσότερο η ηλικιακή παράνοια των γονιών μου… Anybody?
Πηγή εικόνας: redtheangrybetafish.deviantart.com