demon November 15th, 2008
Τους τελευταίους μήνες συνειδητοποιώ το εξής ενοχλητικό:
Κάνεις σχέση. Συμπαθείς πολύ αυτό τον κάποιον και λες θα δώσω χρόνο για να ανακαλύψω με περισσότερη σιγουριά αν όντως μου κάνει καλό ή όχι. Και τελικά, όταν φτάνεις να γνωρίζεις εάν και πόσο σημαντικός σου είναι, έχεις πέσει στην ίδια την παγίδα του χρόνου.
Έχει περάσει ο καιρός, έχεις συνηθίσει το σύντροφό σου, έχεις επενδύσει επάνω του κι ο απογαλακτισμός μοιάζει πολύ πιο δύσκολος, επώδυνος ίσως και άδικος.
Είμαι λάθος;
Πηγή εικόνας: vimark.deviantart.com
demon November 15th, 2008
Ο άντρας ετοιμάζεται να δει μπάσκετ. Σαλονικιώτικος ο σημερινός αγώνας. ΆΡΗΣ-Πάοκ. Εγώ ρουφώ τις μύξες μου και με έχω δέσει σαν παλαμάρι μέσα σε μια μάλλινη, πετρόλ κουβερτούλα.
Δευτέρα ξεκινώ, εκτός απροόπτου σε μια νέα δουλειά, part-time. Θα ακολουθήσω τη συνταγή του άντρα. Έτσι για αλλαγή και για μια φορά στη ζωή μου, αντί να πεθάνω από την αγωνία και την υπευθυνότητα πριν καν πάω, θα το αφήσω όσο χαλαρά αντέχω. Και θα μείνω όσο δε με δυσκολεύει μέσα μου. Άλλωστε υπάρχει λόγος που μετά από 12 χρόνια έφυγα από τη δημοσιογραφία. Όσο δύσκολο κι αν ήταν/είναι να σταματήσω το χρόνο.
Έχω πέσει στην παγίδα να πλέκω αγωνίες. Και πολύ συχνά πια, παίρνω στο χέρι τον αναδευτήρα κι αναμειγνύω τους ονειρικούς, μακρόστενους εφιάλτες με τις νεφελώδεις σκέψεις μου. Και σήμερα που ξύπνησα, χρειάστηκα πολλές στιγμές τελικά για να ξεμπλέξω από όλο αυτό το σενάριο που φώλιασε στα κλειστά μου μάτια. Άσχημο όνειρο και τόσο, μα τόσο αληθοφανές γαμώτο.
Αληθινή ζωή. Κι αληθινός εφιάλτης.
Πηγή εικόνας: wings-of-dust.deviantart.com