Βελόνα – κλωστή = ζωή
demon May 3rd, 2008
Νάτη η βελόνα που με τρύπησε. Την είδες; Την ψηλάφισες; Την άφησες να σου τρυπήσει κι εσένα το δέρμα; Να σου στάξει λευκό αίμα από τα σωθικά;
Πριν μια ώρα, ο εαυτός μου με ξύπνησε. Με σήκωσε από το κρεβάτι. Με έστειλε να πλύνω τα χέρια μου. Λες και αναμένω κάτι. Κάτι που θα το αγγίξω και γι’αυτό έπρεπε τα άκρα μου να είναι καθαρά. Φρέσκα. Αμόλυντα.
Τώρα, μια ώρα και κάτι μετά, κάθομαι στο γραφείο μου. Έχω ανάψει τα τρία μου κεριά, τα έχω κρύψει πίσω από τζαμένια κουτιά και τ’αφήνω να μου φέξουν ίσα δα, για να βλέπω το πρόσωπό μου στην αντανάκλαση…
Βελόνα… κλωστή…
Η βελόνα είσαι εσύ και η κλωστή η ζωή μου.
Και προσπαθείς τώρα να περάσεις μέσα στη ζωούλα μου. (σκέψη λανθάνουσα τώρα που το ξαναβλέπω!)
Προσπαθείς να χωρέσεις εμένα στη ζωή μου.
Προσπαθείς να τρυπώσεις, να δέσεις κομπάκι, να ράψεις πάνω μου διαχωριστική γραμμή. Σαν άσφαλτος.
Πηγή εικόνας: www.dpchallenge.com