… κι ενδιάμεσα εμείς
demon May 29th, 2008
Αν γρατζουνήσεις με τον δείκτη το αριστερό σου μάτι, θα βγάλεις αίμα. Ίσως πάλι, ξεπηδήσει μέσα από την όρασή σου μελάνι μαύρο.
Πληγή που θα σε στοιχειώνει για μια ζωή. Μονάχα τόσο. Γιατί μετά, όλες οι ατέλειές σου θα επουλωθούν ως δια μαγείας και το σώμα σου θα γεννήσει νέα παραπτώματα αλλά κι αψεγάδιαστα ποιήματα πάνω στις πλάτες σου.
Καλοκουρδισμένη συναίσθηση.
Το νιώθω όποτε ακουμπάς με τις χορδές σου το πολύτιμο οξυγόνο.
Το νιώθω κι όταν αφήνεις τους πόρους σου ελεύθερους. Όταν παύεις να σφίγγεις την κοιλιά σου και τους μύες και δίνεσαι στις νύχτες, τις παντοδύναμες.
Το νιώθω όταν ακούς τα ημιτόνια που ψελλίζει η ανοιχτή ψυχή μου.
Αλλά κι όταν ο αέρας που έχω αποθηκεύσει στα ηχεία μου στριγγλίζει πάνω από τα κεφάλια μας.
Το νιώθω όταν είσαι. Το νιώθω όταν αφήνεσαι στην αύρα μου. Μα κι όταν υποκλίνεσαι στα δάκρυα που ξεπετά το στόμα μου. Στο αύριο που σου δίνω όταν σου κλέβω το πριν.
Πηγή εικόνας: www.heathrowe.com