Η φλόγα ανάβει τη ζωή μου
demon May 28th, 2008
Βρήκα στον περίπατό μου αυτή την πεταλούδα, χωρίς βούλες. Χωρίς το μυστήριο που έχουν οι περισσότερες πεταλούδες. Που πετάνε ανάμεσα στα μάτια σου κι εσύ το μόνο που λαχταράς είναι να μείνουν λίγο παραπάνω για να κλέψεις τη χορευτική τους κίνηση.
Βρήκα κι εσένα κάποτε. Που ‘χεις τόσο πολύ από τόσα πολλά. Ναι.
Και σκέφτομαι. Σ’αυτά που δεν έχεις, από πού να κλέψω. Να νιώσω ζωντανή και πάλι. Όχι ζωντανή μονάχα. Φλογερή. Απειλητική. Ένα θηρίο που κανείς δεν μπορεί να το τιθασεύσει. Ούτε συ μπορείς. Το ξέρουμε αυτό. Όμως εσύ το έχεις αποδεχτεί! Κι έτσι το κλουβί μου ανοίγει νωρίτερα…
Σε ποιο χρόνο του σύμπαντος να βολτάρω για να κλέψω ΖΩΗ; Όχι νιάτα και γηρατειά. Ούτε φρεσκάδα και ρυτίδες. Μα λίγη λάβα. Να χυθώ κι εγώ πάνω της. Και να κρατήσω για πάντα το καλούπι τούτο στην πιο ψηλή σοφίτα της γης.
