Σβήσε τα φώτα
demon March 6th, 2008
(Πηγή εικόνας: www.stegen.com)
Μ’αρέσει όταν ξεχνιούνται και κοιμούνται τα φώτα. Όταν μ’αφήνουν μόνη με τον εαυτό μου, χωρίς καθρέφτες και λαμπερά περάσματα…
- Πόσο μ’αρέσει όταν έχει blackout.
- «Εμένα πάλι καθόλου. Χωρίς ρεύμα δε γίνεται τίποτα!»
- Γκρινιάρικο στρουμφάκι. Μια και το ‘πες… Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι δυο χωρίς ρεύμα, μέσα στο σπίτι;
- «Τίποτα;»
- Τίποτα?!!! α) sex.
- «Αυτό εννοείται!»
- Ναι. Εννοείται τόσο, που έχουμε να κάνουμε sex από…
- «Μωρό! Κόφτω!»
- Γιατί; Από χτες το βράδυ σκόπευα να πω. Θα σε γράψω στην blogosfaira!
- «Κι αυτό τώρα τι είναι; Απειλή;»
- Ναι, γιατί δεν πιάνει; Λοιπόν τι άλλο μπορούμε να κάνουμε λες;
- «Τίποτα. Μόνο αυτό».
- Τι λες… α) sex, μπου) να μιλήσουμε! (ενθουσιασμένη εγώ)
- «Είναι υποχρεωτικό αυτό; Α, αυτό μπορείς να το βάλεις στην blogosfaira!»
- Εξυπνάκια.
~
Κατά τις 17:15 σβήσαν όλα τα φώτα. Ακόμη και το φως της δύσης. Μη ξέροντας τι να κάνουμε μέσα -τόσο καλά-, κι αφού θεωρήσαμε κακή ιδέα το να κάνουμε sex, ιδρωμένοι ακόμα από την πρωινή μας βόλτα, αποφασίσαμε να ξαναβγούμε και να ξαναπερπατήσουμε! Ω ναι.
Δεύτερος γύρος!
Εγώ πάλι γιατί θεωρώ ότι αυτή η συσκότιση μας ενώνει με έναν μυστηριακό τρόπο; Θα ‘θελα ε; Ναι.
Θα ‘θελα να βγούμε έστω και λιγάκι, έστω και με τη «λάθος» αφορμή από τη μαλακία της ατομικότητας. Για κοίτα λιγάκι έξω από αυτή την πόρτα. Τη βαριά, παλιά, σιδερένια.
Περπατήσαμε από στενά και δρομάκια, μονοκατοικίες με απίθανες σιδερένιες, βαριές, αχνοφώτιστες πόρτες με πανέμορφα βιτρό, μέσα από πάρκα και σταθμευμένα αυτοκίνητα. Μέσα στη σκοτεινιά. Ήταν απόγευμα κι όμως ήταν νύχτα. Και σκεφτόμουν πως όλοι το ίδιο πράγμα έκαναν εκείνη τη στιγμή. Άναβαν κεριά, έψαχναν για σπίρτα, φακούς, αναπτήρες. Κοιτούσαν έξω από τα παράθυρά τους στο απέναντι πεζοδρόμιο να δουν. Ούτε ο άλλος έχει φως;
Είδες;
Αν είχαμε μείνει μέσα και είχαμε κάνει sex, θα μας έπαιρνε μετά ανύποπτα, ξεθεωμένα ο ύπνος και θα ανοίγαμε τα μάτια μας όταν πια θα είχε έρθει το φως…
Πηγή εικόνας: absolumentfemmes.com
εδώ δεν κόπηκε καθόλου… ατυχία! Άναψα μόνη μου κεριά, έμεινα σιωπηλή για λίγο και προσπαθούσα να μην σκέφτομαι τίποτα και μετά… αρχίσαν οι σβούρες μέσα στο σπίτι, να μιλάω δυνατά μόνη μου… καλύτερα να είχα την δικαιολογία της διακοπής.
Καλύτερα να ‘χεις τη δικαιολογία πως κάτι σε ενοχλεί και το δείχνεις. Καλά θα κάνεις λοιπόν κατ’εμέ -όχι πως με ρώτησες!-, να πας σε εκείνον που σε κάνει έτσι και να του αντιστρέψεις τη “νίκη” του.
Apopse (bradu Pempths),oso kourasmenos ki an eimai,estw kai aupnos(afou den koimh8hka ka8olou…pali!!!),8a anapsw kerakia,8a dialeksw mousikes kai…8a mpw sthn blogosfaira,na ta poume!!!
H alh8eia einai pws to reuma kobetai edw,otan egw leipw(gamwto)!Oxi tipota,alla latreuw kai thn siwph tou skotadiou,kai tis katamaures boltes sta stena dromakia,kai ta neumata twn geitonwn apo apenanti “twra,ti kanoume?”.Kai twra…?
Ta filia mou,σβηστά…
Το πρώτο σκέλος να το πραγματοποιήσεις. Κάνει καλό στην ψυχή, αποδεδειγμένα. Δεν ξέρω αν θα είμαι μέσα. Έχω κοιμηθεί 4 ώρες όλες κι όλες, με απίστευτο αλκοόλ μέσα μου. Μετά την “καλημέρα” που σας άφησα, έκανα ντους και στα σεντόνια. Θα δούμε. Τα φιλιά μου νυσταλέα.