Σκίαση
demon January 28th, 2008
Ένα δέντρο που στέκει μόνο του. Μύρια χρόνια τώρα, ορθώνει το ανάστημά του μπρος από το σπίτι σου. Κρύβει τους εφιάλτες και τις αγωνίες σου. Κρύβει εσένα από τους περαστικούς.
Σ’ακούει τα βράδια που παραμιλάς, μαζεύει τους λυγμούς σου και σου δείχνει πως είναι για σένα και θα είναι, πάντα, κάθε που τινάζει τις φυλλωσιές του μαλακά και θροΐζει.
Όταν είσαι εσύ χαρούμενος, είναι κι αυτό χαρωπό και γεννά καρπούς και μυρωδιές ευχάριστες στον νου.
Όταν λείπεις για ταξίδι, γιγαντώνεται, πατά πιο γερά, πιο βαθιά και ψηλώνει, κι οι ρίζες του απλώνονται, φτάνουν την εξώπορτα και την κρατούν γερά, για να μην μπει κανείς μέσα στην αυλή σου.
Όταν πάλι είσαι χαμένος, αποκαμωμένος, χωρίς φίλους και ζωή, μαδάει τον εαυτό του. Ρίχνει τα βαριά του τα φύλλα, για να τα μαζέψεις και να βρεις το δρόμο σπίτι. Να διαβάσεις πάνω στις φλέβες των φύλλων του, το δικό σου ριζικό.
Πηγή εικόνας: www.imageshack.us
