Μια ζωή πιο… User Friendly
demon January 21st, 2008
Πήρα το πιο τεράστιο μαχαίρι που βρήκα στην κουζίνα. Έστω, του ψωμιού είναι, τι να κάνω εγώ τώρα;
Τοποθέτησα στον πάγκο το ειδικό ξύλο κι άρχισα με περισσή αφοσίωση να ψιλοκόβω. Στην αρχή σε πολύ μικρά τετράγωνα και μετά άρχισα να μεγαλώνω τα κομμάτια. Κι όπως έβλεπα το στήθος γαλοπούλας να εξαφανίζεται, να συρρικνώνεται και να μεταμορφώνεται σε κάτι… λιγότερο απειλητικό, σκέφτηκα πώς θα μπορούσα να κάνω και τη δική μου τη ζωή λιγότερο γκροτέσκ.
Για μένα.
Πιο… user friendly βρε παιδί μου!
Ν’αρχίσω να αφήνω πραγματάκια ασχολίαστα;
Να κάνω πως δεν ακούω βρισιές και γενικώς ατάκες που χαλάνε την αισθητική, μαζί και τη διάθεσή μου;
Να χαμογελάω, διάπλατα μάλιστα, σε ό,τι με ενοχλεί;
Κι όμως, έτσι, δε θα αρχίσω να καταπιέζομαι; Δε θα στοιβάξω από το πουθενά, μέσα μου ενοχλήσεις;
Δεν θα εκραγώ στο τέλος; Μόνο και μόνο για να μου χαρίσω μερικές μέρες μονάχα ηρεμίας; Γιατί για παραπάνω δεν το βλέπω.
Μα τι να κάνω; Και με τι ακριβώς να συμβιβαστώ;
Ή είσαι ηλίθιος, οπότε βλακωδώς ικανοποιημένος, ίσως μάλιστα κι ευτυχισμένος και το remote control της ζωής σου έχει μονάχα δύο κουμπιά. Βλέπε On και Off.
Ή είσαι νοήμων, με κεραίες κι ανησυχίες και η ζωούλα σου αγγίζει lunatic καταστάσεις, που μόνο καλλιτέχνες και πλάσματα βγαλμένα από όνειρα, μπορούν να κατανοήσουν εύκολα. Με ό,τι συνεπάγεται η ύπαρξη ενός ανθρώπου που καταναλώνει περισσότερο οξυγόνο και λιγότερη ανοχή.
Οπότε;
Πηγή εικόνας: www.imageshack.us