demon March 17th, 2009
Ε όχι και χύμα στα άντα!
Να μου πεις ήταν το μόνο λογικό. Να φύγει το μηχανάκι σταματημένο! Που να βάλω και βαρελάκι πάνω. Ναι. Βάζεις μπρος, το ‘χεις κλειδωμένο και ξεχασμένο και τσουπ, μπλοκάρει ο τροχός. Τόσο απλό. Αμέ!
Τι μέρα. Από τη μία είχαμε επέτειο. Από την άλλη βγήκα να σκοτώσω το μικρό. Το οποίο θα το δώσω πού θα μου πάει. Αποτελεί συλλεκτικό κομμάτι. 20ετίας! Άκου σκηνικό: οι ουρανοί να ανοίγουν, μια ασπρίλα να καλύπτει τα πάντα κι εγώ να θέλω να δοκιμάσω να το καβαλήσω το ρημάδι το καινούργιο. Αφού στην ευθεία μια χαρά το πάω ρεεε…
Κι εσύ, κλασικός άντρας, να με πιέζεις. Θα βρέξει! Ε, ας βρέξει γαμώτο. Πήγαινε σπίτι. Έχω τους ρυθμούς μου σε αυτό.
Πού να προλάβω να πάω δουλειά. Με κατεστραμμένη μπαταρία που θέλει ανά 1 χιλιόμετρο τσεκάρισμα, περίμενα κάνα 40λεπτό την Moto Assistance or something και κάναμε Βύρωνα-Πατήσια σε μια ώρα και πολλά ψιλά!
Σα να έχω σκάψει αιστάνομαι. Σα να έχω κάνει καμπούρα. Κουρασμένη. Το δε αριστερό μου χέρι πώς δεν έβγαλε μελανιά, ακόμη δεν το ‘χω καταλάβει. Πολύ βάρος ο συμπλέκτης. Μαζί με το άγχος.
Όλα μαζί σήμερα.
Α, και μετά από 5 μέρες φοβερής πίεσης, τελείωσα και με όλες τις δουλειές που είχα αναλάβει ως κειμενογράφος. Μια μεγάλη δουλειά, σημαντικό σπεκ, στο οποίο έβαλα τις ιδέες για την καταχώρηση, τα σλόγκαν και το body copy. Ένα βιβλίο και ένα site. Μη ρωτήσεις τι περιεχόμενο.
Πάω να δω CSI. Να ξεσκονίσω την On. Να χαλαρώσω πίνοντας ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Να ανάψω τα κεριά μου. Τα μάτια μου. Και να ζεσταθώ κάτω από τις μαύρες γάτες μου. Άντε και τον άντρα!
Αυτό το κομμάτι το φυλάω γι’αργότερα.
Πηγή εικόνας: blackandbluewalls.deviantart.com
demon March 16th, 2009
Και μετά το CBR τι; Πάλι CBR! Έτσι λέει ο άντρας.
Εντάξει, στη Honda θα έμενα όπως και να είχε, αλλά να μην εγκαταλείψω την… κατηγορία φτερού;
Παρασκευή έμαθα τα μαντάτα για το μηχανάκι. Μπαταρία dead, λιωμένα καλώδια και δυο ρόδες έτοιμες να κάνουν φτερά. Δεν είχα και πολλές επιλογές. Και ήταν ώρα να φανώ αποφασιστική και δραστήρια.
Παρασκευή απόγευμα πήγαμε με τον άντρα σε μια «μάντρα» στον Βύρωνα κι εκεί τσέκαρα ένα CBR που ήταν προς πώληση. Σε πολύ καλή κατάσταση, όσο μπορεί να κρίνει κανείς χωρίς να ανοίξει το μηχανάκι. Όμορφο, περιποιημένο, με αλλαγμένη και την εξάτμιση. Όχι τίποτα άλλο, αλλά να μην ακουγόμαστε και σαν παπάκι. Νιιιιιι, νιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι…
Σάββατο πρωί επανήλθα στον τόπο του εγκλήματος. Με την υπεύθυνη δήλωση και το γνήσιο της υπογραφής μου ανά χείρας, αλλά και την προκαταβολή.
Αναμένω μέσα στην εβδομάδα να έχει ολοκληρωθεί η μεταβίβαση! Άντε, ΑΝΤΕ!!! Δεν πολυκρατιέμαι.
Θα το σπάσω μόλις το ακουμπήσω! Κοκκινόμαυρη μαστούρα… Καλή βδομάδα guys. Γκαζιάρικη!
Πηγή εικόνας: herifinbiri.deviantart.com
demon March 14th, 2009
Τι μέρα κι αυτή. Ξεκίνησε από νωρίς και διαφαινόταν πως θα χτυπήσει δυνατά.
Πήρα το μηχανάκι και πήγα στο δημιουργικό γραφείο ενός γνωστού. Τον βοήθησα στο κομμάτι της κειμενογραφίας και των ιδεών και κατάφερε να πάρει ένα σπεκ. Μεγάλος πελάτης.
Πέρασα από ένα pet shop στη Μουστοξύδη και πήρα μεταλλικά καρτελάκια για τις μαύρες γάτες μου. Χάραξα επάνω το κινητό μου, σε περίπτωση που το Ματάκι αποφασίσει να εξερευνήσει ξανά την Πατησίων! grrrr
Επισκέφτηκα το συνεργείο για κάτι που εγώ νόμιζα πως θα ήταν δουλειά μιας ώρας και φυσικά αναστρέψιμο. Φευ. Αν υποψιαστώ πως θα μείνω χωρίς μεταφορικό μέσο θα τα κακαρώσω…
Μπαταρία dead, ηλεκτρικά όπως πάντα στον αέρα και το καλύτερο; Τα καλώδια της μπαταρίας λιωμένα, να βγαίνουν καπνοί κάτω από το καπάκι και η μπαταρία να έχει ζεσταθεί. ΓΑΜΩΤΟ. Τι σκατά γίνεται τώρα;
Το έφερα όπως-όπως πίσω στο πάρκινγκ, το κλείδωσα και φόρεσα το δυσαρεστημένο μου προσωπείο. Και τώρα; Πάνε οι δύο ρόδες; Και για πόσο; Και πώς στο καλό θα μετακινούμε εγώ. Η μηχανή μου είναι η ανεξαρτησία μου.
Σκατά.
Πηγή εικόνας: mattwisnerart.deviantart.com
demon March 12th, 2009
Έκανα την πρώτη μου στραπατσάδα!
Μπήκα στην κουζίνα χωρίς ποδίτσα, σήκωσα τα μανίκια, έβγαλα τα συστατικά από το ψυγείο κι έπιασα δουλειά.
Α, πριν το εγχείρημα πήρα τηλέφωνο τη μητέρα του άντρα για να μου δώσει τα φώτα της. Πανεύκολο φαγητό μου είπε πως είναι και είχε δίκιο!
Πάντως βοήθησε και η συνταγή για καλοκαιρινή στραπατσάδα που βρήκα στο διαδίκτυο.
Πιπεριές, ντοματούλες, 2 καλά χτυπημένα αβγά, αλάτι, μαύρο πιπέρι, ζάχαρη, ρίγανη. Εγώ πρόσθεσα σε μια στιγμή έμπνευσης και πάπρικα και μοσχοκάρυδο. Και στο τέλος πασπάλισα μπόλικη φέτα. Όπως αρέσει στον άντρα!
Πανάλαφρο φαγητό, εξαιρετικά νόστιμο που θα επαναλάβω πολύ σύντομα. Αν και πάντα προτιμώ τα γλυκά!
Πηγή εικόνας: nutrition.about.com
demon March 11th, 2009
προσπαθώ να οργανώσω μια συνάντηση σπίτι. μετά από κάμποσο καιρό. να φτιάξω πάλι τα σπιτικά μου club sandwich, το ντιπ με τα μπαστουνάκια και τις άλλες χαζομαρούλες. Ίσως και την τούρτα μου: σοκολάτα-μαρμελάδα κεράσι.
θα έρθει η γνωστή παρέα με τα επιτραπέζια υπό μάλλης. Θα πρέπει να αγοράσω ένα Taboo γιατί η ξανθιά το πακέταρε το δικό της. Δε με σκέφτηκε.
Θα εμφανιστεί κι ένας φίλος του άντρα. Έχω καιρό να γράψω για τον άντρα ε? Καλά έκανα!
Ναι. Θα έρθει κι ένας πολύ καλός του φίλος. Εγώ του έβαλα την ιδέα. Καιρό τώρα του λέω να προσκαλέσει και δικούς του φίλους σπίτι μας. Εμένα ευχαρίστησή μου είναι να τον δω να γελά με τους δικούς του φίλους, να παίζει τις δικές του μαλακίες, να είναι χαρούμενους που θα μπορεί να μιλήσει στη δική του γλώσσα. Αυτή του προγραμματιστή, του ρομπότ, του δημιουργού, του τεχνο-αρτίστα.
Και θα ήταν άψογο αν μια στις τόσες μαζευόμασταν σπίτι. Να παίξουμε και να γελάσουμε πολύ δυνατά. Ακόμη και αν δεν ακουστούμε σε όλο το τετράγωνο! Αυτά μ’αρέσουν εμένα. Πια…
Πηγή εικόνας: inobras.deviantart.com
demon March 10th, 2009
Κάθε Τετάρτη παίρνω το ζακετάκι μου και πηγαίνω στη λαϊκή. Διασχίζω τα στενά κάτω από την Πατησίων κι ελίσσομαι ανάμεσα από τους πάγκους με τα ψαρικά και την καντίνα με τα σουβλάκια, το υπαίθριο λουλουδάδικο, τα κασόνια με τα κατακίτρινα λεμόνια, τις χτυπημένες πατάτες που περιμένουν μέσα στο σακούλι… 3 ευρώ τα 5 κιλά!
Κόσμος που σέρνει καροτσάκια αστεία και στρουμπουλά με εγκλωβίζει σε αυτό το επικίνδυνο ρυάκι που μπορεί να σε παρασύρει από τα δεξιά στα αριστερά. Εϊ κυρία! Έχετε πιάσει το παπούτσι μου στα ροδάκια σας! Και συνεχίζει να τραβάει ατάραχη…
Μαύροι, άσπροι, ωχροί, κατακόκκινοι, με μαλλιά ράστα, βλαμμένα emo, γιαγιάδες που λες θα αφήσουν πάνω στα ραπανάκια την τελευταία τους πνοή και το καρότσι θα πάρει την κατρακύλα, γυναίκες με μαντίλες που πηγαίνουν πάντα δυο-δυο, αραβόφωνοι με μουστακαλάκια, τσιγάρο στα δάχτυλα και υφασμάτινα παντελόνια κόβουν βόλτες και καθυστερούν τη σειρά.
Ήρθατε για βόλτα εδώ; Για να δείτε κόσμο; Να καπνίσετε στον αέρα και να «κλέψετε» λίγο χύμα κρασί από τον κύριο με το διάφανο κουτί και τα κυπελλάκια πάνω;
Άλλοι μαζεύονται στην πλατεία, στο πλακόστρωτο, κάτω από τις τέντες, πίσω από τα κάγκελα του δημάρχου. Κι αφήνουν το βλέμμα τους να περάσει σαν τόξο μέσα από τα σμαρτάκια και τις κυρίες με τη φουσκωμένη κόμη, τις πανάκριβες χρυσές, βαριές αλυσίδες και τα ψεύτικα νύχια με το γαλλικό.
Κι άλλοι κατεβαίνουν στις λαϊκές. Με τη συντροφιά του καροτσιού τους ή όχι. Είναι σα να κρατούν από το χέρι το εγγόνι. Το σέρνουν και ψάχνουν. Κοιτάζουν τους τελάληδες και την πραμάτεια. Ψαχουλεύουν την επιφάνεια των φρούτων, μυρίζουν τη φρεσκάδα των λαχανικών, τα αβγά για μωρά… Ποιος να ξέρει τι σημαίνει αυτό! Μια βόλτα για φτηνά και καλά ψώνια. Χωρίς (πολλές) νοθείες. Και μια βόλτα για τη βόλτα. Στη λαϊκή.
demon March 10th, 2009
Γέμισα το σπίτι τουλίπες. Ροζ τουλίπες! Να κλέβουν το φως. Να ρουφάνε τις πατημασιές. Να εκπνέουν ζωή. Να στέκουν μπροστά στο πράσινο μάτι μου.
Μια ψιλόλιγνη τουλίπα, ανοιχτή σαν ανάποδο κουδουνάκι, την έβαλα δίπλα στην οθόνη σου. Να σου χαμογελά τα πρωινά όταν σηκώνεσαι πριν από μένα και μπουσουλάς προς το γραφείο σου. Κοίτα την καλημέρα μου! Είναι ροζ σήμερα!
Πέντε παχουλές τουλίπες, τις έβαλα στη δικιά μου οθόνη δίπλα. Να μου θυμίζουν θάλασσα, ταξίδια μέσα στην άμμο, στα σοκάκια, στον ηλιολουσμένο ασβέστη.
Μου ‘λειψε η Σαντορίνη. Νωρίς φέτος πεθύμησα διακοπές. Μου ‘λειψε η 6μηνη τυχοδιωκτική μου περιπέτεια εκεί.
Α, να βάλω μια ροζ τουλίπα και στο μαξιλάρι μου δίπλα. Να μου καθρεφτίζει την κλεψύδρα της ονειρικής μου νύχτας. Να μου ρίχνει μαλακές καρδούλες στα βλέφαρά μου πάνω. Να κάνει την ψυχή μου να χτυπά. Ζωή-ζωή-ροζ τουλίπα για μένα. Στα όνειρά μου. Δώσ’μου ζωή ξανά!
demon March 9th, 2009
Μόνο σε σένα θα μπορούσα να είμαι έτσι.
Να δείχνω τις αδυναμίες μου όταν νιώθω αδύναμη. Να τις παραδέχομαι, αντί να τις ντύνω και να τις κάνω ό,τι θέλω. Σχεδόν προτερήματα. Να ξαπλώνω το κεφάλι μου πάνω στο στήθος σου, όταν είμαστε όρθιοι, να κουλουριάζομαι και να αφήνομαι ολάκερη στο όλο σου. Και το σχήμα μου ταιριάζει τελικά γάντι μέσα στην αγκαλιά σου. Τι μοναδικά τέλειο!
Μόνο σε σένα θα μπορούσα να ζητώ συγνώμη με αυτό τον ψιθυριστό, σχεδόν απολογητικό, γεμάτο αγάπη, τόνο.
Μόνο εσένα θα μπορούσα, απλώς αγγίζοντάς σε, να σε βλέπω σαν έναν πολύτιμο, καλόψυχο άνθρωπο που δε θέλω ποτέ να πάθει το παραμικρό δυσάρεστο.
Είμαι μοβ όπως τα ζουμπούλια μπροστά μου και η φαντασίωσή μου για απόψε, η παρηγοριά μου, μυρίζει τόσο έντονα όσο κι αυτά τα μικρά καμπανάκια μες το νερό.
Πηγή εικόνας: ryosaeba.deviantart.com
demon March 8th, 2009
Σάπιο, με χαλασμένη όψη, κιτρινισμένη φλοίδα, τρύπες πάνω του, σκασίματα και γερασμένη υφή.
Αυτό είναι το σήμερα.
Η Κυριακή δεν άντεξε.
Ξύπνησα πριν αρκετές ώρες παγωμένη. Σηκώθηκα. Άκουγα τόνους νερού να σκάνε τριγύρω μου. Σα να είχε βάλει κάποιος στο φουλ πλυντήριο έμοιαζε. Πολυκατοικίες…
Πήγα υπνωτισμένη και ξυπόλητη στο μπάνιο και έκλεισα βιαστικά το ορθάνοιχτο παράθυρο με τη σίτα. Σύρθηκα μέχρι την κουζίνα κι έκλεισα ερμητικά το διπλό τζάμι. Είχα αφήσει μια χαραμάδα για να αναπνέει το δωμάτιο.
Ξαναξάπλωσα και τράβηξα πάνω μου την ελαφριά κουβέρτα που είχε πέσει στο πάτωμα.
Κατάφερα να κοιμηθώ μισή ώρα ακόμη.
Μετά απλώς άνοιξα τα μάτια μου τελείως. Χτύπησε το ξυπνητήρι. Το τηλέφωνο. Και οι σκέψεις μου.
Πηγή εικόνας: violett-rabbit.deviantart.com
demon March 6th, 2009
Δε με ενδιαφέρει ρε παιδί μου να πάρεις το μέρος μου.
Δε με ενδιαφέρει τελικά ούτε να σε πείσω.
Ναι, αξίζω πολλά περισσότερα. Ναι, είμαι μορφωμένη. Ναι, πήρα τα καλύτερα. Ναι, έχω πολύ γερό μυαλό, οξυδέρκεια, αντίληψη, ταλέντα, παρελθόν κι εμπειρίες. Και ναι, μπορώ να σε κολλήσω στον τοίχο αν το θελήσω.
Μπορώ να κάνω τα περισσότερα πράγματα και μάλιστα πολύ καλά, με ελάχιστη προσπάθεια.
Μαθαίνω γρήγορα. Και πονάω «γρήγορα». Εύκολα.
Αυτή είναι η επιλογή μου.
Να μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου και να μπορώ να βυθίζομαι σε αυτόν. Μόνη.
Θέλω να δουλεύω για τον εαυτό μου. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει απειροελάχιστα χρήματα. Τουλάχιστον δεν έχω κάποιον πάνω από το κεφάλι μου να με φτύνει. Και τουλάχιστον είμαι ήρεμη.
Κι έχω λιγότερο πόνο γύρω μου, μέσα μου.
Χωρίς καρκίνο. Με ευχή την ευτυχία, πάντα!
Εύχομαι…
Να είμαι εγώ…
(όπως με γνώρισα)
Destiny – Jennifer Rush