Σε διάλεξα κάποτε

demon February 2nd, 2009

Με την ίδια ευκολία που σου λέω πως σε λατρεύω και δε θέλω να ζήσω μακριά σου, με την ίδια σου λέω να πας να γαμηθείς!

Με την ίδια ευκολία που τα άλλαξα όλα και τα έδωσα όλα για σένα, με την ίδια θέλω εγώ να είμαι καλά και σώα.

Με την ίδια ευκολία που θέλω να ακούσω την πρόταση μόνο και μόνο για να μου αποδείξεις με λέξεις ότι το πήρες απόφαση, με την ίδια θέλω την ελευθερία μου ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

Ανατριχιαστικά εύκολο είναι.

Αγαπάς και νιώθεις για τον άλλο.

Πονάς και νιώθεις μόνο για σένα. Εστιάζοντας σε σένα. Ευτυχώς.

Είσαι καλά κι ευτυχισμένη και θες να θυσιάσεις τα δάχτυλά σου πάνω στα δικά του. Για να ζήσει εκείνος παραπάνω με τα δικά σου τα βραχιόλια.

Είσαι δυστυχισμένη και θλιμμένη και θες απλώς να θυμίσεις στον άλλο πως μπορείς και χωρίς αυτόν.

Ή μήπως στον εαυτό σου; Για να ξαναμπεί στα παπούτσια σου και να βαδίσεις; ΌΧΙ! στον άλλον θυμίζεις. ότι τον επέλεξες. Μην το ξεχνάς. Σε επέλεξα!

μνήμη - λήθη

Πηγή εικόνας: dougfdoug.deviantart.com

Πιωμένο παράπονο

demon February 1st, 2009

(Πηγή εικόνας: nzeman.deviantart.com)

Είμαι μεταξύ του να βγω, 4 η ώρα το πρωί, να πάρω το δίτροχο άλογό μου και να πάω Λυκαβηττό να ζαλιστώ, να ζηλέψω, να κοιτάξω μέσα στην πόλη και να πεθυμήσω… Και του να καθίσω στα αβγά μου, να καλοσωρίσω την απέραντη θλίψη μου και να γίνω στουπί στο τζιν. Κι όταν αυτό τελειώσει, στη ρακί.

Ξέρω πως θα με ρωτήσεις τι έγινε. Ή τι έγινε πάλι.

Έχει σημασία; Για το κουτσομπολιό την κάνουμε αυτή την κουβέντα;

Αν ήταν καταρράκτης θα έμενες στις λέξεις; Μέχρι να προλάβεις να την αρπάξεις θα είχες τσακιστεί. Όχι, ανάσες θα έπαιρνες. Κάτω θα κοιτούσες. Το σώμα σου θα κλείδωνες. Θα προετοίμαζες. Και μετά θα περίμενες να ανταμώσεις τις λέξεις για να συζητήσεις μαζί τους.

Εσύ έχεις χαθεί. Από κολλητοί, γίναμε σχεδόν γνωστοί. Εντάξει, είπαμε, μπλέξαμε και οι δυο με μαλάκες που ονοματίζουμε ως σχέση. Ε και; Εδώ δε μιλάμε καν στο τηλέφωνο. Χάνεις τη ζωή μου. Κι εγώ τη δική σου. Μόνο που ΕΓΩ δε θέλω να χάσω τη ζωή σου!

Είπαμε να κάνουμε παρέα. Να γίνουμε φίλες. Και τελικά η πανέμορφη, μεθυστική, θαμπή φούσκα έσκασε μπροστά στις μπότες μου. Σα ξένο σκατό.

Είπαμε να κάνουμε πράγματα μαζί. Να με αγαπήσεις. Να ανακατέψουμε τις ιδέες, τις γεύσεις, τις συνήθειες, τα εγώ μας.

Είναι αστείο, αλλά δε μοιάζεις να είσαι αυτός που λες.

Και δε νομίζω πως αξίζει να δακρύζω για σένα. Γιατί όταν σε φέρνω στο νου μου, δακρύζω.

Πηγή εικόνας: tpol.deviantart.com

Υστερόγραφο

demon January 31st, 2009

Πόσο θα ‘θελα να τη σπάσω αυτή την τελεία. Να τη λιώσω. Να τη φτύσω. Να ανοίξω αυτή τη ρωγμή λυσσομανώντας και να ξεχάσω εκεί μέσα όλες τις τελείες του κόσμου.

Κάθε δισταγμό.

Κάθε stop.

Κάθε πισωγύρισμα, κοίταγμα σε ό,τι πάτησες, κέρδισες, άφησες, γλίστρησε.

Κάθε αναποφασιστικότητα.

Κάθε κενό.

Κάθε διακοπή.

Να τρέξω πάνω στις γραμμές. Να γεμίσω τα πόδια μου ενέργεια, αργή κίνηση ακροβάτη, να σκίσω αυτό το μόνιμο δάκρυ κάτω από τον Αρλεκίνο.

Ντύθηκα τόσες φορές. Από τόσο νωρίς.

Τι μου είπες; Να ξαναβρώ τέμπο γιατί καθυστερώ τους υπόλοιπους;

Ποια είναι η διαφορά ενός πινέλου με ένα δοξάρι;

Υ.Γ. Δώσε μου 5′ να προπορευτώ και μετά με κυνηγάς.

Πηγή εικόνας: juengel08.deviantart.com

Το γιο-γιο

demon January 27th, 2009

Ανέμπνευστο…
Μουσικό…
Όργανο

Δε με κάνει ευτυχισμένη πια
Κι όμως κάθομαι εκεί δίπλα
Επειδή θα ήθελα πολύ να με έκανε ευτυχισμένη

Γίνετε κάτι τόσο ελαφρύ
Τόσο επίμονο
Και συναισθηματικό
Να μην επιστρέφει στο χέρι απ’όπου έφυγε?          To γιο-γιο…;

Πηγή εικόνας: beekee.deviantart.com

Βροχερό χειροκρότημα

demon January 26th, 2009

(Πηγή εικόνας: kaavya-krishna.deviantart.com)

Άφησε με για λιγάκι μοναχά. Έτσι. Να δώσω τα μαλλιά μου στις γυαλιστερές, υγρές, παιχνιδιάρικες κυρίες να τα στεγνώσουν.

Η βροχή σιώπησε για μερικές ώρες. Καιρός να ξαπλώσω κι εγώ κάτω από τις ρίζες, μέχρι να ξαναβγούν οι στάλες των παραμυθιών για να χορέψουν.

Βαθιά υπόκλιση… Κι ένα σπαγκάτο πάνω στη γη, καθώς οι σταγόνες ανοίγουν το σχήμα τους κι απλώνονται σα διάφανο τυράκι πάνω στις επιφάνειες. Έτσι. Σπαγκάτο. Όλο χάρη.

Λίγο πριν εξαφανιστούν. Απορροφηθούν. Λίγο πριν επιστρέψουν στην ανυπαρξία. Στην αναγέννηση.

Το μεγάλο χειροκρότημα πριν την αφόρητη, διαρκή σιωπή.

Πηγή εικόνας: ladyjanie.deviantart.com

Μια φυσαλίδα

demon January 23rd, 2009

Καθένας γεμίζει τα απογεύματά του πλέον. Για να μην είναι μόνος. Για να μη μείνει στο σπίτι. Μόνος. Με τον εαυτό του και την ηχώ του.

Τελειώνει η δουλειά αργά κι ακολουθεί ένα γρήγορο πέρασμα από το σπίτι. Συχνά όχι. Και η επίσκεψη στο γυμναστήριο, την αίθουσα χορού, την πισίνα, το μπιλιάρδο.

Άλλος κάνει σιάτσου, άλλος κικ-μπόξινγκ, άλλος γιόγκα. Για το σώμα, για την παρέα.

Πέφτω ξανά. Νομίζω ότι λέγεται κατάθλιψη. Νομίζω ότι είναι αυτή η απόχη που ξεκινά από την επιφάνεια του νερού και βυθίζεται αργά. Σχεδόν βασανιστικά. Πρώτα, βλέπεις ακόμα έξω. Το γύρω. Το φωτεινό. Και μετά, απλώς μουλιάζεις.

Αργότερα κλείνεις τα μάτια για να προστατέψεις την ψυχή σου. Και στο τέλος απλώς παραδίνεσαι. Στο νερό. Στους ήχους που σφυρίζουν αποχαιρετιστήριες λέξεις.

Σκατά.

Πηγή εικόνας: tebhe.deviantart.com

Η Ελλάδα τραβάει μαλακία…

demon January 20th, 2009

Μασουλάω νευρικά καραμέλες. Χώνω το χέρι μου ολόκληρο στο βαθύ, σπασμένο μπολ και τραβάω πολύχρωμα σελοφάν, με προσοχή διπλωμένα, τσακισμένα. Ανοίγω κάνοντας θόρυβο το περιτύλιγμα και γλείφω το περιεχόμενο. Γεύσεις. Φρούτα. Ζάχαρη.

Προσπαθώ να θυμηθώ πως ήμουν και τι ήθελα να γίνω. Όταν ήμουν μικρή. Πέρσι ακόμη. Ήθελα τόσο να σηκωθώ να φύγω. Να γεμίσω ένα σακίδιο με ελάχιστα πράγματα και να φτάσω στην Αυστραλία.

Κάπου στο ενδιάμεσο ξεχάστηκα. Είπα να συνεχίσω να ζω. Να επιμηκύνω όλες τις εδώ αναμνήσεις.

Και τώρα, χωρίς άλλοθι και δικαιολογίες πια, θέλω και πάλι να πάω εκεί. Να πάω μακριά. Να μην είμαι εδώ. Να δοκιμάσω κάτι τελείως αλλόκοτο, παρακινδυνευμένο, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, τυχοδιωκτικό.

Μα πες μου στ’αλήθεια, να μείνω να κάνω τι? Η Αθήνα, η πόλη μου, είναι αγνώριστη. Επιθετική, μονίμως αγουροξυπνημένη, αιφνιδιασμένη, πάντα άδικη, με μάτια μονίμως γουρλωμένα, αγενή, βίαια και χέρια πεινασμένα. Πόλη-αρπακτικό. Πόλη ερημωμένη.

Πόλη θαμμένη. Φάντασμα του εαυτού της.

Πηγή εικόνας: niquita.deviantart.com

Περπατάμε μαζί σου +

demon December 10th, 2008

 

will you join the freak show?

Περπάτα μαζί μας…

Πηγή εικόνων: 1. thz.deviantart.com, 2. adnrey.deviantart.com

Φεύγω από σένα…

demon December 5th, 2008

(Πηγή εικόνας: scenta.co.uk)

Ένα κλειδί, ναι.

Να το αρπάξω, να κλειδώσω τα μάτια μου.

Να μη βλέπω πια. Να ξεχάσω όραση και τοπία συναισθημάτων.

Εκεί όπου κάποτε έρεε το πράσινο μάτι μου και η γλώσσα μου σκούπιζε την ψυχή μου…

Να μη βλέπω.

Ένα κλειδί να κλειδώσω το πράσινο μάτι μου.

Εγώ ήμουν για το «εμείς».

Κι εσύ για το «εγώ». Πάντα.

Και να τα ρίξω τα άστρα, πάλι η ίδια αντιστοιχία θα βγει.

Εσύ θα αγκαλιάζεις εσένα. Κι εγώ………………… εσένα.

Γι’αυτό και σ’αφήνω. Γιατί, ξέρεις, κουράστηκα. Και βαρέθηκα. Και δεν το χρειάζομαι. Δεν το αξίζω. Δεν το θέλω! Κράτα εσύ εσένα.
Κι εγώ θα μείνω για λίγο εδώ… Μέσα σε αυτή την τόσο άνετη μάσκα. Μια μάσκα με τα σωστά μέτρα. Απάθειας. Δε νιώθω τίποτα απολύτως. Με πιστεύεις;

Πηγή εικόνας: socialsuicide.deviantart.com

πέταλα στις παλάμες…

demon December 3rd, 2008

Δεν ξέρω πόσα κεριά να βάλω μπρος για να καθαρίσει αυτή η μαυρίλα που σε περιβάλλει τις τελευταίες ώρες.

Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσο χαρτί φύσηξα μέσα στην ψυχή σου τους τελευταίους μήνες. Μα αν χρειαστεί θα κατεβάσω όλους τους αέρηδες και θα τους δέσω κοντά σου, στο προσκεφάλι σου, για να διώξουν αυτή την άγκυρα.

Να σταματήσεις.

Να φύγεις μόνος.

Να σηκώσεις το νερό και να κοιτάξεις από κάτω.

Θα ζήσει. Αλλά κι αν δε μείνει εδώ, μαζί σου, θα ξέρεις, πως μέχρι το τέλος το ήθελε. Ξέρει ότι την έχεις ανάγκη. Ξέρει ότι ένα μεγάλο κομμάτι σου ζει μαζί της.

Πήγαινε -

`

στο αfιερώνω. να της το δώσεις ~

Πηγή εικόνων: www.pictures-of-cats.org

Next »