Το μυστήριο των στιγμών
demon December 14th, 2007
Μπες στο τρενάκι και κάνε το γύρω της ζωής σου… Δε θες να ξέρεις τι θα γίνει, μόνο ότι θα γίνει!
Κοίτα μέσα από τα φινιστρίνια στη σειρά, τον ήλιο να ανατέλλει, τις καμινάδες να καπνίζουν, τις φάσεις της σελήνης, την αναγέννηση της πεταλούδας.
Νότες στη σειρά, χαλαρές, άλλες πάνω άλλες κάτω από το πεντάγραμμο. Δύο κλειδιά, τέσσερις φωνές, ένα οπερετικό σύνολο από εκρήξεις και λυρικότητες, ανάσες και παλλόμενα σωθικά.
Νοικοκύρεψε τα όνειρά σου μέσα στα καθίσματα κι άστα να ταξιδέψουν, να πάρουν ιδέες, να βγάλουν φωτογραφίες, να ξαποστάσουν σε πόλεις και κανάλια, να αποκτήσουν σουβενίρ από χείλη που γεύτηκαν και κορμιά που δε θα διαβάσουν.
Δέσου πάνω στο γεράκι και κάνε επίθεση στις πιο μυτερές κορυφές, στα πιο γλιστερά, απόκρημνα και κατακόρυφα βράχια, σε πλαγιές ασπρομαλλούσες με καφετιά, τρύπια και γεμάτα φραμπαλάδες φουστάνια.
Η μόνη υπόσχεση που δίνω είναι ότι δεν θα πάψω ποτέ μου να φαντάζομαι, να σκέφτομαι, να ονειροπολώ, να θέλω, να δίνω μορφή.
Να παίρνω μορφή.
Πάνω στα πουλιά και τα θηλαστικά, τις πύρινες τούφες και τις καλοσχηματισμένες καμπύλες του νερού.
Πυρ και ύδωρ, η ζωή μου η ίδια μια συχνότητα. Η απουσία μου άμμος τυλιγμένη γύρω από τον αέρα και το πρόσωπό μου σκάλισμα πάνω σε γη.
Πηγή: dorothyphoto.com