Εκπαιδεύοντας τη γάτα μέρος τα’
demon December 7th, 2007
Ημέρα δεύτερη:
Την επομένη, πήρα μια χαρά όταν σηκώθηκα και, πηγαίνοντας με μια μικρή αγωνία στο μπάνιο, βρήκα τις δυο γλύκες -είχαν γίνει γλύκες πια- ήσυχες, ήρεμες, ήμερες. Ούτε άκουγαν σε οποιονδήποτε ήχο, μα ούτε και με άφηναν να τις πιάσω και να τις χαϊδέψω. Παρόλα αυτά, σήμερα ήταν η ημέρα των αγορών. Κοινώς ξετινάχτηκα για τις γάτες μου. Ούτε μωρό να ‘χα σπίτι. Και όχι, μην το ψάχνεις υποσυνείδητα. Δεν θα ήθελα να είχα!
Τους πήρα λοιπόν ονυχοδρόμιο το οποίο τίμησαν με το παραπάνω. Τους πήρα μπαλίτσες σε έντονα χρώματα με κουδούνια μέσα, εμ, ειδικές κροκέτες με γιαούρτι μέσα για επιβράβευση και φυσικά άμμο κρυσταλλική, κροκέτες και κονσέρβες.
Ζωήρεψαν τελείως. Κάναν το σπίτι άνω-κάτω. Τύφλα να ‘χει ο Spiderman αλλά και ο spider-pig (!), το βλαχογούρουνο του Simpson, στην ταινία! Ό,τι κουρτίνα έχω σπίτι, την ανέβηκαν κατακόρυφα. Μόνο στο ταβάνι που δεν περπάτησαν. Το ένα δηλαδή, το πιο θαρραλέο, γιατί το άλλο απλώς το αντιγράφει.
Στο ένα που έχει περισσότερο τσαμπουκά, του αρέσει να κυνηγά πράγματα, να βρίσκεται σε κίνηση και να ανεβαίνει γενικώς, ενώ στο αδελφάκι του αρέσει πολύ να παίζει με τις σκιές, τρελαίνεται όταν καθρεφτίζονται μορφές σε τζάμια και είναι ικανό να σου πιάσει το δάχτυλο για να στο γλείψει, αλλά και να χασμουρηθεί βάζοντας πρώτα το χεράκι του (πόδι εννοείται) μπροστά!
Πηγή: www.lladyhwk1.com
Ημέρα τρίτη:
Σήμερα τα μικρά ξεθάρρεψαν αρκετά, ευτυχώς. Όχι τίποτα άλλο, αλλά είχα αρχίσει να απελπίζομαι ότι για τον επόμενο ένα χρόνο δεν θα μου κάτσουν με τίποτα. Ε λοιπόν σήμερα ήταν σαφώς πιο ήρεμα κι εξοικιωμένα με την παρουσία μου. Και το κυνήγι γύρω, μέσα και πάνω σε οτιδήποτε προεξείχε, κουνιόταν και ήταν έντονα χρωματισμένο καλά κράτησε. Πάντως η καλύτερη στιγμή τους σήμερα ήταν όταν τα πήρα μαζί αγκαλιά και δεν αντέδρασαν.
Το δοκίμασα και χτες το βράδυ πριν πάω για ύπνο και, είτε επειδή ήταν εξαντλημένα είτε επειδή γούσταραν, κάθισαν μέσα στα χέρια μου για λίγο. Καλά προχωρά το σχέδιο!
Ημέρα τέταρτη… η σημερινή:
Άψογα… απλώς τέλεια. Έχω γίνει χιονάκι, έλκηθρο, μαρμελάδα. Κοινώς λιώνω. Τα γατάκια μόλις άνοιξα τα μάτια μου, ήρθαν πάνω στο κρεβάτι για την “καλημέρα”. Ή για το “πεινάω!”, όπως θες πάρτο. Αν και σε προειδοποιώ. Τα πιατάκια τους γεμάτα είναι. Ανέβηκαν λοιπόν στο κρεβάτι και κάθισαν να τα χαϊδέψω. Αυτό ήταν το καλύτερο μέρος. Αν και, τελικά, υπήρχε ακόμη καλύτερο.
Παίξανε, δεν εξαφανιζόντουσαν κάθε φορά που περνούσα από κοντά τους, σκαρφάλωσαν, νιαούρισαν κι έκαναν νάζια. Και τώρα που πληκτρολογώ φορώντας τα τεράστια ακουστικά μου για να μην τα ενοχλήσω με κέλτικους μυστηριακούς ήχους, το ένα, το πιο αεικίνητο και τολμηρό, έχει ανέβει πάνω μου!!!
Σε κάποια φάση, αιστάνθηκα νύχια στη φόρμα μου. Νόμισα ότι παίζει ή ότι απλώς θέλει κάπου να ανέβει πάλι. Και μετά από πέντε δεύτερα, το είδα να χώνεται στα πόδια μου, στα μπούτια μου, να κουρνιάζει, να μου νιαουρίζει για να του χαϊδέψω το πρόσωπο και να αποκοιμιέται! Και ναι κυρίες και κύριοι, ροχάλισε λιγάκι.
Και με αυτή τη δική μου επιβράβευση, χωρίς κροκέτες και γιαούρτι, κλείνω την Εκπαίδευση της γάτας και την ευτυχία μου για σήμερα.
Και πες μου τώρα εσύ ότι θα έπρεπε να είχα σκύλο! μπλιαχ -.
