Archive for December 4th, 2007

Χρόνια Πολλά

December 4th, 2007

Η blogosfaira μου ένα μήνα μετά. Ίσως ακουστεί κάπως εγωιστικό ή αφελές, αλλά κλείνω έναν ιντερνετικό μήνα ζωής και παρουσίας και θέλω να μου ευχηθώ και γραπτώς “Χρόνια πολλά”. Ε, αφού το ξεκίνησα που το ξεκίνησα αυτό το “παιχνίδι” ας το κάνω σωστά τουλάχιστον.

Άλλωστε επί ένα μήνα γράφω ό,τι μου συμβαίνει, ό,τι σκέφτομαι, για ό,τι αγωνιώ και για ό,τι ελπίζω κι αν όχι όλα, τότε στο μεγαλύτερο μέρος τους τα όσα γράφω είναι και αληθινά. Όσα δεν είναι ακριβώς αληθινά, είναι μεγενθυμένα, πιο θεατρικά ή σε ελεύθερη μετάφραση. Έχουν όμως τις ρίζες τους σε μένα και στο δικό μου δέντρο ψυχής και μοίρας.

Σκέφτομαι ώρες-ώρες αν έχει νόημα να πω ποια είμαι. Αν έχει νόημα αυτός ο λόγος να πάρει σάρκα κι οστά, παρουσιαστικό και να δώσει τυπικές συστάσεις. Μέσα από τις λέξεις μου, φαίνεται πού μένω, τι πιστεύω, τι ακούω, πως είμαι, που είμαι! Μέσα από την επιλογή των λέξεών μου, φαίνεται πώς σκέφτομαι και τι έχω αντλήσει από τη μέχρι τώρα ζωή. Και μέσα από τη σειρά με την οποία βάζω αυτές τις λέξεις φαίνεται η δομή, ο συναισθηματισμός, ο δυναμισμός και η έκφρασή μου.

Κι επειδή είμαι απίθανα εγωκεντρικός χαρακτήρας και θα σκάσω αν δεν τα πω:

Μ’αρέσει να μιλάω στο χαρτί.

Με ικανοποιεί να ξενυχτάω για μένα.

Μου κάνει ο ερωτισμός που σχηματίζει το μελάνι και το αλκοόλ.

Με εξημερώνουν οι λέξεις, τα πρόσωπα και οι στιγμές όταν αναφέρονται στις επιθυμίες, στις αδυναμίες και στο παρελθόν.

Με ιντριγκάρουν τα άκρα.

Με έλκουν τα κουτιά, τα κλειδιά κι ο καπνός.

Με γεμίζει απόλυτα η Μουσική, το σαρκικό, ψυχικό κι εγκεφαλικό πάθος και η δίτροχη ταχύτητα.

candle

Πηγή: drawsketch.about.com

Ένστικτα

December 4th, 2007

sketch 

                                                Πηγή: loneoceancs.com

Μαύρη μουσούδα, σκοτεινά μάτια, λευκοί λεκέδες στην κοιλίτσα και ξυρισμένες φαβορίτες που σχηματίζουν δυο άσπρες γραμμές, σαν τον σμήναρχο, πάνω από τα αφτάκια. Απέκτησα γάτες! Για μία πήγαινα αλλά είπαμε να τα μοιράσουμε. Μία εγώ, μία εσύ. Ο καθένας θα έχει το ζωάκι του. Κι όταν με το καλό μείνουμε μαζί, θα γίνει η επανασύνδεση των αδελφών. Πολύ δράμα, πολύ συγκίνηση, πολύ σαπούνι.

Η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη απόψε. Το σκεφτόμουν εδώ και καιρό να αποκτήσω γάτα, στο χώρο μου. Στο σπίτι των γονιών μου υπάρχουν, πάντα υπήρχαν. Όπως υπάρχει όμως και ο κήπος. Κι έτσι γίνεται, ναι. Όχι όμως όταν λείπεις καθημερινά από το σπίτι για 10 ώρες κατά μέσο όρο. Έχοντας ένα μπαλκόνι κάπου στο κέντρο της Αθήνας. Δε χρειάζεται να μαρτυρήσει και το ζώο μαζί σου.

Το σημαντικό είναι ότι, με την παρότρυνσή σου, το πήρα. Τα πήραμε. Άλλο αν θα τα φροντίσω εγώ τελικά. Με τον καιρό θα τα μάθεις κι εσύ. Θα γνωρίσεις τη γατίσια φύση και ίσως να την κατανοήσεις.

Όταν γεννήθηκα η μαμά μου είχε τον Μάο. Ένα πανέμορφο, κατάμαυρο, γυαλιστερό γατί με υψηλό δείκτη νοημοσύνης, αν κρίνω από τις διηγήσεις. Τον είχε μάθει η μητέρα μου να μην μπαίνει στο δωμάτιό μου. Άκουγε λοιπόν ο γάτος κλάμα μωρού, μωρό όμως δεν έβλεπε. Και δεν τολμούσε και να μπει στο δωμάτιό μου. Περνούσε το κατώφλι η μαμά κι ο Μάο πατούσε φρένο και δεν πάταγε νυχάκι στο παρκέ.

Μόλις απέκτησα δική μου βούληση, απέκτησα και γάτες. Ή μάλλον απαιτούσα, τις έφερνα σπίτι και φυσικά τις σπιτώναμε περιχαρείς. Και κάπως έτσι κύλησε η γατίσια ζωή μου, μαζί με την Τζούκα (εκ του τζουτζούκα), τον Τίγρη (θηλυκή μεν, ανδρική ιδιοσυγκρασία δε και κάπου στη μέση βγήκε το όνομα), τη Χέστρα (χωρίς σχόλια),  τη Cinnamon, την Ουρίτσα, τη Χιονάτη, την Κατάρα…

Μέχρι σήμερα. Η dreamerland μου παρέδωσε την Αμαζόνα και την Πεφάνα, που έγιναν… Ματάκι και Κουβαρούλα ή Κουβαρίστρα, αναλόγως πώς κουλουριάζεται. Φαντάζομαι ότι θα της σηκωθεί η τρίχα, όταν μάθει τι απέγιναν τα ονόματα που τους είχε βγάλει! Είναι δυόμισυ μηνών και το κοινό μας μέλλον θα έχει ενδιαφέρον…

Τελικά, η ομορφιά, είναι κάτι ενστικτώδες.

                                                                     black cat

Πηγή: www.thealmightyguru.com